Το τεχνητό νησί στο Μαϊάμι όπου το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 2,2 εκατομμύρια δολάρια

Μπορεί ο επίγειος παράδεισος που βρίσκεται σε απόσταση μόλις πέντε χιλιομέτρων από τις ακτές του Μαϊάμι και μοιάζει με τροπική όαση με μεσογειακά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά να αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός για τους περισσότερους πολίτες της υφηλίου (άγνωστος προορισμός μάλιστα προς αυτούς), ωστόσο για μία μερίδα εξ αυτών αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα.

Το Fisher Island είναι ένα τεχνητό νησί –δεν τίθεται ερώτημα για το ότι αποτελεί δημιούργημα του ανθρώπου– που απευθύνεται στην εκλεκτή κάστα των πολυεκατομμυριούχων, προσφέροντάς τους ανέσεις και παροχές που μετατρέπουν την ζωή εδώ σε καθημερινή απόλαυση.

Σε μία έκταση μόλις 2,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων, νότια της περίφημης παραλίας του Μαϊάμι και ανατολικά του πολυσύχναστου κέντρου της πολύβουης πόλης στη νοτιοανατολική ακτή της χερσονήσου της Φλόριντα, στις όχθες του Ατλαντικού Ωκεανού, απέναντι ακριβώς από τον κόλπο του Biscayne, φιλοξενείται μια κοινότητα περίπου 700 οικογενειών που κατοικούν κατά μήκος μια ιδιωτικής ακτογραμμής.

Πώς δημιουργήθηκε ο πλουσιότερος ταχυδρομικός κώδικας της Αμερικής

Μέχρι το 1906 το νησί Fisher δεν υπήρχε καν στον ορίζοντα. Τότε η κυβέρνηση της Φλόριντα προκειμένου να διευκολύνει την κυκλοφορία των λιμανιών, έσκαψε ένα κανάλι ονόματι Government Cut, δημιουργώντας ένα μικρό νησί. Το νεοδημιουργηθέν αυτό νησί ανήκε για λίγο σε έναν από τους πρώτους Αφροαμερικανούς εκατομμυριούχους της Φλόριντα, Dana Dorsey, ενώ το 1919 πωλήθηκε στον Αμερικανό επιχειρηματία Carl Fisher, στον οποίο οφείλεται και η ονομασία του.

Ένα χρόνο αργότερα ο επιχειρηματίας ήρθε σε διαπραγματεύσεις με τον κληρονόμο William Vanderbitt II και η ιδιοκτησία του νησιού πέρασε στα χέρια του για τις επόμενες δύο δεκαετίες –η επιμονή του στην πολυτέλεια παραμένει εμφανής μέχρι και σήμερα. Ο ίδιος δημιούργησε την ομώνυμη βίλα –μέχρι σήμερα παραμένει σημείο αναφοράς αλλά και το πιο εντυπωσιακό κτίριο στο νησί–, πολλές ευρύχωρες και μεγάλες κατοικίες, διάδρομο προσγείωσης αεροπλάνου κ.α. Από το θάνατο του Vanderbitt το 1944 και έπειτα η κυριότητα του νησιού έχει αλλάξει αρκετά χέρια. Μετά, λοιπόν, από χρόνιες νομικές μάχες και αλλαγές ιδιοκτησίας η ουσιαστική ανάπτυξη του νησιού στην μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα άρχισε από το 1987 και έπειτα, όταν τα ηνία του νησιού περάσανε στην εταιρεία Fisher Island Club.

Η πρόσβαση στο νησί πραγματοποιείται μόνο από θαλάσσης –πολυτελές πλοίο με δερμάτινα καθίσματα χωρητικότητας έως 11 ατόμων μεταφέρει τους κατοίκους του νησιού από την μία όχθη στην άλλη, δεν είναι λίγοι εκείνοι, ωστόσο, που χρησιμοποιούν τα ιδιωτικά γιότ τους–, ή από αέρος για όσους διαθέτουν ιδιωτικό ελικόπτερο, ενώ η είσοδος στους «κοινούς θνητούς» και τους απρόσκλητους επισκέπτες φυσικά και απαγορεύεται.

Σύμφωνα με το Business Insider πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους προορισμούς στο Μαϊάμι όπου συρρέουν βαθύπλουτοι «φορολογικοί πρόσφυγες» από την Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο, με τον μέσο ετήσιο μισθό των κατοίκων του, όπως ανακοινώθηκε από το Bloomberg το 2015, να αγγίζει τις 668.900 δολάρια!

