Δημοσίευμα της Daily Mail αναφερόταν αρνητικά σε ελληνικό εστιατόριο που βρίσκεται στο Islington στο βόρειο Λονδίνο. Ο συντάκτης του δημοσιεύματος της βρετανικής εφημερίδας σημείωνε ότι στο εστιατόριο οι θαμώνες διασκεδάζουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και βάσιζε τα παραπάνω σε γνώμες κατοίκων που υποστήριζαν ότι δεν μπορούν να κοιμηθούν από την… φασαρία. Σε κάποιο σημείο μάλιστα του ρεπορτάζ γινόταν αναφορά και στο σπάσιμο πιάτων όταν το κέφι απογειωθεί.
Ο ιδιοκτήτης του «Mythopolis», όπως λέγεται το ελληνικό εστιατόριο, Στέφανος Μάκης, ήρθε σε επικοινωνία με το newsbeast.gr και διαψεύδει κατηγορηματικά το ρεπορτάζ της Daily Mail. Υποστηρίζει ότι σε καμία περίπτωση δεν σπάνε πιάτα και σημειώνει με έξυπνο τρόπο πως διασκεδάζουν οι Βρετανοί όταν έρχονται στο Φαληράκι και τα Μάλια της Κρήτης.
Τονίζει μάλιστα ότι «στο Μυθόπολις εκτός από Έλληνες καλλιτέχνες φιλοξενούμε και Jazz, Italian music, καθώς επίσης και stand-up comedy». Και προσθέτει: «Επίσης έχουμε οργάνωση και 3 εκθέσεις ζωγραφικής, καθώς επίσης και θεατρικές παραστάσεις». Για να ξεκαθαρίσει: «Το Μυθόπολις είναι μια μουσική σκηνή και αυτό το επιβεβαιώνουν όλοι οι καλλιτέχνες που φιλοξενήσαμε».
-Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ προβλήματα τόσο με τους κατοίκους όσο και με τις Αρχές;
«Προβλήματα με ένα συγκεκριμένο γείτονα έχουμε το τελευταίο εξάμηνο. Το δημαρχείο μας απειλεί να μας πάρει τις άδειες παρόλο που έχουμε επενδύσει αρκετά λεφτά για ηχομόνωση».
-Γιατί πιστεύετε ότι η Daily Mail αναφέρθηκε στα όσα ισχυρίζεται ότι λαμβάνουν χώρα στο εστιατόριο σας; Πιστεύετε δηλαδή ότι πρόκειται για μία ακόμη αρνητική διαφήμιση των Βρετανών σε βάρος μας;
«Φυσικά, η είδηση από την daily mail (αγγλικός κίτρινος τύπος) είναι εντελώς λανθασμένη. Η φωτογραφία δεν είναι από το Μυθόπολις και φυσικά και δεν σπάμε πιάτα».
-Ποια είναι η θέση σας και ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια από εδώ και πέρα;
«Σύντομα θα ακούσετε νέα μας για τα καινούργια μας πλάνα».
-Στην ιστοσελίδα σας αναφέρετε ότι έχουν περάσει από τους χώρους σας αρκετοί γνωστοί Έλληνες καλλιτέχνες. Πείτε μας δυο λόγια παραπάνω…
«Στο Μυθόπολις εκτός από Έλληνες καλλιτέχνες φιλοξενούμε και Jazz, Italian music, καθώς επίσης και stand-up comedy. Επίσης έχουμε οργανώσει και 3 εκθέσεις ζωγραφικής, καθώς επίσης και θεατρικές παραστάσεις. Το Μυθόπολις είναι μια μουσική σκηνή και αυτό το επιβεβαιώνουν όλοι οι καλλιτέχνες που φιλοξενήσαμε».
-Πόσα χρόνια διατηρείτε την επιχείρησή σας στην περιοχή; Μιλήστε μας λίγο για το ξεκίνημα και τον τρόπο διασκέδασης.
