Δεν υπάρχει ενιαίο τόξο εκτεινόμενο από το Σάχελ μέχρι το Κέρας, συμφωνούν οι αναλυτές, παρά τις σκέψεις ότι οι οργανώσεις της Αφρικής που δηλώνουν ότι ανήκουν στην Αλ Κάιντα πιθανόν να συνεργάζονται.
Μέχρι στιγμής, η Αλ Κάιντα που δραστηριοποιείται στο Σάχελ, η Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία και η Σεμπάμπ στη Σομαλία, που ήταν και υπεύθυνη για το τελευταίο χτύπημα στο εμπορικό Κέντρο Westgate, φαίνεται να έχουν κοινή ιδεολογία, όπως εμφανίζεται τουλάχιστον από τα μηνύματα που παρουσιάζονται στο ίντερνετ, όμως δεν έχουν συγκεκριμένους κοινούς στόχους.
Σύμφωνα με τον Ζαν-Πιερ Φιλιού, καθηγητή του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού «τίποτε δεν θα ήταν περισσότερο εσφαλμένο από τον συμψηφισμό της φρίκης του Ναϊρόμπι με άλλες εκρήξεις τζιχαντιστικής βίας στην αφρικανική ήπειρο. Κάθε μία από τις οργανώσεις έχει τις δικές της προτεραιότητες, τις οποίες η τρομοκρατική δράση, με τον ισχυρό επικοινωνιακό αντίκτυπο, τούς επιτρέπει να προβάλλουν. Διότι καθεμία έρχεται αντιμέτωπη με έναν τοπικού επιπέδου εχθρό, τους εθνικούς στρατούς της Νιγηρίας, της Κένυας και του Νίγηρα… Δεν υπάρχει επιχειρησιακή ενότητα, ούτε διοικητικός συντονισμός. Μόνο μία ιδεολογική πλατφόρμα τζιχαντιστικής προπαγάνδας».
Από ό, τι δείχνουν τα στοιχεία, έχουν πραγματοποιηθεί ανταλλαγές όπλων και υλικού ανάμεσα στις οργανώσεις, αλλά οι συνεργασίες δεν επαρκούν για να θεωρηθεί ότι υπάρχει ενοποίηση των κινημάτων αυτών. Όσον αφορά στην Σεμπάμπ, αναζητούνται πόροι και υποστήριξη από τις κοινότητες της σομαλικής διασποράς στην Ευρώπη και την Αμερική, ενώ στρατολογούνται και τζιχαντιστές, ωστόσο και πάλι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δείχνει συνεργασία με τα υπόλοιπα αφρικανικά κινήματα.
Υπάρχουν αναλυτές, όπως η Βαλεντίνα Σόρια του Royal United Services Institute του Λονδίνου που θεωρούν ότι οι ηγέτες της Αλ Κάιντα που βρίσκονται ανάμεσα στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν θέλουν να βλέπουν ότι υπάρχει ένα τέτοιο τόξο, θεωρώντας ότι οι δραστηριότητες του τζιχάντ μπορεί να επεκταθούν περαιτέρω. Όπως γράφει η αναλύτρια σε έκθεση με «Ο παγκόσμιος τζιχάντ στην Αφρική», «καθώς οι ηγέτες της κεντρικής αλ Κάιντα είναι αποδυναμωμένοι και καταδιωγμένοι, το τρομοκρατικό κίνημα αναζητεί στη Σαχάρα και την υποσαχάρια Αφρική συνεργασίες που θα τούς επιτρέψουν να συσπειρωθούν και να επανενεργοποιηθούν».
Ο Αμερικανός Ρόμπερτ Ρότμπεργκ, του Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, αναφέρει ότι υπάρχει ένας σύνδεσμος που σχετίζει τα τρία αφρικανικά τζιχαντιστικά δίκτυα και δεν είναι άλλος από τη διακίνηση των πόρων που εξασφαλίζει η Αλ Κάιντα. Ο ίδιος ανέφερε «πρόκειται σαφώς για κινήματα εθνικού και τοπικού χαρακτήρα. Αλλά μοιράζονται τους πόρους που αποστέλλονται από την κεντρική Αλ-Κάιντα, κατά συνέπεια είναι υποχρεωμένα να γνωρίζουν τις δραστηριότητες αλλήλων και να συνεργάζονται μέχρις ενός βαθμού. Πρέπει να υπάρχει ανταλλαγή πληροφοριών για την κατασκευή βομβών, για παράδειγμα… έχουν κοινούς ισλαμιστικούς στόχους , αλλά οι τοπικοί αρχηγοί έχουν τόση ισχύ που δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για ενοποιημένο κίνημα».
