Μια μακρά σειρά από υποθέσεις όπου παιδιά έχουν βρεθεί να ζουν κλειδωμένα στο σπίτι για χρόνια και χρόνια αποκαλύπτουν μια ανατριχιαστική γονεϊκή πρακτική στη Νιγηρία, μια χώρα με καταφανή έλλειψη κοινωνικών υπηρεσιών.

Ακόμα και ενήλικες που πάσχουν από ψυχικά νοσήματα έχουν εντοπιστεί σιδηροδέσμιοι στα σπίτια τους, ζώντας και κάνοντας την ανάγκη τους στο ίδιο μικροσκοπικό δωμάτιο.

Σε μια τέτοια περίπτωση, που καταγράφει το BBC, ένας 32χρονος άντρας πέρασε τουλάχιστον 7 χρόνια κλειδωμένος στο γκαράζ των γονιών του.

Στην πιο πρόσφατη ιστορία, η θετή μητέρα ενός εφτάχρονου αγοριού συνελήφθη γιατί το ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου μέσα στο σπίτι του στο Κάνο της βόρειας Νιγηρίας.

Ειδικά στον βορρά, τέτοιες περιπτώσεις παραείναι κοινές. Ένας 11χρονος βρέθηκε στα μέσα Αυγούστου να ζει κλειδωμένος στο κοτέτσι του σπιτιού, με τους θετούς γονείς του να ζουν άνετα μέσα στην οικία.

«Μετά τη συγκεκριμένη υπόθεση, αρχίσαμε να λαμβάνουμε κι άλλες πληροφορίες», λέει ο επικεφαλής της μη κυβερνητικής Human Rights Network (HRN), Haruna Ayagi, η οργάνωση του οποίου έσωσε 12 παιδιά από τέτοιες τραγικές συνθήκες στο Κάνο μόνο τον Αύγουστο.

Άλλα παιδιά βρέθηκαν κλειδαμπαρωμένα στην τουαλέτα, χτυπημένα και πεινασμένα. Σε όλες τις περιπτώσεις, η βιολογική μητέρα ήταν απούσα και η κακοποίηση λάμβανε χώρα από τους θετούς γονείς.

«Υπάρχει μια κανονικοποίηση αυτής της βίας κατά των παιδιών, περισσότερο ως πράξη φαυλότητας και άγνοιας βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων», λέει στο BBC η Imaobong Ladipo Sanusi, επικεφαλής της οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Wotclef.

Μέσα σε όλα, υπάρχει και το στίγμα της ψυχικής νόσου, που επιφυλάσσει για τους νοσούντες την ίδια τραγική μοίρα.

Τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται συνήθως σε πολύ κακή κατάσταση, υποσιτισμένοι και κακοποιημένοι από τη χρόνια απομόνωση. Ένας 55χρονος που εντοπίστηκε πάλι στο Κάνο ήταν για 30 χρόνια κλεισμένος σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα και δεμένος μάλιστα στον τοίχο.

Σε πολλές κοινότητες, η ψυχική νόσος είναι ταμπού και οι ασθενείς διώχνονται από το σπίτι. Μιλάμε ωστόσο για μια χώρα με λιγότερους από 300 ψυχιάτρους για 200 εκατ. πληθυσμό. Και οι περισσότεροι στρέφονται για βοήθεια στη θρησκεία…