Το προφίλ του νέου, σχεδόν άγνωστου έως σήμερα, Πέδρο Σάντσεθ, που εξελέγη το Σάββατο γενικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας, επιχειρεί να σκιαγραφήσει η Le Monde.

Ο 42χρονος οικονομολόγος με το πλατύ χαμόγελο είχε δημιουργήσει την έκπληξη αποσπώντας 49% των ψήφων στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν λίγες ημέρες νωρίτερα, μεταξύ των μελών, οπαδών και φίλων του κόμματος.

Ο άνθρωπος που παρουσιάζει ως σημεία αναφοράς του δύο άλλους σοσιαλιστές που ανέλαβαν σε νεαρή ηλικία την πρωθυπουργία – τον συμπατριώτη του Φελίπε Γκονθάλεθ, που έγινε πρωθυπουργός στα 40 του και ηγήθηκε της κυβέρνησης από το 1982 ως το 1996, και τον ιταλό Ματέο Ρέντσι, νέο αγαπημένο της ευρωπαϊκής Αριστεράς – παραμένει ένα αίνιγμα. Υπήρξε ταυτοχρόνως υποψήφιος της ανανέωσης και του μηχανισμού. Είναι συναινετικός, αλλά και αντάρτης. Ο πολιτικός του λόγος είναι ήπιος, η αλλαγή την οποία εξαγγέλλει δεν περιλαμβάνει τη ρήξη. Και ξαφνικά, καλεί τους ευρωβουλευτές του κόμματός του να καταψηφίσουν την υποψηφιότητα του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ για την προεδρία της Κομισιόν. Οι «παλιοί» του σοσιαλιστικού κόμματος συμμορφώθηκαν με μεγάλη απροθυμία σε μια απόφαση που ήταν αντίθετη με τη συμφωνία που είχαν συνάψει οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές με τη Δεξιά. Η κεντροαριστερή εφημερίδα Ελ Παϊς κατήγγειλε την ανευθυνότητα του νέου γραμματέα, ο οποίος υπενθύμισε ότι σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είχε ασκήσει σκληρή κριτική στην πολιτική της Κομισιόν.

Το βιογραφικό αυτού του άνδρα που έχει ύψος 1,90 και θυμίζει τον Κάρι Γκραντ είναι μάλλον βραχύ. Υπήρξε βουλευτής από το 2009 ως το 2011 μετά την παραίτηση του κατόχου της έδρας και ξαναέγινε βουλευτής το 2013 στις ίδιες συνθήκες. Νωρίτερα, είχε υπηρετήσει ως δημοτικός σύμβουλος στη Μαδρίτη από το 2004 ως το 2009 επειδή είχαν παραιτηθεί δύο δημοτικοί σύμβουλοι πριν από αυτόν. Το 2010, δεν δίσταζε να δηλώσει ότι του αρέσει ο ρόλος του «υδραυλικού», ενός ανθρώπου που τον καλούν να επισκευάσει τις ζημιές. Μια μικρή λεπτομέρεια της διαδρομής του όμως, την οποία ανακάλυψαν οι αντίπαλοί του στο τέλος της προεκλογικής του εκστρατείας, αμαυρώνει κάπως την εικόνα του. Από το 2004 ως το 2009, ήταν μέλος της γενικής συνέλευσης της Caja Madrid, ενός ταμιευτηρίου που διασώθηκε από την κυβέρνηση το 2012 με 24 εκατομμύρια ευρώ. Η συνέλευση αυτή είχε 350 μέλη, δικαιολογήθηκε ο Σάντσεθ. Και κανείς τους δεν έπαιρνε αποφάσεις.

Ο άνθρωπος αυτός που ήρθε σχεδόν από το πουθενά είναι αποφασισμένος να πάρει τις αποστάσεις του από την πολιτική της προηγούμενης σοσιαλιστικής κυβέρνησης Θαπατέρο. «Ενώ ο αντίπαλός του, ο Εδουάρδο Μαντίνα, μας είχε υποσχεθεί ένα σοκ νεωτερικότητας, κάτι που δεν είχε μεγάλο νόημα για τους οπαδούς του κόμματός μας, ο Σάντσεθ μας είπε δύο λέξεις: `Αλλαγή και ενότητα`. Αυτό ακριβώς είχαμε ανάγκη», λέει ο δήμαρχος της Ταραγόνα Ζοζέπ Φέλιξ Μπαγεστέρος. Αλλαγή, για να δοθεί μια νέα ώθηση στο σοσιαλιστικό κόμμα, που διέρχεται μεγάλη κρίση. Ενότητα, για να σταματήσουν οι εσωτερικές εντάσεις με αφορμή την πολιτική γραμμή του κόμματος ή την ανεξαρτησία της Καταλονίας.

Η συνεχής επίκληση του Γκονθάλεθ και του Ρέντσι, γράφει η Σαντρίν Μορέλ στη Le Monde, ίσως να είναι ένα τέχνασμα του Σάντσεθ ώστε να μη φαίνεται η έλλειψη χαρίσματος και ρητορικών ικανοτήτων που τον διακρίνει. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι επέλεξε τους δύο μέντορές του επειδή είναι αριστεροί και μεταρρυθμιστές. «Ποτέ ο Φελίπε Γκονθάλεθ δεν θα είχε ζητήσει την καταψήφιση του Γιούνκερ», αντιτείνει ο πολιτειολόγος Φερμίν Μπούθα, για τον οποίο η κίνηση αυτή έστειλε ένα μήνυμα ρήξης με τον παλιό μηχανισμό του κόμματος. «Ο Σάντσεθ είναι πιο κοντά στον Ρέντσι», υποστηρίζει από την πλευρά του ο Λουίς Αρόγιο, ειδικός της πολιτικής επικοινωνίας που συμβούλευσε τον νέο γραμματέα στη διάρκεια της εκστρατείας του. «Θέλει να αφυπνίσει τους σοσιαλιστές από τη σιέστα τους και να επαναφέρει στο προσκήνιο τον έντιμο πολιτικό λόγο».