Συνέβη και ξέρουμε καλά ότι συνέβη. Ήταν το 1518 όταν οι κάτοικοι του Στρασβούργου «χόρεψαν μέχρι θανάτου» για λόγους που παραμένουν ανεξήγητοι.
Μια γυναίκα τα ξεκίνησε όλα και οι υπόλοιποι ακολούθησαν. Μέσα σε έναν μήνα, πήραν μέρος πάνω από 400 άνθρωποι και μερικές δεκάδες πέθαναν από εξάντληση, εγκεφαλικά επεισόδια και εμφράγματα.
Και μπορεί να πέρασαν 500 χρόνια και να έχουν διατυπωθεί διάφορες υποθέσεις για τη «χορευτική πανούκλα», περιεκτική εξήγηση που να έχει συγκεντρώσει την ιστορική συναίνεση δεν έχει προταθεί πάντως.
Το Discovery μας λέει πως όλα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1518, όταν η Frau Troffea βγήκε σε ένα στενοσόκακο του Στρασβούργου της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ξεκίνησε να χορεύει φρενιασμένα για τις επόμενες μέρες. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας, άλλοι 34 χόρευαν πλάι της και πριν εκπνεύσει ο μήνας, ένα ετερόκλητο πλήθος 400 νοματαίων χοροπηδούσαν φρενιασμένα στους δρόμους της πόλης.
Μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού και τον ιδρώτα, την εξάντληση και την αφυδάτωση, ο χορός θα άφηνε δεκάδες θύματα. Ο διαπρεπής ιστορικός και καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, John Waller, υποστηρίζει στο σχετικό βιβλίο του «A Time to Dance, A Time to Die: The Extraordinary Story of the Dancing Plague of 1518» πως βρήκε την εξήγηση.
Αφού επιβεβαίωσε από τα μητρώα των δημοτικών αρχών ότι μερικές δεκάδες θάνατοι έλαβαν χώρα, παραθέτοντας ιατρικές εκθέσεις, χρονογραφήματα της εποχής και τα επίσημα μητρώα του δημοτολογίου, καταλήγει πως ήταν μια περίπτωση μαζικής υστερίας, «μια ψύχωση που προκλήθηκε από άγχος».
Έχοντας υποφέρει τα μέγιστα από τον λιμό που είχε πλήξει την Αλσατία και αποδεκάτισε το Στρασβούργο από την πείνα, οι κάτοικοι στέναζαν τώρα από τις ασθένειες (ευλογιά και σύφιλη). Ο Waller πιστεύει πως αυτές οι συνθήκες προκάλεσαν μια «μαζική ψυχολογική διαταραχή», σε μια εποχή εξάλλου που βασίλευαν οι προκαταλήψεις και οι δεισιδαιμονίες.
Η θεωρία του χαρακτηρίζεται περισσότερο αληθοφανής από τη σχετικά επικρατούσα, πως οι κάτοικοι είχαν μολυνθεί από παραισθησιογόνο μανιτάρι, η εργοταμίνη του οποίου χαρακτηρίζεται το φυσικό ανάλογο του LSD. Ο συγκεκριμένος μύκητας είναι ωστόσο εξαιρετικά δηλητηριώδης και θα σκότωνε πιθανότατα τον πληθυσμό αντί να τον κάνει να χορεύει μέχρι θανάτου…