«Στις 19 Φεβρουαρίου 2010 μια μικρή μουσική σκηνή που ονομάζεται Mythopolis άνοιξε τις πόρτες της στη μεγαλούπολη του Λονδίνου. Η κινητήριος ιδέα της δημιουργίας αυτού του χώρου δεν προήλθε μετά από πολύπλοκη σκέψη και στρατηγικά πλάνα για συσσώρευση κεφαλαίου. Αντιθέτως, γεννήθηκε μέσα σε ένα ελληνικό σπίτι που έσφυζε από παρέες ανεξαιρέτου ηλικίας, γέλιου και μουσικής. Δεν χρειαζόντουσαν και πολλά ένα μπουζούκι, μια κιθάρα και ένας κύκλος ανθρώπων. Ναι, ένας κύκλος αδιάσπαστος κι ενιαίος σαν τα στιχάκια του Σαββόπουλου μέσα στα οποία μέχρι τα ουράνια σώματα, με πομπούς και με κεραίες, φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα κι ιστορία οι παρέες. Τόσο απλά και τόσο αυθόρμητα η σύναξις αυτή σε αυτόνομο ξεδιπλώθηκε κι η παρέα μεγάλωσε και δειλά-δειλά θέλησε να αγκαλιάσει κι άλλες.
Ο χώρος του Mythopolis: Μικρός, σα να χωράει μια χούφτα ατόμων καθισμένους σε ξύλινα τραπεζάκια – όλα πρώτα τραπέζια, εάν επιβάλλεται να χρησιμοποιήσουμε την κοινή ορολογία. Η σκηνή, διακοσμημένη με παλιές παρτιτούρες για φόντο, φέρνει στη θύμηση τα κουτούκια και τις μπουάτ των Αθηνών, ενώ ο χαμηλωμένος φωτισμός αφήνει τις σκιές των κεριών να γλυκάνουν τα πρόσωπα. Γέλια, αγκαλιές και φιλιά μοιράζονται απλόχερα προτού το πρώτο κούρδισμα δώσει το έναυσμα για το τραγούδι. Κι εκείνη τη στιγμή ξεκινούν όλα.
Εκείνη τη στιγμή ταξιδεύουμε Ελλάδα. Μέσα από τα μεταξωτά της Μελίνας Κανά και τα ψηλά τακούνια της Μελίνας Ασλανίδου, τις Πηνελόπες του Μίλτου Πασχαλίδη, τον Άμλετ του Χρήστου Θηβαίου, και τις χίλιες σιωπές της Ελένης Τσαλιγοπούλου επιστρέφουμε στη μικρή πατρίδα του Γιώργου Ανδρέου. Πεταγόμαστε μέχρι την Κρήτη με το λαούτο του Γιάννη Χαρούλη και τις θύμησες του Ξυλούρη. Γευόμαστε ακουστικά τα απαγορευμένα της Μαριώς και απολαμβάνουμε τη μαεστρία του Μανώλη Καραντίνη. Γελάμε με το πηγαίο χιούμορ του Δημήτρη Σταρόβα και του Γιάννη Ζουγανέλη και βλέπουμε τη νεολαία στα πρόσωπα του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου και του Λεωνίδα Μπαλάφα. Ακούμε τον Νίκο Καλογερόπουλο να απαγγέλει ποίηση και ξεσηκωνόμαστε με τον Φραγκίσκο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Όχι, δεν σπάμε πιάτα, ούτε πετάμε λουλούδια χωρίς να θέλουμε να θίξουμε προτιμήσεις. Στο Mythopolis σπάμε τη συννεφιασμένη ρουτίνα που επιλέξαμε είτε από δική μας θέληση, είτε από ανάγκη. Δεν ανήκουμε σε στερεοτυπικές απόψεις περί ομογένειας. Εάν κάνουμε φασαρία δεν είναι γιατί επιθυμούμε να ενοχλήσουμε τους συμπολίτες μας, αλλά γιατί χαιρόμαστε να ανταμώνουμε. Μακάρι να μπορούσαν και οι Άγγλοι να πουν το ίδιο, αλλά μάλλον οι προτιμήσεις τους διαφέρουν. Εάν τα δημαρχεία της Ελλάδας έμοιαζαν έστω και στο ελάχιστο στον αυταρχισμό των αγγλικών ομολόγων τους, τότε, αναρωτιόμαστε, τι αντάμωση θα έκαναν στο Φαληράκι και στα Μάλια;».
