Οι σύροι πρόσφυγες που βρίσκονται έξω από τη χώρα τους αντιμετωπίζουν κινδύνους να στρατολογηθούν ως παιδιά-στρατιώτες, καθώς και να πέσουν θύματα σεξουαλικής βίας και εργατικής εκμετάλλευσης, υπογραμμίζεται σε έκθεση της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Η έκθεση αυτή για την αρωγή προς τους περίπου 1,8 εκατομμύριο σύρους πρόσφυγες που είναι διασκορπισμένοι στις γειτονικές χώρες, επικεντρώνει στην κατάσταση που επικρατεί στην Ιορδανία, το Λίβανο και το Ιράκ.
«Υπάρχουν σ’ αυτό τον κόσμο διαβολικά πρόσωπα τα οποία επιδιώκουν να εκμεταλλευθούν τα παιδιά που βρίσκονται σε ευάλωτη κατάσταση», σχολίασε η εκπρόσωπος της Αρμοστείας Μελίσα Φλέμινγκ.
Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, περίπου 60% των προσφύγων ζουν έξω από τους καταυλισμούς που άνοιξαν από την Αρμοστεία και τις αρχές των ενδιαφερόμενων χωρών, δημιουργώντας μεγάλες δυσχέρειες στις τοπικές κοινότητες, που βρίσκονται σε αδυναμία να υποδεχθούν τόσους ανθρώπους.
«Στα προβλήματα που εμφανίζονται περιλαμβάνονται το γεγονός ότι σημαντικός αριθμός παιδιών δεν παρακολουθούν σχολείο, οι στρατολογήσεις από ένοπλες οργανώσεις, ιδιαίτερα παιδιών, η εκμετάλλευση για εργασία, ιδιαίτερα των παιδιών, οι γάμοι πολύ νεαρών προσώπων, καθώς και η ενδοοικογενειακή και η σεξουαλική βία με στόχο ιδιαίτερα τις γυναίκες και τα παιδιά», αναφέρεται στην έκθεση, η οποία βασίζεται κυρίως σε επιτόπιες επισκέψεις.
Στην έκθεση περιγράφεται η κατάσταση που επικρατεί στους καταυλισμούς, ιδιαίτερα σ’ αυτόν του Ζαατάρι στην Ιορδανία, ο οποίος φιλοξενεί 130.000 ανθρώπους, όσους δηλαδή κατοίκους έχουν οι μεγάλες πόλεις της χώρας.
«Τόσο το οργανωμένο έγκλημα όσο και οι οργανώσεις της αντιπολίτευσης δρουν στον καταυλισμό και επιδιώκουν τους οικονομικούς και τους πολιτικούς στόχους τους», επισημαίνεται στην έκθεση.
«Μπροστά σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, οι οποίες συνδυάζονται μ’ ένα υψηλό επίπεδο εγκληματικότητας, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ακούς πρόσφυγες να μιλάνε για την επιθυμία τους να ξεφύγουν», ολοένα και περισσότεροι επιστρέφοντας στη Συρία, αναφέρεται στην έκθεση. Η Αρμοστεία ζητεί να παρακολουθηθούν οι επιστροφές αυτές για να εξασφαλιστεί ότι δεν είναι καταναγκαστικές.
Στην έκθεση επικρίνεται επίσης το ιορδανικό σύστημα που επιτρέπει στους πρόσφυγες να εγκαθίστανται εκτός των καταυλισμών αν έχουν έναν ιορδανό χορηγό, ο οποίος κοστολογεί εν γένει τη βοήθειά του 500 δολάρια.
Για να απαντηθούν οι προκλήσεις αυτές, οι συντάκτες της έκθεσης ζητούν να επεμβαίνει η Αρμοστεία περισσότερο μεταξύ των προσφύγων που δεν βρίσκονται μέσα στους καταυλισμούς, να βελτιώσει την ασφάλεια στους καταυλισμούς, να ενισχύσει την παρουσία της στα σημεία υποδοχής και να συντονίσει περισσότερο τη δράση της μαζί με τους άλλους ανθρωπιστικούς και αναπτυξιακούς οργανισμούς ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις απ’ αυτή τη συρροή προσφύγων στους τοπικούς πληθυσμούς.
