Κάπου πίσω στο 1860 πέντε απόφοιτοι του πανεπιστημίου της Οξφόρδης πήγαν ένα ταξίδι στην Αίγυπτο. Προκειμένου να θυμούνται για πάντα το ταξίδι τους αποφάσισαν να πάρουν μαζί τους πίσω στην πατρίδα ένα αναμνηστικό… που δεν ήταν άλλο από το καπάκι από το φέρετρο μιας μούμιας… της ιέρειας της Amen-Ra.

Δύο από τους άντρες πέθαναν κατά την επιστροφή τους από την Αίγυπτο. Ένας τρίτος πήγε στο Κάιρο και αυτοπυροβολήθη

κε κατά λάθος στο χέρι ενώ κυνηγούσε ορτύκια και έπρεπε να το ακρωτηριάσει.

Ένα άλλο μέλος της πεντάδας… ο Arthur Wheeler κατάφερε μεν να επιστρέψει… σώος στην Αγγλία, όμως έχασε όλη του την περιουσία στο τζόγο. Μετακόμισε στις ΗΠΑ, όπου έχασε και πάλι τα πάντα εξαιτίας πυρκαγιάς και πλημμύρας, γράφει η Rose Eveleth στην ιστοσελίδα nautil.us.

Το καπάκι του φέρετρου πέρασε στη συνέχεια στα χέρια της αδερφής του Wheeler, η οποία προσπάθησε να το φωτογραφίσει το 1887, όμως ο φωτογράφος και ο αχθοφόρος που το κουβαλούσε… πέθαναν.

Η κατάρα της μούμιας φαίνεται ότι δεν είχε κοπάσει καθόλου. Αντίθετα, ήταν μάλλον η αρχή.

Ο άντρας που προσπάθησε να μεταφράσει τα ιερογλυφικά, που ήταν γραμμένα επάνω στο φέρετρο… αυτοκτόνησε.

Το «περίφημο» αυτό καπάκι του φέρετρου πλέον βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο, όπου είναι επίσημα γνωστό ως «τεχνούργημα 22542», ή αλλιώς «η μούμια της ατυχίας».

Από την εποχή που πέρασε στην κατοχή του μουσείου το 1889 η «μούμια της ατυχίας» κατηγορήθηκε σχεδόν για τα πάντα.

Από τη βύθιση του Τιτανικού, μέχρι και για το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1904 ο νεαρός και φιλόδοξος δημοσιογράφος Bertram Fletcher Robinson έγραψε ένα πρωτοσέλιδο αφιέρωμα στην εφημερίδα Daily Express για τη «στοιχειωμένη μούμια» με τον εξής τίτλο: «Μια ιέρεια του θανάτου».

«Είναι βέβαιο ότι οι Αιγύπτιοι είχαν δυνάμεις, με τις οποίες εμείς στον 20ο αιώνα μπορεί να γελάμε, όμως δε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε ποτέ» έγραφε τότε.

Τρία χρόνια μετά ο Robinson πέθανε ξαφνικά από υψηλό πυρετό. Οι φίλοι του πίστεψαν ότι για το θάνατό του έφταιγε… η κατάρα της μούμιας.

Ο Sir Arthur Conan Doyle, δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς, είχε προειδοποιήσει το νεαρό δημοσιογράφο να μην μπλέξει με τη μούμια: «Τον είχα προειδοποιήσει και του είχα πει να μην ενδιαφερθεί για τη μούμια που βρισκόταν στο Βρετανικό Μουσείο. Επέμενε και τελικά… πέθανε. Του είπα ότι προκαλούσε την τύχη του με τις έρευνές του, όμως η ιστορία τον είχε συνεπάρει και δε μπορούσε να αντισταθεί».

Την εποχή που η «μούμια της ατυχίας» έφτανε στη Μ. Βρετανία, η χώρα είχε καταλάβει την Αίγυπτο. Κι ενώ η κατάληψη της Αιγύπτου είχε θεωρηθεί ως μια στρατιωτική επιτυχία, οι πολίτες πίσω στην πατρίδα δεν την έβλεπαν με καλό μάτι. Εξέφραζαν αμφιβολίες για το κατά πόσο μια ευρωπαϊκή δύναμη έπρεπε να παρεμβαίνει σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής.

Οι πολιτικοί υποστήριζαν ότι βρίσκονταν εκεί για να βοηθήσουν τη χώρα να καθαιρέσει έναν τύραννο, αλλά οι βρετανοί πολίτες δεν ήταν σίγουροι ότι… ήταν δουλειά της κυβέρνησής τους αυτό, σχολιάζει η αρθρογράφος.

Έτσι, ενώ πολλοί προβληματίζονταν με την κατοχή, δεν εξέφραζαν ανοιχτά τις ανησυχίες τους προς τα έξω και… στράφηκαν σε διάφορα αντικείμενα αιγυπτιακής τέχνης.

Ο καθηγητής λογοτεχνίας στο Birbeck College του University of London έγραψε με απλά λόγια στο βιβλίο του «The Mummy’s Curse» το 2012: «Δε μπορείς να μιλήσεις για το πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις μια άλλη χώρα, γιατί αυτό είναι εντελώς… αντιπατριωτικό. Αυτή είναι μια αφήγηση, που σας επιτρέπει να μιλάτε γι’ αυτό με άλλο τρόπο».

Σήμερα, το Βρετανικό Μουσείο δεν αναφέρει πολλά για την ιστορία της «μούμιας της ατυχίας».

Κάνει μια αναφορά σε μερικούς από τους πιο αξιοσημείωτους μύθους που τη συνοδεύουν, όπως αυτόν ότι η μούμια ήταν επάνω στον Τιτανικό, και προσθέτει ένα σύντομο σημείωμα που λέει το εξής: «Περιττό να αναφέρει κανείς ότι δεν υπάρχει αλήθεια πίσω από όλα αυτά. Το αντικείμενο δεν έφυγε ποτέ από το Μουσείο μέχρι το 1990 που συμπεριελήφθη σε μια περιοδική έκθεση».