Kόρη Σκωτσέζου οδηγού λεωφορείου, η οποία σταμάτησε το σχολείο στα 16, ήταν η June Almeida, η γυναίκα που ανακάλυψε τον πρώτο κορονοϊό που πλήττει ανθρώπους κι έγινε πρωτοπόρος στην καταγραφή ιών.

Εν μέσω πανδημίας του νέου κορονοϊού, η δουλειά της βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο.

Μπορεί ο Sars-Cov2 να είναι νέος ιός αλλά ανήκει στον τύπο των κορονοϊών που είχε αναγνωρίσει πρώτα η Δρ Almeida το 1964 στο εργαστήριό της στο νοσοκομείο St Thomas του Λονδίνου, όπως γράφει το BBC.

Γεννήθηκε το 1930 και μεγάλωσε κοντά στη Γλασκόβη. Σταμάτησε το σχολείο νωρίς αλλά βρήκε δουλειά ως τεχνικός σε ιστοπαθολογικό εργαστήριο στο Glasgow Royal Infirmary.

Αργότερα μετακόμισε στο Λονδίνο για να συνεχίσει την καριέρα της και το 1954 παντρεύτηκε τον Βενεζολάνο καλλιτέχνη Enriques Almeida.

Το ζευγάρι και η μικρή τους κόρη μετακόμισαν στο Τορόντο του Καναδά και εκεί, στο Ontario Cancer Institute, η Δρ Almeida εξελίχθηκε κι ανέπτυξε τις δυνατότητές της, σε ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Υπήρξε πρωτοπόρος αναπτύσσοντας μία μέθοδο με καλύτερη απεικόνιση των ιών με τη χρήση αντιβιοτικών.

Το ταλέντο της αναγνωρίστηκε στη Βρετανία και το 1964 επέστρεψε στην ιατρική σχολή του St Thomas’s Hospital, το ίδιο στο οποίο νοσηλεύτηκε και ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος έδωσε μάχη με τον Sars-Cov2.

Με την επιστροφή της άρχισε να συνεργάζεται με τον Δρ David Tyrrell, ο οποίος έκανε έρευνα για το κοινό κρυολόγημα στο Salisbury.

Ο Tyrrell μελετούσε τις ρινικές εκκρίσεις εθελοντών και η ομάδα του ανακάλυψε πως αναπτύσσονταν κάποιοι από τους ιούς του κοινού κρυολογήματος αλλά όχι όλοι. Ένα συγκεκριμένο δείγμα, το οποίο είναι γνωστό ως B814, ήταν από έναν μαθητή σε σχολείο του Σάρεϊ από το 1960.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως μέσω αυτού γινόταν μετάδοση συμπτωμάτων κοινού κρυολογήματος στους εθελοντές αλλά δεν κατάφερναν οι ίδιοι να το αναπτύξουν στην καλλιέργεια κυττάρων στο εργαστήριο. Ο Tyrell αναρωτιόταν εάν θα μπορούσε να είναι ορατό στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο κι έτσι έστειλε δείγματα στην June Almeida. Εκείνη παρατήρησε τον ιό στα δείγματα και τον περιέγραψε σαν ιό παρόμοιο με τον ιό της γρίπης αλλά όχι ακριβώς ίδιο.

Έτσι κατέγραψε αυτό που έγινε γνωστό ως ο πρώτος ανθρώπινος κορονοϊός.

Η Almeida είχε ξαναδεί τέτοια σωματίδια μελετώντας την ηπατίτιδα στα ποντίκια και τη λοιμώδη βρογχίτιδα στα κοτόπουλα.

Ωστόσο η δημοσίευσή της απορρίφθηκε «επειδή οι άνθρωποι που την αξιολόγησαν έκριναν πως οι εικόνες που παρείχε ήταν κακή απεικόνιση του ιού της γρίπης».

Τελικά η νέα ανακάλυψη από το B814 δημοσιεύτηκε το 1965 στο British Medical Journal και οι πρώτες φωτογραφίες αυτού που είχε παρατηρήσει δημοσιεύτηκαν στο Journal of General Virology δύο χρόνια μετά.

Ήταν οι Δρ Tyrrell και Almeida, μαζί με τον καθηγητή Tony Waterson, τον υπεύθυνο του St Thomas’s, εκείνοι που ονόμασαν τον ιό κορονοϊό, λόγω της κορόνας που έμοιαζε να τον περιβάλλει στην εικόνα.

Η Αlmeida εργάστηκε αργότερα στο Postgraduate Medical School στο Λονδίνο, από όπου πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα.

Ολοκλήρωσε την καριέρα της στο Wellcome Institute, όπου κατοχύρωσε πολλές πατέντες στο πεδίο της απεικόνισης ιών.

Μετά το Wellcome έγινε δασκάλα γιόγκα αλλά επέστρεψε στην ιολογία με συμβουλευτικό ρόλο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν βοήθησε στην πρώτη απεικόνιση του ιού HIV.

Πέθανε το 2007, σε ηλικία 77 ετών.

Δεκατρία χρόνια μετά τον θάνατό της λαμβάνει την αναγνώριση που της αξίζει ως πρωτοπόρος, η δουλειά της οποίας επιτάχυνε την κατανόηση του ιού που τώρα εξαπλώνεται και σκοτώνει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.