Η εικόνα είναι γνώριμη: λευκοί άντρες, ντυμένοι συνήθως στα χακί, κρατούν δίκαννα ή υπερσύγχρονα τόξα και ποζάρουν υπερήφανα πάνω από νεκρά λιοντάρια, ελέφαντες, ζέβρες, ρινόκερους και μεγάλα ζώα της αφρικανικής σαβάνας.
Το κυνήγι άγριων θηραμάτων έχει καταγραφεί στη συνείδησή μας ως σαφάρι των αποικιοκρατών και οι περισσότεροι το θεωρούν μια κακή πρακτική που ξέμεινε από παλιά.
Μόνο που μια τέτοια αφοριστική άποψη μπορεί να μην είναι ο σωστός τρόπος να βλέπουμε το πράγμα, όπως μας λέει μια ομάδα 138 διεθνών επιστημόνων που υπογράφουν μια ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στην έγκριτη επιθεώρηση «Science».
Παρά το αμφιλεγόμενο της άποψής τους, το βασικό τους επιχείρημα είναι το εξής: στις αφρικανικές χώρες που επιτρέπουν κάποιου είδους κυνηγιού μεγάλων θηραμάτων, περισσότερη γη δεσμεύεται για την κυνηγετική δραστηριότητα παρά για προστατευόμενα πάρκα.
Και πράγματι, μας λένε, ένα επαρκώς ρυθμισμένο κυνήγι άγριας ζωής μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα στην αύξηση των πληθυσμών της άγριας ζωής παγκοσμίως, παρά το παράδοξο του πράγματος.
Το κείμενο του Τμήματος Ζωολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που υπογράφουν οι προβεβλημένοι επιστήμονες, έρχεται σε αντίθεση βέβαια με τον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό χωρών (ΗΠΑ, Αυστραλία, Γαλλία, Ολλανδία κ.ά.) που απαγορεύουν πια τις εισαγωγές τέτοιων ζωικών τροπαίων από τα αφρικανικά έθνη.
Την ώρα που αυτού του τύπου οι απαγορεύσεις εκπορεύονται από το ενδιαφέρον όλων να προστατευτεί η άγρια ζωή, οι επιστήμονες επιχειρηματολογούν πως αυτές οι καλές προθέσεις υπονομεύουν ουσιαστικά τις προσπάθειες για προστασία των ζώων. Τα οικονομικά κίνητρα που αποδίδει το κυνήγι στις χώρες αυτές συμβάλλουν στη διατήρηση των εκτάσεων και την προστασία της βιοποικιλότητας, ισχυρίζονται χαρακτηριστικά.
