Αμφιλεγόμενοι Προκαθήμενοι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας υπήρξαν στα χρονικά της πολλοί, εδώ όμως θα μιλήσουμε για Ποντίφικες που έφεραν τα πάνω-κάτω στο Βατικανό αλλά και τη σφαίρα επιρροής τους.

Γιατί υπήρξαν πράγματι Πάπες που έκαναν τυραννικούς ηγεμόνες να φαίνονται «αγγελούδια», βάζοντας τη θρησκεία και το γενικό καλό σε δεύτερο πλάνο.

Κι όταν μάλιστα το κακό γίνεται στο όνομα του Θεού, η βλασφημία «παντρεύεται» με τις πράξεις του Σατανά!

Ας δούμε λοιπόν τα τραγικά έργα και τις ύποπτες ημέρες μιας σειράς από Πάπες, έχοντας πάντα υπόψη ότι το κακό φωλιάζει εκεί που δεν το περιμένεις…

Σημείωση: εξαιτίας του αμφιλεγόμενου του θέματος, οι ισχυρισμοί και τα γεγονότα έχουν διασταυρωθεί από πολυάριθμες έγκυρες πηγές και έγκριτες αναφορές. Παρά το γεγονός βέβαια ότι οι πληροφορίες που παρατίθενται εκλαμβάνονται γενικώς ως αληθείς, συγκεντρώνοντας τη συναίνεση των περισσότερων ιστορικών πηγών, δεν συμφωνούν όλοι οι μελετητές με τις μαρτυρίες και τα τεκταινόμενα.

Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’ (1492-1503)

Ο «ζωηρός» Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’ αφέθηκε στη λαγνεία και τις ακόλαστες απολαύσεις. Τη νύχτα της Αποκριάς του 1501, οργάνωσε το μεγαλύτερο σεξουαλικό όργιο που είχε δει ποτέ το Βατικανό. Δεν έμεινε ωστόσο μόνο στο περιστασιακό σεξ με ελαφρών ηθών γυναίκες: ήταν γνωστό ότι ο Ποντίφικας έπεφτε συχνά στο κρεβάτι με τις δυο του αδερφές, διαπράττοντας την ύβρη της αιμομιξίας…

Πάπας Δάμασος Α’ (366-384)

Ο σκληρόκαρδος Ποντίφικας έφερε μια σκοτεινή εποχή στο Βατικανό: γυναίκες και παιδιά έγιναν αντικείμενα σεξουαλικής αγοραπωλησίας, στην προσπάθεια του Δάμασου Α’ να αυξήσει τη χρηματοδότηση για την ανέγερση εκκλησιών. Όποιος μάλιστα στεκόταν εμπόδιο στην τυραννική ηγεμονία του, βασανιζόταν και καιγόταν ζωντανός, με τη γη και τα υπάρχοντά του να περιέρχονται στη δικαιοδοσία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Όταν μάλιστα 44 επίσκοποι αποκήρυξαν τις απεχθείς πράξεις του Πάπα και ζήτησαν την εκκλησιαστική του καταδίκη, ο πανίσχυρος Προκαθήμενος θα κατάφερνε να ξεγλιστρήσει, με τους 44 επισκόπους να δολοφονούνται ευθύς αμέσως, κάτω φυσικά από τις διαταγές του. Ο Δάμασος Α’ ήταν μάλιστα από τους πρώτους Ποντίφικες που θα υιοθετούσαν την ιδέα ότι ο παπισμός συνδέεται ευθέως με τις πράξεις του Θεού, φέρνοντας τη θεϊκή παρέμβαση στις ανήθικες πράξεις του…

Πάπας Σέργιος Γ’ (904-911)

Με μόλις 7 χρόνια θητείας στα ύπατα αξιώματα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο Σέργιος III έδειξε από νωρίς τον χαρακτήρα του: κατέλαβε τη θέση του Ποντίφικα μέσω δολοφονίας, ενώ στον καιρό που πέρασε στο Βατικανό συζούσε με την αγαπημένη του παλλακίδα Μαροζία, χωρίς να νοιάζεται για το σκάνδαλο που προκαλούσε στην καθημερινότητα των πιστών. Κι αν οι πολιτικές του φιλίες άφηναν κατά μέρος τις δολοφονικές του τάσεις για να αποκτήσουν πρόσβαση στον παπισμό, η εταίρα του δρούσε ανενόχλητη συναγωνίζοντάς τον στο κακό. Σε τελική ανάλυση, η Μαροζία θα δολοφονούσε προσωπικά τον Πάπα Λέων ΣΤ’, που διαδέχθηκε τον Σέργιο στον ρωμαιοκαθολικό θρόνο…

