Ανοικτή επιστολή στον ΟΗΕ απέστειλαν σήμερα τριάντα διακεκριμένοι νομικοί, με αίτημα να επιβάλλει τη διέλευση στη Συρία αυτοκινητοπομπών με ανθρωπιστική βοήθεια από την Τουρκία και την Ιορδανία ώστε αυτή να προσφερθεί γρηγορότερα στους Σύρους πολίτες.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υιοθέτησε το Φεβρουάριο την απόφαση 2139 που ζητεί από το συριακό καθεστώς να επιτρέψει τις εν λόγω διασυνοριακές επιχειρήσεις αρωγής, χωρίς ανταπόκριση από τη Δαμασκό.
Οι υπογράφοντες την επιστολή θεωρούν ότι ο ΟΗΕ έχει το δικαίωμα να επιβάλει τη διασυνοριακή αυτή διέλευση στο όνομα της ανθρωπιστικής βοήθειας. Εκφράζουν τη λύπη τους που ο ΟΗΕ δεν προχωρεί στις ζωτικής σημασίας επιχειρήσεις από φόβο μήπως ορισμένα κράτη τις κρίνουν «παράνομες» ενώ επικρίνουν «μια υπερβολικά συντηρητική ερμηνεία του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου».
Το Συμβούλιο αναμένεται να εξετάσει αύριο έκθεση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν υπογραμμίζοντας ότι η απόφαση 2139 δεν εφαρμόζεται ούτε από το καθεστώς ούτε από την αντιπολίτευση.
«Ο ΟΗΕ και άλλοι ανθρωπιστικοί οργανισμοί δηλώνουν εδώ και καιρό ότι η μόνη δυνατή πρόσβαση προς εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους είναι μέσω γειτονικών χωρών, όπως η Τουρκία και η Ιορδανία», υπογραμμίζεται στην ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύουν οι εφημερίδες Guardian και Al-Hayat.
«Το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο ορίζει απερίφραστα ότι μία δίκαιη ανθρωπιστική δράση “πρέπει να αναληφθεί” εκεί όπου ο άμαχος πληθυσμός χρήζει βοήθειας ζωτικής σημασίας», προσθέτουν οι νομικοί.
«Κρίνουμε ότι ουδένα νομικό κώλυμα υπάρχει για τον ΟΗΕ να προχωρήσει άμεσα σε διασυνοριακές ανθρωπιστικές επιχειρήσεις και να παράσχει την υποστήριξή του στις μη κυβερνητικές οργανώσεις για να επιτελέσουν και αυτές το έργο τους», προσθέτουν.
Οι νομικοί αναγνωρίζουν ότι οι ανθρωπιστικές οργανώσεις «θα εκτεθούν σε τεράστιους κινδύνους πραγματοποιώντας διασυνοριακές επιχειρήσεις και μπορούν να αρνηθούν να το κάνουν». Αλλά οι οργανώσεις που είναι «ουδέτερες, πρόθυμες και ικανές» να αναλάβουν τέτοιου είδους δράση μπορούν να προβούν νομίμως σε αυτό.
Η επιστολή απευθύνεται στον Μπαν Κι-μουν, στα κράτη μέλη του ΟΗΕ και στις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές υπηρεσίες (UNICEF, Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα, Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας την Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες (HCR), Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ (UNRWA).
Μεταξύ άλλων υπογράφουν την επιστολή ο Νοτιοαφρικανός Ρίτσαρντ Γκολντστόουν, πρώην εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία και τη Ρουάντα, ο Ουίλιαμ Σάμπας καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο πανεπιστήμιο Μίντλσεξ της Βρετανίας, ο Καναδός Ιρβιν Κότλερ πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, η Αμερικανίδα Λεϊλά Νάντια Σαντάτ, ειδική σύμβουλος του εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ο καθηγητής Αλέν Πελέ του πανεπιστημίου Paris-Ouest/Nanterre, πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ.
