Ως «αντισταθμιστικό αμοιβαίο κεφάλαιo υψηλού κινδύνου» αποδίδεται στα ελληνικά ο όρος hedge fund, αν και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι απλώς γνωστός με το όνομα του ανθρώπου που είναι αναμφίβολα το μεγαλύτερο όνομα του χώρου.
Ο Ray Dalio, ο πιο πετυχημένος και μυστηριώδης ιδρυτής hedge fund όλων των εποχών, είναι ιδιοκτήτης και πρόεδρος της Bridgewater Associates, του μεγαλύτερου hedge fund του κόσμου, καθώς διαχειρίζεται κεφάλαια της τάξης των 150 δισ. δολαρίων.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ιστοσελίδα Business Insider, ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής μίλησε για πολλά και διάφορα, για τις αξίες του στη ζωή και τον επαγγελματικό στίβο, αλλά και πώς άλλαξε ρότα στη φιλοσοφία του όταν φαλίρισε το 1982, έπειτα από μια κακή απόφασή του. Μια κακή απόφαση που ο ίδιος αποδίδει στην ύβρη της αλαζονείας.
Ο Dalio ίδρυσε τον κολοσσό του σήμερα Bridgewater Associates το 1975 με έδρα το διαμέρισμά του. Στα χρόνια που θα έρχονταν, θα έμενε γνωστός για την αντισυμβατική διοίκησή του, την οποία αποκαλεί «δραστική διαφάνεια», καθώς όλοι οι υπάλληλοι βαθμολογούν και αξιολογούν την απόδοση όλων, ακόμα και του γενικού διευθυντή. Ή του ίδιου. Σε πραγματικό χρόνο.
Το 2017 παραιτήθηκε από την καθημερινή διοίκηση του κολοσσού του, παραμένει ωστόσο βασικός επενδυτικός σύμβουλος και πρόεδρος. Πλέον, έπειτα από ζηλευτή καριέρα 40 ετών, μπορεί και επιστρέφει στις αρχές και συζητά νηφάλια για όλα αυτά.
Όπως για το καταστροφικό λάθος του 1982, που μετατράπηκε ωστόσο σε ένα πολύτιμο μάθημα. Αφού προέβλεψε λοιπόν σωστά την κρίση χρέους της Λατινικής Αμερικής, ο Dalio εμφανίστηκε ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου το 1982 για να δηλώσει με την αλαζονεία της «απόλυτης βεβαιότητας» ότι τόσο η εθνική οικονομία όσο και το χρηματιστήριο θα καταποντίζονταν, στον απόηχο της οικονομικής κατάρρευσης του Μεξικού.
«Είχα υπολογίσει πως οι αμερικανικές τράπεζες είχαν δανείσει πολύ περισσότερα λεφτά στις αναπτυσσόμενες χώρες απ’ ό,τι μπορούσαν να επιστραφούν και είπα πως θα υπάρξει κρίση χρέους. Αυτή ήταν μια πολύ αμφιλεγόμενη κρίση και μου έφερε μεγάλη προβολή και αποδείχτηκε πως είχα δίκιο και το Μεξικό κατέρρευσε. Είχα δίκιο όμως μόνο στο πρώτο κομμάτι και όχι στο τι θα συνέβαινε, καθώς το χρηματιστήριο ήταν ήδη στο κατώτατο όριό του». Προφήτευσε σωστά την κρίση, όχι όμως και τις συνέπειές της.
«Ως αποτέλεσμα του λάθους μου, έχασα λεφτά για μένα, έχασα λεφτά και για τους πελάτες μου. Έπρεπε να απολύσω τους πάντες στην εταιρία μου και ήμουν τόσο ταπί που έπρεπε να δανειστώ 4.000 δολάρια από τον πατέρα μου για να πληρώσω τους λογαριασμούς της οικογένειάς μου», είπε χαρακτηριστικά, συνεχίζοντας στο μάθημα που αποκόμισε:
«Κι έτσι μια πολύ, πολύ, πολύ οδυνηρή εμπειρία μού άλλαξε την προσέγγιση στον τρόπο που έπαιρνα αποφάσεις, καθώς βλέπετε ο πόνος είναι μεγάλος δάσκαλος. Πρέπει να πας βαθύτερα στην επίτευξη των στόχων σου. Πετυχαίνεις και αποτυγχάνεις, αλλά μαθαίνεις πραγματικά από τις αποτυχίες σου, γιατί αυτές είναι οι επώδυνες εμπειρίες, κι αν μπορέσεις να τις σκεφτείς, τότε αλλάζεις».
«Ο πόνος σού μαθαίνει ταπεινότητα», καταλήγει, «μου έδωσε τον φόβο ότι μπορεί να κάνω λάθος και μου επέτρεψε να τον ενσωματώσω μέσα στο θράσος μου»…
