Είναι σαφές, πλέον, ότι η Ιταλία ετοιμάζεται να πορευθεί προς νέες εκλογές, πιθανότατα στο τέλος του καλοκαιριού. Ο αρχηγός των Πέντε Αστέρων, Λουίτζι Ντι Μάιο, έκανε γνωστό ότι στις 2 Ιουνίου, το πολιτικό του κίνημα θα οργανώσει μεγάλη κινητοποίηση στην Ρώμη, και κάλεσε τους Ιταλούς να βάλουν όλοι μια σημαία στα παράθυρά τους. Η επιλογή της ημερομηνίας, προφανώς, δεν είναι τυχαία, από τη στιγμή που πρόκειται για την ημέρα κατά την οποία η χώρα γιορτάζει την αβασίλευτη Δημοκρατία της, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Παράλληλα, δήμαρχοι της Λέγκα στην Λομβαρδία (περιφέρεια με πρωτεύουσα το Μιλάνο), αποφάσισαν να βγάλουν από τα δημαρχιακά μέγαρα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, τις φωτογραφίες του προέδρου της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλλα. Η πρωτοβουλία δεν ανήκει, πάντως, (όπως είχε διαρρεύσει αρχικά), στον γραμματέα του κόμματος, Ματέο Σαλβίνι, και στενοί του συνεργάτες του, την έκριναν «μάλλον υπερβολική, αν και όχι επικίνδυνη». Το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα στηρίζει χωρίς επιφυλάξεις τον Ιταλό πρόεδρο και ο απερχόμενος πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι θεωρείται ο υποψήφιος των «Δημοκρατικών» για την πρωθυπουργία, στις νέες εκλογές που είναι πολύ πιθανό να γίνουν τον Σεπτέμβριο. «Γερά νεύρα και αλληλεγγύη στον πρόεδρο Ματαρέλλα. Τώρα πρέπει να σώσουμε την μεγάλη μας χώρα», έγραψε ο Τζεντιλόνι στο Twitter. Σε ότι αφορά την κυβέρνηση του Κάρλο Κοτταρέλλι, είναι σαφές ότι η Λέγκα, τα Πέντε Αστέρια και η Φόρτσα Ιτάλια θα την καταψηφίσουν στο κοινοβούλιο. Η κεντροαριστερά θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον πρώην οικονομολόγο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αλλά η κυβέρνησή του θα έχει σίγουρα μια ιδιαίτερα βραχύβια πορεία. Θεωρείται απίθανο, τουλάχιστον υπό τις παρούσες συνθήκες, να μπορέσει να λάβει τα αναγκαία μέτρα για να αποφευχθεί η αύξηση του φόρου προστιθέμενης αξίας το φθινόπωρο. Παραμένει άγνωστο, τέλος, το μέλλον της ιταλικής κεντροδεξιάς. Όλοι οι αναλυτές διερωτώνται αν στις επόμενες εκλογές η Λέγκα θα συμπορευθεί και πάλι με την Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και με τα ακροδεξιά Αδέλφια της Ιταλίας. Ή αν, τελικά, θα προτιμήσει να υπογράψει μια κάποια εκλογική συμφωνία με τα Πέντε Αστέρια. Πρόκειται για απαντήσεις που θα πρέπει υποχρεωτικά να δοθούν σχετικά σύντομα, ενόψει και της κατάρτισης των διαφόρων ψηφοδελτίων.
«Υπέστην σοβαρή αδικία από τον κύριο θεσμό της χώρας»
Στο μεταξύ, στην προβολή «βέτο» από μέρους του προέδρου της ιταλικής Δημοκρατίας σε ότι αφορά την υπουργοποίησή του, αναφέρεται ο οικονομολόγος Πάολο Σαβόνα, σε επιστολή του που δημοσιεύει η διαδικτυακή πύλη του περιοδικού milanofinanza.it «Υπέστην σοβαρή αδικία από τον κύριο θεσμό της χώρας, με άσκηση δριμείας κριτικής σε υποθετικές μου προθέσεις, σχετικά με έξοδο από το ευρώ, και όχι βάσει των ιδεών που πρεσβεύω και επανέλαβα σε πρόσφατο ανακοινωθέν μου, το οποίο κατακρίθηκε από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, χωρίς καν να παρουσιάσουν το περιεχόμενό του», υπογραμμίζει ο Σαβόνα. «Μαζί με την αλληλεγγύη που μου εξέφρασε όποιος με γνωρίζει και δεν παραποιεί την σκέψη μου, με παρηγόρησαν ιδιαίτερα οι τοποθετήσεις των Ζαν Πωλ Φιτουσί στην εφημερίδα Il Mattino, και του Βόλφγκανγκ Μίνχαου στους Financial Times», προσθέτει ο καθηγητής. Υπογραμμίζει, δε, ότι ο Φιτουσί κατάλαβε ότι δεν θα έθετε ποτέ υπό αμφισβήτηση το Ευρώ, αλλά θα ζητούσε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να προσφέρει απαντήσεις στα αιτήματα αλλαγής που προέρχονται από το εσωτερικό των χωρών μελών και ότι «αυτό θα έπρεπε να γίνει βάσει στρατηγικής διαπραγμάτευσης που προκύπτει από την θεωρία παιγνίων». Όσο για τον Μίνχαου, ο Σαβόνα τονίζει ότι κατανόησε πως «η Γερμανία δεν επιτρέπει στο ευρώ να γίνει, όπως το δολάριο, κύριο σκέλος της εξωτερικής πολιτικής» και ότι «το ευρώ οικοδομήθηκε με λάθος τρόπο, λόγω της μυωπίας των γερμανών». Ο Πάολο Σαβόνα, τέλος, αναφέρει ότι στην επόμενη ευρωπαϊκή σύνοδο, στα τέλη Ιουνίου, η χώρα δεν θα μπορέσει να εκπροσωπηθεί όπως θα έπρεπε από τον νέο εντολοδόχο, τεχνοκράτη πρωθυπουργό Κάρλο Κοταρέλι, «ενώ η κυβέρνηση του Τζουσέπε Κόντε, θα μπορούσε να βασιστεί στην στήριξη του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν», «Πρέπει να αποφασίσουμε αν οι ευρωπαϊστές είναι εκείνοι που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για το τέλος της ΕΕ, ή εκείνοι οι οποίοι, σαν και εμένα, ζητούν την μεταρρύθμισή της, για να σωθούν οι στόχοι που είχε θέσει η ίδια η Ένωση», καταλήγει ο Ιταλός καθηγητής και οικονομολόγος.
