Στις μέρες μας μια πρόταση γάμου «οφείλει» να συνοδεύεται από ένα μονόπετρο. Ακολουθούν ο ορισμός της ημερομηνίας, το κλείσιμο της εκκλησίας και του χώρου όπου θα γίνει η δεξίωση, ενώ οι προετοιμασίες μπορεί να κρατήσουν μέχρι και πολλούς μήνες.

Νυφικό, γαμπριάτικο κοστούμι, νυφικά παπούτσια, στέφανα, κουφέτα, μπουκέτα, στολισμός, αυτοκίνητο, μενού κ.τ.λ. όλα πρέπει να είναι στην εντέλεια για τη «μεγάλη μέρα».

Η συγγραφέας του βιβλίου «Save the Date: The Occasional Mortifications of a Serial Wedding Guest», Jen Doll, αποκαλύπτει από πού προέρχονται ορισμένες από τις «γαμήλιες παραδόσεις» που ισχύουν μέχρι τις μέρες μας.

Δείτε παρακάτω μια λίστα με έντεκα πράγματα που ίσως δε γνωρίζατε για τα «συνοδευτικά» της γαμήλιας τελετής, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Mentalfloss magazine.

1. Οι Αιγύπτιοι ήταν πιθανώς οι πρώτοι που αντάλλασαν βέρες, ενώ από τα χρόνια του Μεσαίωνα προέρχεται η αντίληψη ότι μία φλέβα πηγαίνει από το τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού κατευθείαν στην καρδιά… και κάπως έτσι καθιερώθηκε ο παράμεσος ως το δάχτυλο του μονόπετρου.

2. Οι βέρες, ωστόσο, καθιερώθηκαν στο Μεσαίωνα. Το 1215 ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ΄ διακήρυξε ότι έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη αναμονή μεταξύ του αρραβώνα και της ημέρας του γάμου, αυξάνοντας έτσι τη δημοτικότητα των δαχτυλιδιών.

3. Τα διαμάντια ήρθαν φυσικά πολύ αργότερα. Όμως παρότι η πρώτη καταγεγραμμένη ανταλλαγή δαχτυλιδιού με διαμάντι ήταν το 1477, όταν ο Αρχιδούκας Μαξιμιλιανός της Αυστρίας έκανε πρόταση στην Μαίρη της Βουργουνδίας, τα μονόπετρα «καθιερώθηκαν» το 1947 όταν η Frances Gerety, η οποία δεν παντρεύτηκε ποτέ, έγραψε μια διαφήμιση για την εταιρεία De Beers με τίτλο «A Diamond Is Forever».

4. Τα λευκά νυφικά καθιερώθηκαν όταν φόρεσε ένα η βασίλισσα Βικτωρία για να παντρευτεί τον πρίγκιπα Αλβέρτο το 1840.

5. Στα αρχαία χρόνια οι νύφες κρατούσαν μπουκέτα από αρωματικά βότανα, όπως σκόρδο, δενδρολίβανο και άνηθο για να κρατούν μακριά τα κακά πνεύματα. Η παράδοση αυτή συνεχίστηκε μέχρι το 1800. Όσο για τη μόδα της ανθοδέσμης… και αυτή «αποδίδεται» στη βασίλισσα Βικτωρία.

6. Η «παράδοση» που θέλει τη νύφη να πετά την ανθοδέσμη της στις ανύπαντρες γυναίκες προέρχεται από τη συνήθεια εκείνης της εποχής οι καλεσμένοι να… σκίζουν κομματάκια από το φόρεμα της νύφης, προκειμένου να πάρουν μαζί τους λίγη από την τύχη της. Το πέταγμα των λουλουδιών χρησιμοποιούνταν ως αντιπερισπασμός, έτσι ώστε η νύφη να αποσπά την προσοχή του πλήθους και να ξεφεύγει αλώβητη.

7. Οι παράνυφες συνήθιζαν να ντύνονται ακριβώς όπως η νύφη, προκειμένου να «μπερδέψουν» τα κακά πνεύματα, τα οποία δε διαφορετική περίπτωση θα «έβαζαν στόχο» το ευτυχισμένο ζευγάρι. Τη βικτοριανή εποχή οι παράνυφες άρχισαν να φορούν λευκά φορέματα με κοντά πέπλα, για να ξεχωρίζουν κάπως από τη νύφη.

8. Ο μήνας του μέλιτος προέρχεται από μια σκανδιναβική παράδοση, σύμφωνα με την οποία οι νεόνυμφοι κρύβονταν για περίπου ένα μήνα, πίνοντας μια κούπα από κρασί και μέλι κάθε μέρα.

9. Η νύφη στέκεται στην αριστερή πλευρά του γαμπρού, επειδή τα παλιά χρόνια που ίσχυε ο «γάμος με αρπαγή» ο γαμπρός ήθελε να έχει το δεξί του χέρι ελεύθερο για να «πολεμά» άλλους επίδοξους μνηστήρες.

10. Η φράση «γαμήλια δεσμά» προέρχεται από μια παλιά ιρλανδική παράδοση, κατά την οποία τα χέρια της νύφης και του γαμπρού δένονταν κατά τη διάρκεια της τελετής, ως συμβολισμός της αφοσίωσης και της δέσμευσής τους.

11. Στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι γαμήλιες τούρτες ήταν… ψωμί, το οποίο ο γαμπρός έκοβε επάνω από το κεφάλι της νύφης, συμβολίζοντας τη γονιμότητα.