Το οργανωμένο έγκλημα εξακολουθεί να αποτελεί νούμερο ένα απειλή για την εσωτερική ασφάλεια της ΕΕ, επισημαίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε έκθεση για το τι έγινε το 2012 και τι πρέπει να γίνει το 2013 για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της οργανωμένης εγκληματικότητας.
Το έγκλημα στον κυβερνοχώρο, η εμπορία ανθρώπων, η αύξηση του βίαιου εξτρεμισμού, η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και η διαφθορά αποτελούν επίσης μείζονες κινδύνους για την ασφάλεια με τους οποίους παραμένει αντιμέτωπη η ΕΕ, σημειώνει η Επιτροπή.
Η Σεσίλια Μάλμστρεμ, Επίτροπος της ΕΕ αρμόδια για τις Εσωτερικές Υποθέσεις, δήλωσε σχετικά: «Μια από τις σημαντικότερες απειλές για την εσωτερική μας ασφάλεια είναι το οργανωμένο έγκλημα και οι ζημιογόνες συνέπειές του για την ευρωπαϊκή οικονομία και την ασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών. Η αναζήτηση των χρημάτων, η εξουδετέρωση των κυκλωμάτων οργανωμένου εγκλήματος και η προσπάθεια ανάκτησης των εσόδων που προέρχονται από αξιόποινες δραστηριότητες εξακολουθούν να αποτελούν πρωταρχική επιδίωξη της στρατηγικής της ΕΕ».
Αναλυτικά η έκθεση επισημαίνει την πρόοδο που έχει συντελεσθεί στους εξής τομείς:
-Καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος: Η Επιτροπή πρότεινε νέους κανόνες ώστε η δήμευση κεφαλαίων και άλλων περιουσιακών στοιχείων που αποκτώνται μέσω εγκληματικών δραστηριοτήτων να καταστεί πιο αποτελεσματική και να αποκτήσει μεγαλύτερη εμβέλεια.
-Τρομοκρατία και ριζοσπαστικοποίηση: Ένα παράδειγμα προσπάθειας για την πρόληψη της τρομοκρατίας αποτελεί η θέσπιση από την ΕΕ κοινών κανόνων σχετικά με τη χρήση και εμπορία πρόδρομων ουσιών εκρηκτικών υλών. Με τη νέα αυτή νομοθεσία της ΕΕ διασφαλίζεται ότι τα κράτη μέλη ασκούν τον ίδιο βαθμό ελέγχου επί των συγκεκριμένων χημικών ουσιών, εμποδίζοντας έτσι τρομοκράτες και εγκληματίες να εκμεταλλεύονται τα τυχόν νομικά κενά.
-Κυβερνοέγκλημα: Σημαντικό βήμα για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας στον κυβερνοχώρο υπήρξε η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Κέντρου για Εγκλήματα στον Κυβερνοχώρο στο πλαίσιο της Ευρωαστυνομίας. Μία ακόμη στρατηγική πρωτοβουλία η οποία δρομολογήθηκε το 2012 ήταν η εγκαινίαση της «Παγκόσμιας συμμαχίας κατά της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών στο διαδίκτυο», στην οποία δήλωσαν εξ αρχής συμμετοχή 48 χώρες.
-Διαχείριση των συνόρων: Τον Δεκέμβριο του 2011, η Επιτροπή υπέβαλε νομοθετική πρόταση για τη δημιουργία ευρωπαϊκού συστήματος επιτήρησης των συνόρων. Στις αρχές του 2013, η Επιτροπή ενέκρινε δύο νομοθετικές προτάσεις για την καθιέρωση συστήματος εισόδου/εξόδου , καθώς και προγράμματος καταχώρισης ταξιδιωτών , οι οποίες είναι επίσης γνωστές ως «δέσμη μέτρων για τα ευφυή σύνορα».
-Διαχείριση κρίσεων και καταστροφών: Τον Δεκέμβριο του 2012, υπεβλήθη πρόταση -σχετικά με τις ρυθμίσεις εφαρμογής της ρήτρας αλληλεγγύης. Με τον τρόπο αυτό θα θεσπισθεί ένα πλαίσιο για καταστάσεις έκτακτου κινδύνου ή καταστροφής οι οποίες δεν είναι δυνατό να αντιμετωπισθούν μόνον με τις ικανότητες απόκρισης του πληττόμενου κράτους μέλους ή των πληττόμενων κρατών μελών.
Το 2013, προκειμένου να δοθεί συγκεκριμένη συνέχεια στις προτεραιότητες οι οποίες έχουν προσδιορισθεί στο πλαίσιο της στρατηγικής εσωτερικής ασφάλειας, η Επιτροπή, μεταξύ άλλων μέτρων, θα προβεί στις εξής ενέργειες:
-Θα δημοσιεύσει την πρώτη έκθεση σχετικά με την καταπολέμηση της διαφθοράς στην ΕΕ, η οποία θα περιλαμβάνει συστάσεις προς τα κράτη μέλη
θα προτείνει την έκδοση οδηγίας για τη θέσπιση ποινικών κυρώσεων σε σχέση με τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες
-θα εφαρμόσει τη στρατηγική κυβερνοασφάλειας για την Ευρωπαϊκή Ένωση•
-θα στηρίξει, αναπτύξει και επεκτείνει την «Παγκόσμια συμμαχία κατά της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών στο διαδίκτυο»
-θα διασφαλίσει ότι θα καταστεί πλήρως λειτουργικό το Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν II
-θα επικαιροποιήσει την προσέγγιση της ΕΕ για την αντιμετώπιση του βίαιου εξτρεμισμού με την ανάπτυξη ευρωπαϊκής «φαρέτρας» με βάση τις βέλτιστες πρακτικές στα κράτη μέλη
-θα εκπονήσει πολιτική πρωτοβουλία για την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης πυροβόλων όπλων. Πολύ πρόσφατα, εγκαινιάστηκε Διαδικτυακή δημόσια διαβούλευση σχετικά με τις επιπλέον ενέργειες τις οποίες θα πρέπει να αναλάβει η ΕΕ για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο που συνιστούν τα πυροβόλα όπλα.
