Ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Γκι Μουν καταδίκασε την πολύνεκρη χθεσινή επίθεση στο Πανεπιστήμιο του Χαλεπιού και προειδοποίησε πως η σκόπιμη στοχοθέτηση αμάχων αποτελεί έγκλημα πολέμου.
«Τέτοιες ιταμές επιθέσεις είναι απαράδεκτες και θα πρέπει να σταματήσουν πάραυτα. Όλες οι εμπόλεμες πλευρές στη Συρία θα πρέπει να συμμορφώνονται προς το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Η σκόπιμη σκόπευση αμάχων συνιστά έγκλημα πολέμου», επισημαίνει στην ανακοίνωσή του ο Μπαν.
Παράλληλα, η Ιρλανδή ΥΠΕΞ Λουσίντα Κρέιτον, της οποίας η χώρα αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ για το τρέχον εξάμηνο, δήλωσε πως οι 27 θα πρέπει να αναλάβουν νέες πρωτοβουλίες για να τεθεί τέλος στην εσωτερική σύρραξη στη Συρία, αλλά δεν θα πρέπει να προσανατολισθούν σε μία «άμεση στρατιωτική επέμβαση».
Η «τραγωδία» στη Συρία δεν πρέπει να συνεχισθεί χωρίς η ΕΕ να αναλάβει «νέες πρωτοβουλίες και δράση», επεσήμανε κατά την ομιλία της ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου η Κρέιτον, υπογραμμίζοντας όμως πως μία άμεση στρατιωτική επέμβαση δεν εξασφαλίζει την ομόφωνη αποδοχή των 27 και «κινδυνεύει να επιδεινώσει τη σύρραξη».
«Παρά τις δυσκολίες και τις αμφιβολίες, θα πρέπει να παραμείνουμε αποφασιστικοί και να τηρήσουμε την ίδια πορεία, υποστηρίζοντας τις προσπάθειες του απεσταλμένου της διεθνούς κοινότητας στη Συρία Λαχντάρ Μπραχίμι , προστρέχοντας σε βοήθεια της αντιπολίτευσης και απευθύνοντας αδιάκοπα εκκλήσεις προς τις συριακές αρχές ώστε να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα και να δώσουν τέλος στη βία», πρόσθεσε.
Ο Μπραχίμι πρόκειται να προσκληθεί στις Βρυξέλλες τον Φεβρουάριο με την ευκαιρία του συμβουλίου των ευρωπαίων ΥΠΕΞ, υπογράμμισε η Κρέιτον, προσθέτοντας πως «υπάρχουν ενδείξεις πως η κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ έχει χαλαρώσει την αμετακίνητη στάση της».
Την ίδια στιγμή, οι συριακές αρχές στηλίτευσαν αφ’ ενός τις δυτικές χώρες, διότι ναι μεν είναι έτοιμες να πολεμήσουν την τρομοκρατία όταν πρόκειται για το Μάλι, αλλά την υποστηρίζουν στη Συρία, κι αφ’ ετέρου τον ΓΓ του Αραβικού Συνδέσμου Ναμπίλ αλ Αράμπι, τον οποίο χαρακτηρίζουν «υπηρέτη» του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας και πρόμαχο της στρατιωτικής επέμβασης ως μέσου επίλυσης της διένεξης στη Συρία.
«Τη στιγμή που ορισμένες χώρες, κατά βάση δυτικές, προφασίζονται πως θέλουν να πολεμήσουν την τρομοκρατία στο Μάλι–κι εμείς υποστηρίζουμε ότι η τρομοκρατία θα πρέπει να παταχθεί όπου κι εάν βρίσκεται–οι ίδιες υποστηρίζουν την τρομοκρατία και τις ίδιες τρομοκρατικές ομάδες στη Συρία», σημειώνει σε ανακοίνωσή του το ΥΠΕΞ της χώρας.
Σε ηλεκτρονική επιστολή του προς το ΣΑ του ΟΗΕ και στον ΓΓ του Οργανισμού Μπαν Γκι Μουν, το υπουργείο καυτηριάζει τις χώρες «που αψηφούν τα παθήματα του συριακού λαού, τις χιλιάδες των μαρτύρων και τις καταστροφές που έχουν προκληθεί από τους τρομοκράτες», όπως ονομάζει τους αντάρτες που αντιμάχονται τις δυνάμεις του Άσαντ.
Παράλληλα, τα επίσημα μέσα ενημέρωσης στη χώρα επικρίνουν τον ΓΓ του Αραβικού Συνδέσμου αλ Αράμπι υποστηρίζοντας πως αυτός «επιδιώκει να πείσει τον κόσμο για την αναγκαιότητα μίας στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία και για την πτώση της κυβέρνησης. Τη θέση αυτή έχει υιοθετήσει από την απαρχή της συριακής κρίσης», τον Μάρτιο του 2011, τονίζεται σε δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Τεσρίν.
«Ο αλ Αράμπι είναι υπηρέτης της Ντόχα και του Ριάντ. Πληρώνεται για τις πολιτικές του θέσεις και δηλώσεις και έχει αποδεχθεί να γίνει ο επίσημος εκπρόσωπός τους, υιοθετώντας τις θέσεις τους πλήρως και προτρέποντας την συριακή αντιπολίτευση να απορρίψει τον διάλογο και εξοπλίζει τις ομάδες» που πολεμούν την κυβέρνηση, προσθέτει η εφημερίδα.
«Οι ΗΠΑ έχουν ανακοινώσει πως η λύση στη Συρία θα πρέπει να είναι πολιτική, μόνοι ο αλ Αράμπι και οι κυβερνήσεις της Ντόχα και του Ριάντ ευαγγελίζονται μία λύση à la Ισραήλ, δηλ. μέσω της στρατιωτικής βίας έως ότου εξοντωθεί πλήρως ο συριακός στρατός ώστε να καταστεί ανίκανος να αντιμετωπίσει τα αμερικανοσιωνιστικά σχέδια», σημειώνει η Τεσρίν.
Επιπλέον και το επίσημο όργανο του κυβερνητικού κόμματος Μπάαθ χαρακτηρίζει τον αλ Αράμπι «λακέ των αλ Θάνι», των ηγετών του Κατάρ, που «πίεσε το ΣΑ του ΟΗΕ να αναλάβει δράση βάσει του άρθρου 7 του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού (που προβλέπει τη δυνατότητα προσφυγής στη βία σε περίπτωση που απειλείται η ειρήνη) ως μόνο πρόσφορο μέσο για την διευθέτηση της συριακής κρίσης».
