Από δολοφονικές απόπειρες, πετυχημένες ή αποτυχημένες, μέχρι και τις δολοπλοκίες που σέρνονταν ξοπίσω τους…
Η πολιτική ιστορία του κόσμου δονείται από υποθέσεις δολοφονιών και εξόντωσης ισχυρών αντιπάλων.
Είτε μιλάμε για παγκόσμιους ηγέτες είτε για αρχηγούς στρατιωτικών οργανώσεων είτε για κοινούς θνητούς, ένας φόνος φαντάζει κάποιες φορές στα νοσηρά μυαλά των σχεδιαστών του ως η ιδανική λύση.
Ας δούμε λοιπόν μια σειρά από δολοφονίες και απόπειρες εξόντωσης προσώπων που συγκλόνισαν τον κόσμο – ή που παραλίγο θα τον άλλαζαν…
Η δολοφονία του Mahmoud Al-Mabhouh
Οι Αρχές του Ντουμπάι έχουν εκδώσει διεθνές ένταλμα σύλληψης για τους 11 υπόπτους που κρύβονται πίσω από τη μυστηριώδη δολοφονία του Mahmoud al-Mabhouh στις 20 Ιανουαρίου 2010, ενός εκ των κορυφαίων αξιωματούχων της Χαμάς. Οι ύποπτοι, που θεωρούνται μέλη διεθνούς συμμορίας εκτελεστών, μπήκαν στη χώρα χρησιμοποιώντας πλαστά ευρωπαϊκά διαβατήρια. Κάμερες ασφαλείας κατέγραψαν τη δράση τους, με τους εκτελεστές να ακολουθούν τον al-Mabhouh γύρω από το ξενοδοχείο όπου διέμενε, μεταμφιεσμένοι φυσικά με περούκες και μούσια. Οι δολοφόνοι κρύφτηκαν στο δωμάτιο του πρωτοπαλίκαρου της Χαμάς και όταν αυτός επέστρεψε, τον έπνιξαν. Η Χαμάς κατηγόρησε τη Μοσάντ για την παραγγελία της δολοφονίας, τη μυστική υπηρεσία του Ισραήλ δηλαδή, με τον αρμόδιο υπεύθυνο Τύπου της χώρας να περιορίζεται να δηλώσει: «το Ισραήλ ποτέ δεν απαντά, ποτέ δεν επιβεβαιώνει και ποτέ δεν αρνείται»…
Η δολοφονία που ξεκίνησε έναν πόλεμο
Ο σέρβος εθνικιστής Gavrilo Princip έχει το θλιβερό προνόμιο να περνά στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που δολοφόνησε «απλώς» τον αρχιδούκα της Αυστρίας Francis Ferdinand (και τη γυναίκα του) το 1914, η περιπλοκή ωστόσο της κατάστασης, με τις μάχες μεταξύ Σερβίας και Αυστρίας, έμελλε να πυροδοτήσει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο! Ο Princip ολοκλήρωσε μάλιστα την αποστολή του στη δεύτερη προσπάθεια, μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του αυστριακού ευγενή από μέλος της ομάδας του Princip νωρίτερα την ίδια μέρα: η χειροβομβίδα που έπεσε στην αυτοκινητοπομπή που μετέφερε τον αρχιδούκα -που ήταν και το πρώτο σενάριο- δεν βρήκε τον πρωταρχικό της στόχο. Ο Princip πήγε να δειπνήσει, την ώρα που ο Ferdinand αποφάσισε να επισκεφθεί τα θύματα της χειροβομβίδας στο νοσοκομείο. Και όπως η μοίρα το ήθελε, οι δρόμοι των δύο αντρών θα ξαναδιασταυρώνονταν εκείνη τη μέρα, και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Μια βίαιη και αιματοβαμμένη παγκόσμια ιστορία…
Να απαλλαγούμε από τον Τρότσκι