Πάπας Βενέδικτος Θ’ (1032-1048)



Το λήμμα της Καθολικής Εγκυκλοπαίδειας για τον Βενέδικτο Θ’ τον χαρακτηρίζει «όνειδος για τον Θρόνο του Πέτρου» και ξέρει καλά το γιατί. Όχι μόνο ατίμασε το ύπατο καθολικό αξίωμα με φόνους και μοιχείες, αλλά έκανε και ό,τι μπορούσε για να εδραιώσει τη θέση του, παραγνωρίζοντας τις συνέπειες. Και ήταν ακριβώς εξαιτίας των απεχθών του πράξεων που ο λαός θα τον έδιωχνε από το Βατικανό, με τις ανθρωποκτονίες και τα σεξουαλικά του εγκλήματα να μην μπορούν πλέον να παραμείνουν στο σκοτάδι. Ο Βενέδικτος Θ’ δεν έφυγε ωστόσο από το αξίωμα με άδειες τσέπες: πριν αποδεχθεί τη μοίρα της πτώσης του από τον θρόνο, θα πουλούσε τη θέση του στον John Gratianus, που θα αναγορευόταν κατόπιν Πάπας Γρηγόριος ΣΤ’. Η ιστορία του Βενέδικτου δεν σταματά ωστόσο εδώ: μετά τον Γρηγόριο ΣΤ’, θα στεφθεί Πάπας ο Δάμασος Β’, τον οποίο και θα δολοφονήσει ο Βενέδικτος για να ανακαταλάβει τον ρωμαιοκαθολικό θρόνο. Παρά το γεγονός ότι οι Ρωμαίοι θα τον εκδιώξουν από τη Ρώμη, μην αντέχοντας άλλο τις εξωφρενικές του πράξεις, ο Βενέδικτος Θ’ θα ξανακαθόταν στον θρόνο του με αυτοκρατορικό διάταγμα, παρά τα στυγερά του εγκλήματα…

Πάπας Πίος Θ’ (1846-1878)

Οι πολιτικές φιλοδοξίες και η μακιαβελική ηθική του Πίου Θ’ θα τον οδηγούσαν σε μια σειρά από μηχανορραφίες και πλεκτάνες, με αποκορύφωμα τον φόνο του αμερικανού προέδρου Λίνκολν! Τόσο η χρηματοδότηση του δολοφονικού σχεδίου όσο και η προετοιμασία της αποστολής βγήκαν κατευθείαν από το γραφείο του Πάπα, κανείς δεν γνωρίζει ωστόσο αν ο Ποντίφικας συναντήθηκε προσωπικά με τον John Wilkes Booth, ο οποίος πυροβόλησε τον Λίνκολν στις 15 Απριλίου 1865 στην Ουάσιγκτον. Παρά την κοινή πεποίθηση, ο Λίνκολν σκοτώθηκε ως αποτέλεσμα εντολών από τον Πάπα και όχι από έναν μανιακό που ήθελε απλώς να του κλέψει τους σκλάβους!

Πάπας Ουρβανός Β’ (1088-1099)

Ο Ουρβανός Β’ αποτέλεσε ορόσημο για τη μετάβαση από τα παπικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και του Θεού σε γενοκτονίες! Στα χρόνια 1096-1099, ο Πάπας διέταξε τη σφαγή 10 εκατομμυρίων ανθρώπων περίπου(!), αντρών, γυναικών και κυρίως παιδιών, στην προσπάθειά του να αυξήσει την καθολική επιρροή του και να βάλει χέρι στο Βελιγράδι, στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, αλλά και στην Τουρκία, τη Συρία, την Αντιόχεια και την Παλαιστίνη, απελευθερώνοντας τους Αγίους Τόπους. Τα γεγονότα θα μείνουν γνωστά ως Α’ Σταυροφορία…

Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ (1198-1216)

Ενώ ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ δεν κατάφερε ποτέ να αγγίξει τα δυσθεώρητα νούμερα των σφαγών του προκατόχου του Ουρβανού Β’, μπόρεσε ωστόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του να στερήσει τη ζωή σε περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανθρώπους. Τιμώρησε Αγγλία και Γαλλία με τον παπικό τρόπο, αφόρισε τον Φίλιππο Β’ της Γαλλίας και κέρδισε στρατιωτική υποστήριξη για τους σκοπούς της Ιεράς Εξέτασης. Και βέβαια ήταν και οι Σταυροφορίες, που αυτή τη φορά δεν στρέφονταν μόνο κατά των απίστων και των ειδωλολατρών, αλλά και κατά των πιστών χριστιανών, όπως η διαβόητη σταυροφορία κατά των Αλβιγηνών στη Γαλλία, με τις δυνάμεις του να σφαγιάζουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους με φριχτούς και αποτρόπαιους τρόπους…

