Ο Alberto και ο Gregorio Tut Cac είδαν ο ένας τον άλλο για τελευταία φορά το 1982, όταν το έσκασαν στα βουνά της βορειοδυτικής Γουατεμάλας για να σωθούν, καθώς οι στρατιώτες κατέστρεφαν το χωριό τους κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Τριάντα ένα χρόνια μετά τα αδέλφια ενώθηκαν και πάλι χάρη σε οργάνωση που βοηθά την επανένωση ανθρώπων που χάθηκαν στη διάρκεια του πολέμου.
«Το 2001, πολίτες που αναζητούσαν τους δικούς τους ανθρώπους άρχισαν να μας προσεγγίζουν για βοήθεια», δήλωσε ο Mario Polanco, διευθυντής της οργάνωσης Mutual Support. «Επεξεργαζόμαστε 15000 υποθέσεις και έχουμε βοηθήσει 108 ανθρώπους να ξαναβρεθούν», πρόσθεσε.
Ο Alberto ήταν 11 χρονών και ο Gregorio 19 όταν τον Ιούνιο του 1982 ο στρατός μπήκε στο χωριό τους κοντά στην πόλη Ixcan. «Ο στρατός έκαιγε το χωριό και δεν είχαμε πού να πάμε οπότε το σκάσαμε στα βουνά. Εγώ έμεινα εκεί ένα χρόνο», αφηγείται ο 50χρονος σήμερα Gregorio. Από τα δέκα αδέλφια, μπόρεσε να ξαναβρεί μόνο το ένα. «Οι στρατιώτες μπήκαν στο χωριό κι άρχισαν να πυροβολούν, εγώ άρχισα να τρέχω, ήμουν 11 χρονών», θυμάται ο Alberto.
Στη συναισθηματικά φορτισμένη πρώτη έπειτα από τρεις δεκαετίες συνάντησή τους, ο Gregorio είπε στον Alberto πως ονειρευόταν τα αδέλφια και τη μητέρα του κι αυτό ήταν που τον έσπρωξε να προσεγγίσει την οργάνωση Mutual Support Group και να ζητήσει βοήθεια.
Τα δύο αδέλφια κατέληξαν στο νότιο Μεξικό όπου έζησαν για 13 χρόνια χωρίς ποτέ να δουν ο ένας τον άλλο.
Επέστρεψαν στη Γουατεμάλα το 1995 αλλά ο ένας ζούσε στο βορά και ο άλλος στο νότο.
Η Roberta de Beltranena από τον Ερυθρό Σταυρό τόνισε πως ένας από τους στόχους τους είναι να βοηθήσουν τις οικογένειες να μάθουν τι απέγιναν οι συγγενείς τους. «Θέλουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που υπέφεραν κατά τις ένοπλες συγκρούσεις να ξαναρχίσουν τη ζωή τους και να προχωρήσουν», τόνισε.
Κατά τη διάρκεια του 36χρονου εμφυλίου πολέμου έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 200.000 άνθρωποι, αναφέρει το Associated Press. Το 93% εξ αυτών έπεσαν νεκροί από τις κρατικές δυνάμεις και παραστρατιωτικές οργανώσεις.