Ο Λέον Τρότσκι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δημιουργίας της Σοβιετικής Ένωσης. Ως το «Νο 2» του Λένιν, ο Τρότσκι ίδρυσε τον Κόκκινο Στρατό. Μετά βέβαια ο Λένιν πέθανε και ανέλαβε ο Στάλιν, με τον Τρότσκι να μην ασπάζεται τα ιδεώδη του «Πατερούλη». Οι ομηρικοί καυγάδες του με τον Στάλιν θα τον φέρουν εκτός Κομμουνιστικού Κόμματος και θα εξοριστεί από τη Σοβιετική Ένωση, καταλήγοντας -έπειτα από μια «γυροβολιά» στην Ευρώπη- στο Μεξικό. Ο Τρότσκι δεν θα επαναπαυτεί, και από τη νέα του έδρα θα συνεχίσει τον αγώνα κατά του Στάλιν, γεγονός που δυσαρέστησε τον ηγέτη της Ένωσης σε βαθμό που να θέλει να κλείσει το στόμα του άλλοτε συντρόφου του διά παντός. Το 1940 λοιπόν ο «Πατερούλης» θα στείλει εκτελεστές στον επαναστάτη. Η πρώτη απόπειρα, με σφαίρες να πέφτουν στο σπίτι όπου διέμενε, απέτυχε παταγωδώς να τον εξολοθρεύσει. Επιστρατεύτηκε λοιπόν ο ισπανός εκτελεστής και πράκτορας της KGB, Ramón Mercader, ο οποίος τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς επιτέθηκε στον Τρότσκι μέσα στο γραφείο του. Ο αντιφρονούντας θα υπέφερε για δύο ημέρες, προτού τελικά καταλήξει. Οι σοβιετικοί αρνήθηκαν φυσικά τη συμμετοχή τους στη δολοφονία που συντάραξε τον κόσμο, με τον Mercader να καταδικάζεται σε 20 χρόνια κάθειρξης σε μεξικανικές φυλακές…
Η απόπειρα εναντίον του Χίτλερ
Δεκάδες απόπειρες έλαβαν χώρα κατά της ζωής του ανθρώπου που θα αιματοκυλούσε τον κόσμο. Η πιο γνωστή -και παρολίγον επιτυχημένη- σημειώθηκε στις 20 Ιουλίου 1944. Εκείνη τη μέρα, ο συνταγματάρχης Claus von Stauffenberg μπήκε στην αίθουσα συνεδριάσεων της Ανατολικής Πρωσίας, άφησε έναν χαρτοφύλακα που περιείχε εκρηκτικά κάτω από ένα τραπέζι, δίπλα από τη θέση που καθόταν ο Φύρερ, και εγκατέλειψε την αίθουσα προφασιζόμενος επείγον τηλεφώνημα. Ο χαρτοφύλακας θα μετακινούταν αργότερα στην άλλη άκρη του τραπεζιού, από άνθρωπο που θέλησε να ανοίξει έναν χάρτη(!), πριν πυροδοτηθεί τελικά ο μηχανισμός σκοτώνοντας 4 και τραυματίζοντας άλλους 20. Ο Χίτλερ διέφυγε με μικροεκδορές. Αν ο Χίτλερ πέθαινε εκείνη τη μέρα, ο Stauffenberg και οι συνεργάτες του θα οδηγούσαν 1.200 άντρες στο Βερολίνο για να αρχίσει η «Επιχείρηση Βαλκυρία», που περιλάμβανε εξέγερση κατά των Ναζί και ανακωχή με τους Συμμάχους. Ο ιστορία είχε ωστόσο άλλα στο μυαλό της, με τον Χίτλερ να παραγγέλνει την εκτέλεση του Stauffenberg, των συνεργατών του και όλων τελικά όσοι ήταν αντίθετοι στις πολιτικές των Ναζί…
Ο Georgi Markov και η δολοφονία με την ομπρέλα
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1978, ο βούλγαρος εξόριστος Georgi Markov περίμενε το λεωφορείο σε μια στάση του Λονδίνου, όπως έκανε κάθε μέρα για να πάει στη δουλειά του στο «στρατηγείο» του BBC. Ένιωσε ξαφνικά ένα τσίμπημα στο χέρι, είδε μετά έναν άντρα να μαζεύει μια ομπρέλα από το πεζοδρόμιο, να απολογείται, να μπαίνει σε ένα ταξί και να εξαφανίζεται. Τέσσερις μέρες μετά ο Markov θα πέθαινε σε ηλικία 49 ετών. Πριν ωστόσο