Ο ήλιος, η παραλία, τα μπικίνι, οι καλοκαιρινοί έρωτες και τα γλυκά μοχίτο! Στο Ισραήλ, η σύγκρουση στη Λωρίδα της Γάζας μοιάζει μερικές φορές πολύ μακρινή. Αυτοί που τάσσονται κατά του πολέμου, όπως ο Γκιντεόν Λεβί, δυσκολεύονται να κινητοποιήσουν τα πλήθη. Ακόμη χειρότερα, έχουν γίνει οι “προδότες”.

Σπουδαία πένα της αριστερής εφημερίδας “Χααρέτζ”, ο Γκιντεόν Λεβί έγινε σύμβολο της αντίθεσης στην επιχείρηση “Προστατευμένη Παρυφή”, την οποία άρχισε στις αρχές Ιουλίου ο ισραηλινός στρατός στη Λωρίδα της Γάζας.
Γνωστός απ’ όλους στο Ισραήλ για την προσήλωσή του στην παλαιστινιακή υπόθεση, τον καυστικό λόγο του και το τετράγωνο, μαυρισμένο από τον ήλιο πρόσωπό του, ο Γκιντεόν Λεβί έχει γίνει ο κατ’ εξοχήν “προδότης” αφότου υπέγραψε, στα μέσα Ιουλίου, ένα βιτριολικό κείμενο στο οποίο κατηγορούσε τους ισραηλινούς πιλότους ότι “διαπράττουν τις πιο απάνθρωπες πράξεις” στη Λωρίδα της Γάζας.

Η αντίδραση ήταν άμεση. Αναγνώστες ακύρωσαν τις συνδρομές τους, ένας από τους βαρόνους του κυβερνώντος δεξιού συνασπισμού, ο Γιαρίς Λέβιν, απείλησε να προσφύγει εναντίον του στη δικαιοσύνη για “προδοσία”, άνθρωποι τον έβριζαν στο δρόμο. Για καλό και για κακό, η σύνταξη της εφημερίδας Χααρέτζ του έδωσε σωματοφύλακες.

Ο Γκιντεόν Λεβί είχε ήδη προκαλέσει πολεμική κατά την επιχείρηση “Συμπαγές Μολύβι”, στα τέλη του 2008 – αρχές του 2009, όταν είχε υπογράψει ένα κείμενο δηκτικό για τον ισραηλινό στρατό, αλλά οι αντιδράσεις δεν ήταν τότε τόσο σφοδρές.

“Ποτέ δεν είχα αντιμετωπίσει τόσο επιθετικές αντιδράσεις, ποτέ”, λέει από το γραφείο του στον πρώτο όροφο της σύνταξης της “Χααρέτζ” στο Τελ-Αβίβ, ένα διακριτικό τόπο συνάντησης, τον οποίο προτιμά από τις καφετέριες όπου εξακολουθεί να φοβάται ότι θα δεχθεί τις ύβρεις απλών πολιτών ή στρατιωτών.

Η μεγάλη πλειονότητα της ισραηλινής κοινής γνώμης υποστηρίζει τον πόλεμο αυτό. Μια δημοσκόπηση του Δημοκρατικού Ινστιτούτου του Ισραήλ, ενός ανεξάρτητου κέντρου ερευνών, έδειξε πρόσφατα πως η υποστήριξη του πολέμου μεταξύ των εβραίων της χώρας φτάνει το 95%.

“Πάνε επτά χρόνια που αυτή η ακροδεξιά ισραηλινή κυβέρνηση εξωθεί στο ρατσισμό με αντιδημοκρατικούς νόμους και εξαλείφοντας την ανθρώπινη διάσταση των Παλαιστινίων στα μέσα ενημέρωσης. Τώρα σε καιρό πολέμου, η στάση αυτή έχει φτάσει στο αποκορύφωμα”, λέει.

Με λίγα λόγια, “όλοι αδιαφορούν παντελώς για τον πόνο στη Γάζα. Ακόμη περισσότερο, αν τολμήσει κανείς να εκφραστεί έχοντας συναίσθηση του πόνου αυτού, είναι ένας προδότης”, λέει με πικρία για την κοινωνία του, αλλά αναγνωρίζοντας σε ορισμένους αναγνώστες και στη διεύθυνση της εφημερίδας του ότι τον στήριξαν σ’ αυτή τη δοκιμασία, αντί να του αφαιρέσουν τη στήλη του.

“Είχα πολλή στήριξη στο εξωτερικό, στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στο Πακιστάν, σε όλο τον κόσμο, αλλά στο Ισραήλ λιγότερη”, αναφέρει.

Στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, οι διαδηλώσεις κατά της στρατιωτικής επιχείρησης στη Λωρίδα της Γάζας συγκέντρωναν το πολύ μερικές χιλιάδες διαδηλωτών στο Ισραήλ, αλλά στιγματίσθηκαν από συγκρούσεις.

Το περασμένο Σάββατο, πριν από την εκεχειρία, στην πλατεία Ραμπίν, στην καρδιά του Τελ-Αβίβ, περίπου εκατό άνθρωποι αψήφησαν την απαγόρευση των διαδηλώσεων που είχε κηρυχθεί την ίδια ημέρα από τις αρχές, οι οποίες φοβούνταν ότι ρουκέτες της Χαμάς θα έπεφταν στην ισραηλινή μητρόπολη.

Πολίτες που τάσσονταν υπέρ της στρατιωτικής επιχείρησης εξύβρισαν τους διαδηλωτές και παραλίγο να έρθουν στα χέρια, πριν παρελάσουν κι αυτοί στην πλατεία Ράμπιν υπό τη στενή επιτήρηση της αστυνομίας, η οποία κατάφερε να παρεμβληθεί ανάμεσα στις δύο αντίθετες ομάδες.

Στη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων των συγκρούσεων ανάμεσα στην παλαιστινιακή Χαμάς και τον ισραηλινό στρατό, οι σειρήνες του συναγερμού ηχούσαν σχεδόν καθημερινά στο Τελ-Αβίβ, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση περίπου 90 χλμ. από τον παλαιστινιακό θύλακο. Επίσης ο θάνατος στη μάχη 64 ισραηλινών στρατιωτών δημιούργησε ένα κύμα αλληλεγγύης στο Ισραήλ.

Όμως έκτοτε η ζωή ξαναβρήκε ένα σχεδόν ομαλό ρυθμό. “Είναι πόλεμος”, ειρωνεύεται έτσι ο σερβιτόρος σ’ ένα μπαρ στρίβοντας σ’ ένα ποτήρι μοσχολέμονο και προσθέτοντας μέντα και παγάκια από ρούμι. Στη διάρκεια της ημέρας, η πλαζ γεμίζει μαυρισμένους από τον ήλιο νέους, άνδρες και γυναίκες.

“Η ζωή συνεχίζεται. Ουδείς νοιάζεται για το τίμημα που πληρώνει η άλλη πλευρά… ουδείς νοιάζεται για την καταστροφή και τους φόνους στη Γάζα”, λέει ο Γκιντεόν Λεβί, κολυμπώντας κόντρα στο ρεύμα μέσα στη σκιά του γραφείου του.