Η ανακοίνωση της Άνγκελα Μέρκελ ότι αποχωρεί από την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος και παραμένει στην καγκελαρία ως το τέλος της κοινοβουλευτικής περιόδου έκανε αρκετούς να κάνουν λόγο για «τέλος εποχής». Υπάρχουν πάντως και εκείνοι που εκτιμούν πως προαναγγελθείσα σταδιακή αποχώρηση της Μέρκελ συνιστά ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα, έπειτα από 13 χρόνια που η γερμανίδα καγκελάριος συνδιαμορφώνει τις τύχες της ΕΕ. Για πολλούς αναλυτές στις Βρυξέλλες η προαναγγελθείσα σταδιακή αποχώρηση της Άγκελα Μέρκελ δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το καλοκαίρι και μετά την αποτυχημένη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ για την προσφυγική κρίση, το Politico είχε προβλέψει το επικείμενο πολιτικό τέλος της καγκελαρίου. «Πώς η Μέρκελ διχάζει την Ευρώπη», είχε γράψει το περιοδικό, συνδέοντας, όπως πολλοί άλλοι, την προσφυγική της πολιτική με την άνοδο των λαϊκιστών σε πολλές χώρες μέλη. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, και κυρίως στην Πολωνία, την Ουγγαρία και την Ιταλία, δεν πρόκειται να λυπηθεί κανείς όταν η Μέρκελ εγκαταλείψει οριστικά και την καγκελαρία. Και σε άλλες χώρες όμως πολιτικοί τής επιρρίπτουν έναν μη εποικοδομητικό -αν όχι και καταστροφικό- ρόλο στη διαχείριση της κρίσης χρέους σε Ελλάδα, Κύπρο, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, θεωρώντας ότι η πολιτική της ήταν αυστηρώς και μονομερώς προσανατολισμένη σε περικοπές.

«Πολλοί θα χαρούν, αλλά…»

«Φυσικά η Ευρώπη μπορεί και χωρίς τη Μέρκελ», σχολιάζει ο Γιάννης Εμμανουηλίδης, επικεφαλής του Think Tank των Βρυξελλών European Policy Centre, σύμφωνα με τη Deutsche Welle. «Όταν έχεις ηγετικό ρόλο, ως καγκελάριος μιας χώρας όπως είναι Γερμανία, τότε θα υπάρξουν φυσικά και χώρες και κυβερνήσεις στις οποίες δεν θα αρέσει πάντα η δράση σου. Γι’ αυτό και υπάρχουν άνθρωποι, όχι μόνον στην ανατολική αλλά και στη νότια Ευρώπη, που χαίρονται που θα φύγει η Μέρκελ». Εντούτοις, στις περισσότερες χώρες εκτιμούν τη γερμανίδα καγκελάριο απλώς και μόνον επειδή ως μακροβιότερη εκλεγμένη αρχηγός κράτους στην ΕΕ διαθέτει και τη μεγαλύτερη εμπειρία, πιστεύει ο έλληνας ειδικός: «Επί της αρχής πιστεύω ότι οι υπόλοιποι εκτιμούσαν ότι υπήρχε μια σχετική σταθερότητα στο Βερολίνο […] που ήταν σημαντική από ευρωπαϊκή σκοπιά αλλά και τη σκοπιά των περισσοτέρων χωρών. Σε αβέβαιους καιρούς η σταθερότητα είναι ύψιστη αξία». Η προαναγγελθείσα αποχώρηση αναμένεται να επηρεάσει πάντως σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό μια σειρά ευρωπαϊκών αποφάσεων. Πολλές από αυτές αναβάλλονται ούτως ή άλλως συνεχώς εδώ και μήνες λόγω και της πολιτικής αβεβαιότητας στο Βερολίνο. Αυτό αφορά τόσο το Brexit και το προσφυγικό όσο και τις προτάσεις Μακρόν για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης: «Σίγουρα θα υπάρξει και μια περίοδος ανασφάλειας. Ασφαλώς και δεν είναι αυτό στο οποίο ήλπιζε ο πρόεδρος Μακρόν. Από την άλλη βέβαια διαπιστώσαμε ότι από τις πρώτες μέρες του νέου μεγάλου συνασπισμού στη Γερμανία, η καγκελάριος και η κυβέρνησή της δεν αντέδρασαν στις προτάσεις των Παρισίων ή αντέδρασαν με επιφύλαξη. Ο Μακρόν δεν είχε λοιπόν έναν ισχυρό εταίρο στο Βερολίνο για τη μεταρρυθμιστική του ατζέντα. Το ερώτημα είναι πώς θα εξελιχθεί αυτό μετά την αποχώρηση της κ. Μέρκελ».