Ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι λύκοι σε αγέλες για να κυνηγήσουν, εξαρτάται από τον αριθμό των λύκων που συμμετέχουν κάθε φορά και τη θέση του κάθε μέλους στην κοινωνία τους.
Σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of the Royal Society Interface, οι μέθοδοι που ακολουθούν οι λύκοι παρουσιάζουν αξιοσημείωτη ομοιότητα με τον τρόπο που οι άνθρωποι… διοικούν τις επιχειρήσεις!
Άλλωστε, όπως αναφέρει η Jennifer Viegas στο Discovery News, πρόκειται για άλλο ένα παράδειγμα συνεργασίας ενός ζωικού είδους με σκοπό την επίτευξη ενός κοινού στόχου.
Στην περίπτωση των λύκων, ο σκοπός είναι να σκοτώσουν άλλα ζώα για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους.
Σε τέτοιου είδους συνεργασίες βέβαια υπάρχουν τόσο πλεονεκτήματα, όσο και μειονεκτήματα, σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης.
«Η συνεργασία πολλών κυνηγών πιθανώς μερικές φορές να τους επιτρέπει να πιάνουν θηράματα που διαφορετικά μόνοι τους δε θα ήταν σε θέση να αιχμαλωτίσουν» γράφει ο Ramón Escobedo και οι συνεργάτες του από το AEPA Euskadi. «Αυτό είναι το πλεονέκτημα της συνεργασίας. Από την άλλη, όσοι κυνηγούν μαζί με άλλους πρέπει να μοιράζονται τα ‘λάφυρα’ και αυτό είναι το κόστος της συνεργασίας» προσθέτει ο ίδιος.
Όταν κυνηγούν θηράματα, όπως μεγάλα ελάφια, ο ιδανικός αριθμός στις αγέλες των επιτιθέμενων λύκων είναι τέσσερις ή πέντε.
Ο Escobedo υποστηρίζει, ότι οι λύκοι μπορούν με αυτόν τον τρόπο να σχηματίσουν ένα κανονικό πολύγωνο γύρω από το «θύμα» τους. Αφού το περικυκλώσουν, το θύμα έχει ελάχιστες πιθανότητες διαφυγής, δεδομένων των γρήγορων κινήσεων και των κοφτερών δοντιών των λύκων.
Αυτός ο αριθμός κρίνεται επίσης ιδανικός, επειδή κάθε λύκος που συμμετέχει στην αγέλη παίρνει ένα καλό μερίδιο κρέατος ως ανταμοιβή, παροτρύνοντάς τους με αυτόν τον τρόπο να συνεχίσουν να συνεργάζονται αρμονικά και… τις επόμενες φορές.
Οι αγέλες που αποτελούνται από περισσότερα από 4-5 μέλη, αποτελούν εξαιρετικά οργανωμένες κοινωνικά ομάδες.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το παρακάτω σενάριο θα μπορούσε να εξηγεί πώς λειτουργούν αυτές οι μεγαλύτερες ομάδες:
«Ένα ζευγάρι στέκεται σχεδόν ακίνητο στον εσωτερικό κύκλο, καθοδηγώντας την αγέλη, ενώ την ίδια ώρα τέσσερα άπειρα νεαρά μέλη κινούνται πίσω και μπροστά μέσα στον εσωτερικό και εξωτερικό κύκλο, ενώ το μικρότερο μέλος παραμένει προστατευμένο πίσω από τους προγόνους του».
Ο νεαρός λύκος μαθαίνει, παρατηρώντας τα μεγαλύτερα μέλη, παραμένοντας κατά το μεγαλύτερο διάστημα πιο παθητικός, προστατευμένος πίσω από τα υπόλοιπα.
Η συμπερίληψη νεότερων, μη έμπειρων λύκων θα μπορούσε να ωφελήσει την αγέλη μακροχρόνια, όμως σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο τα νέα μέλη μπορεί να αποδειχτούν βάρος για τους ‘σκληρά εργαζόμενους’ ενήλικες λύκους, οι οποίοι πρέπει να μοιράζονται με περισσότερους το θήραμά τους, κάτι που σημαίνει φυσικά… μικρότερες μερίδες για τους ίδιους.
Σας θυμίζει κάτι όλη αυτή η συμπεριφορά;
Οι επιχειρηματίες αναγκάζουν συχνά τους υπαλλήλους τους να υπομένουν διάφορα για το καλό της επιχείρησης, και φυσικά όχι προς δικό τους όφελος, αναφέρει η αρθρογράφος.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει, ακόμη, το συμπέρασμα στο οποίο έχουν καταλήξει προηγούμενες μελέτες, οι οποίες έχουν γίνει σε τσακάλια, κογιότ και τα αφρικανικά άγρια σκυλιά, ότι δηλαδή «οι μικρές ομάδες παρέχουν τη βέλτιστη αναλογία οφέλους προς κόστος», όπως αναφέρουν οι ερευνητές.
Πολλές μικρές επιχειρήσεις πιθανότατα θα συμφωνούσαν με αυτήν την άποψη.
Οι ερευνητές προσθέτουν, ωστόσο, ότι μεγαλύτερες ομάδες ζώων τα οποία οργανώνονται για κυνήγι μειώνουν επίσης τα υπολείμματα τροφής που απομένουν για τα ζώα «οδοκαθαριστές».
Ο Escobedo και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι η συνεργατική συμπεριφορά μπορεί να αναδειχθεί από κάτι που ξεκινά ως μια σχετικά απλή κατάσταση.
Στην περίπτωση των λύκων, αυτός ο απλός σκοπός είναι πώς θα καταφέρουν σκοτώσουν με αποτελεσματικό τρόπο το θήραμά τους.
Και… όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των λύκων που συμμετέχουν στην προσπάθεια, τόσο πιο σημαντική γίνεται η κοινωνική οργάνωσή τους.
