Με αφορμή την διαβόητη «Υπόθεση Ίμπιζα», όπως αποκαλείται το σκάνδαλο διαφθοράς και πολιτικής συναλλαγής που συνταράσσει εδώ και μήνες τη χώρα, έχοντας προκαλέσει τον περασμένο Μάιο την μεγαλύτερη μεταπολεμικά κυβερνητική κρίση, η λέξη «Ίμπιζα» επιλέχθηκε ως «Η λέξη της χρονιάς 2019 στην Αυστρία», στο πλαίσιο ενός «θεσμού» που εφέτος γιορτάζει την 20η επέτειό του και στον οποίο πρωτοστατεί το Αυστριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΡΑ).

Η ετήσια «αναζήτηση» της «αυστριακής λέξης της χρονιάς» καθιερώθηκε για πρώτη φορά το 1999, με τη συνεργασία του Αυστριακού Πρακτορείου Ειδήσεων και της «Εταιρείας αυστριακών Γερμανικών», και σε αυτή παίρνουν μέρος πολλές χιλιάδες πολίτες από διάφορα κοινωνικά στρώματα, υπό τον συντονισμό μίας ενδεκαμελούς επιτροπής κριτικών.

Στη φετινή αναζήτηση συμμετείχαν πάνω από 7.500 πρόσωπα, από τα οποία τα 2.000 επέλεξαν την «Ίμπιζα» που, όπως τονίζεται στην απόφαση της κριτικής επιτροπής, «αποτελεί μία εξαιρετικά εύστοχη λέξη, καθότι, εξαιτίας των πολιτικών γεγονότων, ένα γεωγραφικό όνομα απέκτησε μία ειδικού βάρους σημασία για τη δημόσια ζωή της Αυστρίας».

Το 1999, τη χρονιά καθιέρωσης του θεσμού, είχε επιλεγεί ως «αυστριακή λέξη» το «διερευνητικές συνομιλίες», καθώς, όπως τονιζόταν τότε, «για πρώτη φορά υπήρξαν μη συνήθεις προ-διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό αυστριακής κυβέρνησης έπειτα από εθνικές εκλογές».

Οι επί μήνες εκείνες «διερευνητικές συνομιλίες» είχαν οδηγήσει τελικά στον σχηματισμό τον Φεβρουάριο του 2000 της αμφιλεγόμενης πρώτης κυβέρνησης συνασπισμού του Λαϊκού Κόμματος του καγκελάριου Βόλφγκανγκ Σιούσελ με το ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων του Γεργκ Χάιντερ, που παρέμεινε στην εξουσία μέχρι τον Δεκέμβριο του 2006, προκαλώντας αρχικά μαζική κριτική και μία διεθνή απομόνωσή της.

Αλλά και η εφετινή «φράση της χρονιάς», που ανακηρύσσεται ταυτόχρονα με την «λέξη της χρονιάς», συνδέεται άμεσα με την Ίμπιζα, καθώς στην πρώτη θέση των επιλογών βρέθηκε η φράση «Μόνον θάρρος και κάποια αισιοδοξία και θα τα καταφέρουμε», αποσπώντας 2.700 ψήφους από τους πάνω από 7.500 συμμετέχοντες. Πρόκειται για τη φράση που είχε στο ενθαρρυντικό μήνυμα του προς τον πληθυσμό ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Αυστρίας Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν, μετά τις αποκαλύψεις για την «Υπόθεση Ίμπιζα», φράση, που, όπως σημειώνεται στην απόφαση της κριτικής επιτροπής, «συνέβαλε σημαντικά στην καθησύχαση του τότε πολιτικού χάους».

