Η εναπόθεση λουλουδιών σε τάφους, φαίνεται πως είναι μια παράδοση που κρατά εδώ και πολλούς αιώνες.
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν αποδείξεις χρήσης λουλουδιών σε τάφους ηλικίας μεταξύ 13.700 και 11.700 χρόνων. Οι τάφοι βρίσκονται στο σπήλαιο Ρακεφέτ στις πλαγιές του Κάρμηλου όρους, στο Ισραήλ.
Πιθανότατα άνηκαν στον προϊστορικό Νατούφιο πολιτισμό ο οποίος είχε εξαπλωθεί στις μεσογειακές περιοχές της Μέσης Ανατολής. Τα δεδομένα των ερευνητών, συνηγορούν ότι οι τέσσερις άνθρωποι είχαν ταφεί πάνω σε μια κλίνη από λουλούδια.
Οι Νατούφιοι, που ήταν κυνηγοί-συλλέκτες και πιθανώς υπήρξαν οι πρόγονοι των πρώτων γεωργών της περιοχής, αποκτούν πλέον τον χαρακτηρισμό και των πρώτων γνωστών ανθρώπων που έθαβαν τους νεκρούς τους με λουλούδια.
Πρόκειται για τους αρχαιότερους προϊστορικούς ανθρώπους που είναι γνωστό ότι συστηματικά έθαβαν τους νεκρούς τους σε κοιμητήρια κοντά στις καλύβες τους, παρά σε διάσπαρτα απομονωμένα μέρη. Οι τάφοι τους έχουν βρεθεί να περιέχουν χάντρες, πέτρινα εργαλεία και άλλα ενθύμια που συνόδευαν το νεκρό. Σε αυτά έρχονται τώρα να προστεθούν και τα λουλούδια.
Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στον τάφο του σπηλαίου Ρακεφέτ τα αποτυπώματα διαφόρων φυτών σε ένα στρώμα ξεραμένης λάσπης, πάνω στο οποίο είχαν εναποτεθεί οι νεκροί. Ορισμένα φυτά αναγνωρίστηκαν ως αρωματικά είδη που βγάζουν άνθη και ακόμα φύονται στις γύρω πλαγιές του βουνού.
Επίσης στον τάφο βρέθηκαν σε μεγάλη αφθονία οι λεγόμενοι φυτόλιθοι, χιλιάδες μικροσκοπικά φυτικά απολιθώματα, που προέρχονται από ποικίλα μη ανθοφόρα φυτά, όπως σπαθόχορτα, θάμνους, καλάμια κ.α. Οι αρχαιολόγοι συμπέραναν ότι οι Νατούφιοι, εκτός από λουλούδια, στόλιζαν τους τάφους και με πολλά άλλα φυτά.
Το ερώτημα είναι αν τα άνθη στους τάφους είχαν για εκείνους τους προϊστορικούς ανθρώπους την ίδια συμβολική σημασία που έχουν για τους σημερινούς. Ακριβώς αυτό πιστεύει ο επικεφαλής της έρευνας Ντάνι Ναντέλ, θεωρώντας ότι, μεταξύ άλλων, η χρήση λουλουδιών ως ταφικό έθιμο ήταν ένα μέσο για τη βελτίωση της ταυτότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της κοινότητας, ιδίως σε μια μεταβατική εποχή, όταν οι κυνηγοί-συλλέκτες άρχιζαν να δημιουργούν πιο μόνιμους οικισμούς.