Η εγγραφή των 250.000 δολαρίων και η ετήσια συνδρομή των κατοίκων του

Για να γίνει κανείς μέλος του Fisher Island Club και κάτοικος του νησιού θα πρέπει να πληρώσει το ποσό των 250.000 δολαρίων για την εγγραφή του και να καταβάλει ετησίως μια συνδρομή των 22.256 δολαρίων. Για να συμβούν όλα αυτά, ωστόσο, και να του επιτραπεί η πρόσβαση στον ιδιωτικό αυτό παράδεισο θα πρέπει προηγουμένως ο ενδιαφερόμενος να έχει αποκτήσει ένα ακίνητο στο νησί, το οποίο κατά μέσο όρο κοστολογείται στα 3,2 εκατομμύρια δολάρια!

Γενικότερα, στο νησί κατοικούν περίπου 700 οικογένειες σε περίπου 30 πολυτελή συγκροτήματα κατοικιών. Πληρώνοντας τα αστρονομικά αυτά ποσό, θα αναρωτιέται κανείς τι «κερδίζει» ο κάτοικος του νησιού που θα προβεί σε μία τέτοια επένδυση. Πολυτέλεια και αμέτρητες ανέσεις, ασφάλεια αλλά και πλήρης ιδιωτικότητα είναι οι τρεις βασικοί λόγοι, σύμφωνα με το Business Insider, που παρακινούν τους βαθύπλουτους πολίτες της Φλόριντα και όχι μόνο, στο να θέλουν να αποτελέσουν μέλη του ιδιωτικού αυτού κλαμπ της ελίτ της Αμερικής.

Κατασκευαστές και επιτυχημένοι επιχειρηματίες, διευθύνοντες σύμβουλοι και δικηγόροι, εκπρόσωποι της διεθνούς showbiz αλλά και του παγκόσμιου αθλητικού στερεώματος συγκαταλέγονται μεταξύ των κατοίκων του νησιού. Ανάμεσά τους η μία από τις πιο πλούσιες και αυτοδημιούργητες γυναίκες στην Αμερική, Όπρα Γοουίνφρεϊ, ο πρώην παίκτης του τένις Μπόρις Μπέκερ καθώς και ο Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγών κινηματογραφικών ταινιών Μελ Μπρουκς.

Οι ανέσεις και οι παροχές που απολαμβάνουν οι κάτοικοί του

Όπως είναι αναμενόμενο ένας τέτοιος ταξιδιωτικός προορισμός παγκόσμιας κλάσης με τους συγκεκριμένους κατοίκους, μόνο πολυτέλεια και άκρατη χλιδή θα μπορούσε να αποπνέει. Όπως και συμβαίνει άλλωστε. Αν και εξωτερικά τα κτίρια είναι εμπνευσμένα από την αρχιτεκτονική της δεκαετίας του ’20 με έντονα μεσογειακά, αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, εσωτερικά κρύβουν επίγειους παραδείσους που ο καθένας θα ήθελε να μπορεί να αποκτήσει. Απορίας άξιον, βέβαια, και το γεγονός ότι το 80% περίπου των κατοίκων του διαμένουν σε αυτό εποχικά.

Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι το νησί βρίθει πολυτελών παροχών και ανέσεων, που ο καθένας μας θα ζήλευε. Έτσι, μεταξύ άλλων οι κάτοικοί του απολαμβάνουν τις βουτιές τους υπό πλήρη ιδιωτικότητα στην αμμώδη παραλία –σημειώστε ότι η άμμος έχει μεταφερθεί από τις Μπαχάμες παρακαλώ!– η οποία καθαρίζεται κάθε πρωί και διαθέτει και το απαραίτητο beach club, μπορούν να πάρουν το γεύμα τους σε κάποιο από τα οκτώ εστιατόρια που λειτουργούν σε αυτό, να εξασκήσουν τις επιδόσεις τους στο ευγενές άθλημα του γκολφ στο αντίστοιχο γήπεδο, να χαλαρώσουν και να απολαύσουν αναζωογονητικές θεραπείες στο ατμοσφαιρικό σπα, να διοργανώσουν τουρνουά τένις σε κάποιο από τα 18 γήπεδα τένις, να βγάλουν βόλτα το κατοικίδιο σκυλάκι τους στο ειδικό πάρκο κ.α. Φυσικά, στο νησί υπάρχουν δύο μαρίνες για τα ιδιωτικά σκάφη των κατοίκων του, ιατρικό κέντρο, τράπεζα, ταχυδρομείο, σταθμός πυροσβεστικής καθώς και σχολείο με τμήματα από παιδικό σταθμό μέχρι και Α’ Λυκείου.