Η «Υπόθεση Ίμπιζα», όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, είχε οδηγήσει τέλη του περασμένου Μαΐου στην κατάρρευση του έως τότε κυβερνητικού συνασπισμού ανάμεσα στο συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα του καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς και στο ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων του αντικαγκελάριου Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε, προκαλώντας τη διεξαγωγή των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της 29ης Σεπτεμβρίου. Ο Στράχε, σε βάρος του οποίου διενεργείται έρευνα από την Εισαγγελία Βιέννης για απιστία, καθότι φέρεται να ενέχεται άμεσα στην «Υπόθεση Ίμπιζα», είχε παραιτηθεί τότε από όλα τα αξιώματά του, ανακοινώνοντας πρόσφατα και την πλήρη απόσυρσή του από την πολιτική, ενώ επίκειται μία οριστική διαγραφή του ως μέλος των Ελευθέρων, έπειτα από νέες κατηγορίες για ενδεχόμενη εμπλοκή του σε σκάνδαλο κατάχρησης κομματικών χρημάτων και δωροδοκίας του από το εξωτερικό.

Και θεατρικό εμπνευσμένο από την «Υπόθεση Ίμπιζα»

Σημειώνεται, πως για τις αρχές του ερχόμενου Φεβρουαρίου προγραμματίζεται η παγκόσμια πρεμιέρα του νέου θεατρικού της έργου «Μαύρα νερά», που η διάσημη Αυστριακή συγγραφέας Ελφρίντε Γέλινεκ, βραβευμένη το 2004 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, έγραψε για την διαβόητη «Υπόθεση Ίμπιζα», και που θα ανεβάσει στην δεύτερη σκηνή του, στο «Ακαντεμίτεατερ», το «Μπούργκτεατερ» της Βιέννης, ένα από τα σημαντικότερα θέατρα στον κόσμο και το σημαντικότερο στον γερμανόφωνο χώρο.

«Ένα ισπανικό νησί, ένας Αυστριακός πολιτικός, μία Ρωσίδα ανεψιά ολιγάρχη: ένας τοξικός συνδυασμός. Μπροστά σε κρυφή κάμερα ο άνδρας υπόσχεται στη γυναίκα την κυριαρχία πάνω στα ΜΜΕ της χώρας, για να ενισχύσει την δική του εξουσία», αναφέρεται στην εισαγωγή της ανακοίνωσης ως προς το περιεχόμενο του έργου, που δημοσιοποίησε το «Μπούργκτεατερ».

«Ταυτόχρονα, ο ίδιος, στη διονυσιακή μέθη του, πωλεί και τη φύση της χώρας του, ποτάμια και λίμνες θα μπορούσαν να ιδιωτικοποιηθούν, βουνά και κοιλάδες να χρησιμοποιηθούν για κερδοφόρα οδοποιία», σημειώνεται χαρακτηριστικά και προστίθεται: «Όμως, όταν αποκαλύπτονται τα σχέδια, κατακρημνίζεται ο πολιτικός και η κυβέρνηση και μαζί έρχεται και η πτώση του νεαρού καγκελάριου που βρέθηκε μόνο για σύντομο διάστημα στην εξουσία, αλλά για πολλούς εξακολουθεί να είναι ο σωτήρας».

Σύμφωνα με τη διεύθυνση του θεάτρου, τα ονόματα των δρώντων στα «Μαύρα νερά» δεν παίζουν κανένα ρόλο, εξάλλου είναι ήδη γνωστά σε όλους, την Ελφρίντε Γέλινεκ την ενδιαφέρει «όπως πάντα» το ουσιαστικό, συνδέει στο έργο της την επικαιρότητα με αρχαία δράματα, κυρίως παραπέμπει στις «Βάκχες» του Ευριπίδη. Στα «Μαύρα νερά», η διάσημη συγγραφέας δείχνει το «πώς δεξιο-λαϊκίστικες θέσεις εξαπλώνονται όπως ένας ιός με ταχύτητα, μολύνοντας όλους τους τομείς της ζωής, δηλητηριάζοντας μόνιμα το κοινωνικό και οικολογικό κλίμα, μέχρι να απειληθεί μια παγκόσμια καταστροφή».