Ακούγεται σα σενάριο ταινίας, βγαλμένο από τη φαντασία, όμως είναι άκρως πραγματικό.
Μια πόλη στη Βραζιλία, στην οποία κατοικούν μόνο γυναίκες κάνει έκκληση… στη διεθνή κοινότητα για την εξεύρεση γαμπρών, πρόθυμων να ζήσουν με τους δικούς τους κανόνες.
Η πόλη Noiva do Cordeiro, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική Βραζιλία, φιλοξενεί περισσότερες από 600 γυναίκες, η πλειοψηφία των οποίων είναι μεταξύ 20 και 35 ετών.
Μη βιαστείτε όμως να κατεβάσετε τη βαλίτσα από το πατάρι.
Οι υποψήφιες νύφες προτίθενται να δεχτούν στο δικό τους κόσμο, μόνο εκείνους τους άντρες που θα δεχτούν τους κανόνες τους, γράφει η Daily Mail.
Μερικές από τις γυναίκες στην πόλη αυτή είναι ήδη παντρεμένες και έχουν τη δική τους οικογένεια, μόνο που οι άντρες και οι γιοι τους –άνω των 18 ετών- αναγκάζονται να δουλεύουν μακριά από το σπίτι τους και επιτρέπεται να επιστρέφουν σε αυτό μόνο τα σαββατοκύριακα.
Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι οι γυναίκες ορίζουν τα πάντα στην πόλη αυτή, από τις αγροτικές εργασίες μέχρι τη χάραξη πολιτικής και τη θρησκεία.
«Υπάρχουν πολλά πράγματα, που οι γυναίκες κάνουν καλύτερα από τους άντρες. Η πόλη μας είναι πιο όμορφη, πιο οργανωμένη και με περισσότερη αρμονία, σε σχέση με το αν θα διοικούνταν από άντρες» είπε η 49χρονη Rosalee Fernandes.
«Όταν ανακύπτουν προβλήματα, τα λύνουμε με το δικό μας γυναικείο τρόπο, προσπαθώντας να βρούμε μια συναινετική λύση και να αποφύγουμε τις συγκρούσεις. Μοιραζόμαστε τα πάντα, ακόμη και τη Γη στην οποία εργαζόμαστε. Κανείς δεν ανταγωνίζεται κανέναν. Εδώ είναι όλα για έναν και ένας για όλους» συνέχισε.
«Οι μόνοι άντρες που υπάρχουν εδώ είναι είτε παντρεμένοι ή συγγενείς μας. Δεν έχω φιλήσει άντρα εδώ και πολύ καιρό» είπε από την πλευρά της η 23χρονη Nelma Fernandes.
Η πόλη δημιουργήθηκε κοντά στην περιοχή Belo Vale στη Minas Gerais από την Maria Senhorinha de Lima, η οποία είχε κατηγορηθεί ως μοιχός επειδή εγκατέλειψε έναν άντρα, τον οποίο είχε εξαναγκαστεί να παντρευτεί.
Η καθολική εκκλησία την κυνήγησε έξω από την πόλη της το 1891 και αφόρισε τις επόμενες πέντε γενιές της οικογένειάς της, όταν εκείνη βρήκε άλλο μνηστήρα.
Εκδιωγμένη και απομονωμένη από την τοπική κοινωνία, η ίδια και άλλες γυναίκες που πήγαν να ζήσουν μαζί της, διασύρονταν ως γυναίκες χαλαρών ηθών στον έξω κόσμο.
Το 1940 ένας ευαγγελικός ιερέας, ο Anisio Pereira, πήρε μία από τις γυναίκες αυτές (ηλικίας 16 ετών) ως γυναίκα του και ίδρυσε μια εκκλησία στην ανερχόμενη κοινότητα.
Ο ίδιος προχώρησε στην επιβολή αυστηρών πουριτανικών κανόνων, απαγορεύοντας την κατανάλωση αλκοόλ, τη μουσική, το κόψιμο των μαλλιών ή τη χρήση οποιουδήποτε τύπου αντισυλληπτικού.
Όταν πέθανε ο ιερέας το 1995, οι γυναίκες αποφάσισαν να μην επιτρέψουν ποτέ ξανά σε έναν άντρα να τους υπαγορεύσουν πώς θα ζουν τη ζωή τους.
Έτσι, μία από τις πρώτες κινήσεις στις οποίες προχώρησαν ήταν να διαλύσουν την προκατειλημμένη θρησκευτική κοινότητα που είχε συσταθεί.
«Έχουμε το Θεό στην καρδιά μας. Δεν πιστεύουμε ότι χρειάζεται να πηγαίνουμε στην εκκλησία ή να παντρευόμαστε ενώπιον ιερέα και να βαφτίζουμε τα παιδιά μας. Αυτοί οι κανόνες έχουν φτιαχτεί από άντρες» κατέληξε η Rosalee Fernandes.