καταλήξει, ο Markov πληροφόρησε τους οικείους του ότι υποπτευόταν τον άντρα με την ομπρέλα: πίστευε ότι ήταν πράκτορας του κομμουνιστικού καθεστώτος της χώρας του και τον είχε δηλητηριάσει. Και πράγματι αυτό είχε συμβεί, καθώς ο ιατροδικαστής βρήκε ποσότητα δηλητηρίου στο σώμα του και το τρύπημα από την ομπρέλα. Η υπόθεση του Markov δεν έχει διαλευκανθεί ποτέ, οι υπόνοιες πέφτουν ωστόσο στην KGB και τον αντικαθεστωτικό αγώνα του Markov τόσο κατά του βουλγαρικού Παραπετάσματος όσο και του κομμουνισμού γενικότερα. Τον Ιούνιο του 1992 μάλιστα, ο στρατηγός Vladimir Todorov, πρώην αρχηγός των βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών, θα καταδικαζόταν σε 16 μήνες φυλάκιση για καταστροφή των ντοκουμέντων της υπόθεσης Markov…
Η Μοσάντ χάνει τον στόχο της
Η ισραηλινο-παλαιστινιακή διαμάχη πήρε μια περίεργη τροπή στις 25 Σεπτεμβρίου 1997, όταν η απόπειρα δολοφονίας υψηλόβαθμου επιχειρησιακού στελέχους της Χαμάς περιέπλεξε την κατάσταση και την έκανε να μοιάζει σαν να βγήκε από συνωμοσιολογικό μυθιστόρημα! Σε αντίποινα της βομβιστικής επίθεσης της Χαμάς, που κατέληξε στον θάνατο 16 Ισραηλινών τον Ιούλιο του ίδιου έτους, ο πρωθυπουργός της χώρας Νετανιάχου παρήγγειλε τη δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς Khaled Meshaal στην Ιορδανία, όπου και διέμενε εκείνη τη χρονική στιγμή. Δύο πράκτορες της Μοσάντ -με πλαστά καναδικά διαβατήρια- τσίμπησαν τον Meshaal στο αυτί με δηλητηριασμένο κεντρί την ώρα που έβγαινε από τη σουίτα του στο Αμάν. Οι δράστες συνελήφθησαν από τους σωματοφύλακες του Meshaal και ομολόγησαν την ανάμειξή τους στην απόπειρα δολοφονίας, παραδεχόμενοι ταυτόχρονα ότι ήταν μέλη των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ. Η κατάσταση έμελλε να γίνει ακόμα πιο περίπλοκη, όταν ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν απαίτησε από τον Νετανιάχου το αντίδοτο του δηλητηρίου, που θα έσωζε τον ηγέτη της Χαμάς, ο οποίος βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Ο Χουσεΐν απείλησε ότι θα διέκοπτε κάθε διπλωματική επαφή με το Ισραήλ και θα κρεμούσε τους δύο πράκτορες δημόσια. Παρά την αρχική άρνηση του Νετανιάχου, η παρέμβαση του αμερικανικού προέδρου Μπιλ Κλίντον στην υπόθεση θα παρέδιδε τελικά το αντίδοτο στις ιορδανικές Αρχές και η ζωή του Meshaal θα σωζόταν…
Ο Rodrigo Rosenberg ενορχηστρώνει τον φόνο του
Ύστερα από 8 μήνες ερευνών, η σχετική υπηρεσία του ΟΗΕ κατέληξε τον Ιανουάριο του 2010 ότι ο πρόεδρος τη Γουατεμάλας Alvaro Colom δεν είχε καμία ανάμειξη στον θάνατο του δικηγόρου Rodrigo Rosenberg τον Μάιο του 2009, παρά το βίντεο που άφησε ο Rosenberg και στο οποίο ισχυριζόταν ότι αν βρισκόταν νεκρός, ο Colom θα έπρεπε να κατηγορηθεί για τον φόνο του. Ο ΟΗΕ υπέδειξε στο πόρισμά του ότι ο Rosenberg είχε σχεδιάσει τη δολοφονία του για να ενοχοποιηθεί ο Colom, τον οποίο και κατηγορούσε ότι είχε εμπλακεί στη δολοφονία της φίλης του και του πατέρα της, διακεκριμένου επιχειρηματία της χώρας…
