Μείζον θεσμικό ζήτημα προκύπτει στη Γαλλία λόγω της δικαστικής δίωξης Σαρκοζί. Την ίδια ώρα, πρωτοσέλιδη είναι η φωτογραφία του πρώην προέδρου στις περισσότερες γερμανικές εφημερίδες, ενώ οι αρθρογράφοι κάνουν εκτενείς αναφορές στα λεγόμενα του και στην αποφασιστικότητά του να πολιτικοποιήσει τον δικαστικό αγώνα. Ο διεθνής Τύπος έχει στρέψει το βλέμμα του στον Νικολά Σαρκοζί, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle.
Η εφημερίδα Die Welt του Βερολίνου υποστηρίζει ότι ακόμη κι αν τελικά τη γλιτώσει ο Σαρκοζί, η ζημιά που θα έχει υποστεί πολιτικά θα είναι μεγάλη. «Παρόλα αυτά το σενάριο να κατέβει το φθινόπωρο στις εκλογές για την προεδρία του κόμματός του UMP, δεν αποκλείεται. Αυτό και μόνο φωτίζει τις διαστάσεις της πολιτικής κρίσης στη Γαλλία. Η κυβέρνηση είναι ανίκανη να μεταρρυθμίσει τη χώρα, την ώρα που η αντιπολίτευση αδυνατεί να μεταρρυθμιστεί η ίδια», σημειώνει η εφημερίδα.
Η τουρκική HÜRRIYET επισημαίνει το πρωτοφανές του πράγματος, πρώην πρόεδρος να κρατείται από την αστυνομία. «Δείχνει ότι είναι εφικτό και πως για λόγους ηθικής δεν υπάρχει παραγραφή. Θα μπορούσε να γίνει ένα καλό παράδειγμα για άλλες χώρες, αίφνης για την Τουρκία».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η τσεχική HOSPODARSKE NOVINY. «Ο Ζακ Σιράκ ως πρώην γάλλος πρόεδρος καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο χρόνων με αναστολή για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος. Ο Νικολά Σορκοζί αντίθετα βρίσκεται στην αφετηρία ενός αγώνα με τη δικαιοσύνη, όχι μόνο ως πρώην πρόεδρος, αλλά, σύμφωνα με τις φιλοδοξίες του, και ως ένας μελλοντικός πρόεδρος. Πρακτικά είναι αδιανόητο αυτός ο πείσμων πολιτικός να παραιτηθεί. Έτσι οι Γάλλοι αποκτούν την δική τους εκδοχή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (..) αλλά επίσης και έναν άνδρα, που έχει τη μοναδική ικανότητα να κινητοποιεί τους συντηρητικούς στη χώρα του», παρατηρεί ο τσέχος δημοσιογράφος.
Ο σχολιαστής της Frankfurter Allgemeine Zeitung θέτει το θέμα σε γενικότερες βάσεις υπογραμμίζοντας ότι η περίπτωση Σαρκοζί είναι συμπτωματική για την παρακμή του γαλλικού πολιτικού συστήματος. «Ο Σαρλ ντε Γκολ, ιδρυτής της πέμπτης Δημοκρατίας, εμπότισε τους θεσμούς με την πεποίθηση ότι η τιμιότητα και η ακεραιότητά του δεν τίθενται υπό έλεγχο. Και πράγματι, έλεγχος δεν έγινε ποτέ. Γι’ αυτό και τη Γαλλία βαραίνει ένα σύστημα στο οποίο για τους πολιτικούς υπεύθυνους υπάρχει περισσότερη εμπιστοσύνη και λιγότερος έλεγχος», διαπιστώνει η εφημερίδα.