Πάπας Βονιφάτιος Η’ (1294-1303)

Άλλος ένας Πάπας που μνημονεύεται από την Καθολική Εγκυκλοπαίδεια για τις αδικίες του ενάντια σε Θεό και ανθρώπους: «αιρετικές απόψεις και αφύσικη ανηθικότητα, ειδωλολατρία, μαγεία … όλος του ο παπισμός ήταν ένα ρεκόρ κακίας»! Παρά το γεγονός ότι αναγορεύτηκε Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο Βονιφάτιος Η’ δήλωνε άθεος(!), ενώ το 1302 θα συλλάβει την ιδέα του «Unum Sanctum» που έχει στοιχειώσει έκτοτε τον καθολικισμό: τη θρησκευτική πεποίθηση δηλαδή ότι μόνο το ποίμνιο της καθολικής πίστης θα σωθεί κατά τη Μέρα της Κρίσης, με τον υπόλοιπο κόσμο να καταδικάζεται αιώνια στην Κόλαση…

Πάπας Ιωάννης ΚΓ’ (1410-1415)

Δεν πρέπει να τον μπερδεύουμε με τον Πάπα Ιωάννη ΚΓ’ του 20ού αιώνα, γιατί ο Ποντίφικας αυτός έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο διεφθαρμένος εγκληματίας που έχει καθίσει ποτέ στον παπικό θρόνο! Ο Ιωάννης ΚΓ’ διέπραξε κάθε γνωστό στον άνθρωπο αδίκημα και με το παραπάνω. Πολυάριθμα μέλη του ιερατείου έγιναν μάρτυρες στα παρακάτω εγκλήματα του Ιωάννη ΚΓ’, με 37 κληρικούς να καταθέτουν μάλιστα ανοιχτά εναντίον του: συνουσία, μοιχεία, αιμομιξία, σοδομισμός, κλοπή, μαγεία και δολοφονία. Το χαρέμι μάλιστα του Πάπα αριθμούσε 200 εταίρες, με το κερασάκι στην τούρτα να είναι ότι οι περισσότερες από αυτές ήταν καλόγριες. Χιλιάδες ζωές χάθηκαν στην προσπάθεια να ανατραπεί ο Ποντίφικας και ευτυχία πλημμύρισε τους πιστούς όταν τελικά αυτό συνέβη…

Πάπας Πίος ΙΒ’ (1939-1958)

Ένα από τα πράγματα που ήθελε πολύ ο Πίος ΙΒ’ ήταν η μεθοδική εξολόθρευση των άπιστων μειονοτήτων (μη καθολικών δηλαδή) της Ευρώπης, δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν ότι ο ίδιος ο Πάπας παρέδωσε «σεμινάρια» και λεπτομερείς αναφορές στον Χίτλερ για το πώς θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί με το πρόβλημα, αλλά ακόμα και για την κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης που θα υπηρετούσαν ακριβώς τον σκοπό του μαζικού αφανισμού λαών. Σύμφωνα με τον Πίο ΙΒ’, δεν έφτανε απλώς οι Εβραίοι και οι άλλοι «αιρετικοί» της Ευρώπης να εξαφανιστούν από προσώπου γης, έπρεπε να καούν ζωντανοί, ώστε να ακολουθηθεί κατά γράμμα η τελετουργική τιμωρία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας για τους αιρετικούς. Ήταν όμως και ότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα 1946, έδωσε άσυλο σε πολλούς εγκληματίες πολέμου, περιλαμβανομένου του διαβόητου Άντε Πάβελιτς, που ήταν γνωστός στην Κροατία για το σατανικό καθεστώς που είχε εγκαθιδρύσει στη χώρα με τις ευλογίες του Βατικανού. Ο Πάβελιτς, σε στενή συνεργασία με τον Ποντίφικα, εξολόθρευσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, κυρίους ορθόδοξους Σέρβους, σε όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Πίος ΙΒ’ λογίζεται ως μια από τις επιτομές του κακού στον 20ό αιώνα…