Η δηλητηριασμένη επανάσταση
Το 2004, ο Viktor Yushchenko, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης που μετατράπηκε σε ήρωα της «Πορτοκαλί Επανάστασης» της Ουκρανίας, δηλητηριάστηκε με διοξίνες. Η υπόθεση είναι σκοτεινή, η διάγνωση -που ήρθε βδομάδες μετά την αρρώστια του Yushchenko- μιλούσε πράγματι για δολοφονική απόπειρα. Ο Yushchenko αρρώστησε έπειτα από δείπνο που είχε με αξιωματούχους των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας. Παρά το γεγονός ότι τα χημικά παραμόρφωσαν σοβαρά το πρόσωπό του, ο Yushchenko τη γλίτωσε και τον Ιανουάριο της επόμενης χρονιάς θα χριζόταν πρόεδρος της χώρας…
Ο αγαπημένος στόχος της CIA
Ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο -που μέχρι πρόσφατα ήταν στο τιμόνι της χώρας για μισό περίπου αιώνα- ήταν μακράν ο αγαπημένος στόχος των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Οι δολοφονικές απόπειρες εναντίον του είναι αμέτρητες, με τις περισσότερες να σημειώνονται τη δεκαετία του ’60. Στον κολοφώνα του Ψυχρού Πολέμου, η CIA είχε σχεδιάσει ευφάνταστες και δημιουργικές απόπειρες, πλην όμως αποτυχημένες, για να εξολοθρεύσει τον Κάστρο ή να κάμψει τουλάχιστον τη δημοτικότητά του. Είχαν σκεφτεί τα πάντα: από δηλητηριασμένα πούρα και παγιδευμένα με εκρηκτικά… κοχύλια μέχρι μολυσμένα χάπια και χημικά στα παπούτσια του! Μέχρι και για το περίφημο μούσι του υπήρχε σχέδιο να χρησιμοποιηθεί για την εξόντωση του ηγέτη…
Η δολοφονία του Κένεντι
Ο 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 1963 στο Ντάλας του Τέξας. Πυροβολήθηκε την ώρα που ήταν στην αυτοκινητοπομπή με τη γυναίκα του, τον κυβερνήτη του Τέξας και τη σύζυγό του. Η έρευνα, που κράτησε 10 μήνες, κατέληξε στο πόρισμα ότι ο πρόεδρος Κένεντι δολοφονήθηκε από τον Lee Harvey Oswald, ο οποίος έδρασε μόνος. Πριν βέβαια ο Oswald περάσει από δίκη, θα δολοφονούταν κι αυτός με τη σειρά του, από τον Jack Ruby, ο οποίος έδρασε επίσης μόνος. Τα σενάρια για συγκάλυψη της πλέον πολύκροτης πολιτικής δολοφονίας της σύγχρονης εποχής έδιναν και έπαιρναν, με νέα επιτροπή -που συστήθηκε για να ερευνήσει τα αίτια του φόνου- να αποφαίνεται ότι η δολοφονία Κένεντι ήταν αποτέλεσμα συνωμοσίας. Καθώς βέβαια και ότι η πρώτη έρευνα του FBI είχε σοβαρά ψεγάδια! Κι ενώ η επιτροπή HSCA κατέληξε ότι η CIA, η Σοβιετική Ένωση και το οργανωμένο έγκλημα δεν είχαν ανάμειξη στην υπόθεση, δεν απέκλεισε ωστόσο το γεγονός μέλη των οργανώσεων αυτών να εμπλέκονται στον φόνο του προέδρου. Η δολοφονία του Κένεντι παραμένει μέχρι και σήμερα αντικείμενο διαμάχης και πηγή συνωμοσιολογικών σεναρίων…
