Το περασμένο Σάββατο, ένα πολύχρωμο μανιτάρι υψώθηκε στον ουρανό του Σικάγο. Η αλήθεια είναι ότι οι συνειρμοί που φέρνει η λέξη «μανιτάρι» είναι εκφοβιστικοί, η λέξη περιγράφει το οπτικό αποτέλεσμα μιας πυρηνικής έκρηξης, και ειδικά στις μέρες μας, με την κορύφωση της έντασης μεταξύ των ΗΠΑ και της Βόρειας Κορέας δεν είναι ευχάριστο να τη βλέπει κανείς, έστω και γραμμένη.
Όμως, το μανιτάρι για το οποίο γίνεται λόγος είναι η τελευταία δουλειά με πυροτεχνήματα του καλλιτέχνη Cai Guo-Qiang. Το «Έγχρωμο Σύννεφο-Μανιτάρι» ανέβηκε σε ύψος 75 μέτρων πάνω από την οροφή της Βιβλιοθήκης Ρέγκενσταϊν, μια γιορτινή δίνη χρωμάτων που έπλεαν πάνω από μια απειλητική θολούρα, πριν τη διαλύσει ο άνεμος.
Ήταν παραγγελία του UChicago Arts και του Smart Muesum of Art για να τιμήσουν τα 75 χρόνια της πρώτης ελεγχόμενης πυρηνικής αντίδρασης στην ιστορία. Και ανυψώθηκε πάνω από το σημείο που παλιά ήταν ο Chicago Pile-1 (CP-1), ο πρώτος πυρηνικός αντιδραστήρας στο κόσμο, στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο.
Στις 2 Δεκεμβρίου του 1942, ο περίφημος φυσικός Ενρίκο Φέρμι διεξήγαγε το πρώτο επιτυχημένο πείραμα σε ένα υπόγειο γήπεδο σκουός, όπου μαζί με την ομάδα του είχε κατασκευάσει τον CP-1, στο πλαίσιο του Manhattan Project.
Η έκρηξη του «Έγχρωμου Σύννεφου-Μανιτάρι» ήταν μέρος των εκδηλώσεων που οργάνωσε το πανεπιστήμιο, το Σαββατοκύριακο – περφόρμανς, συζητήσεις στρογγυλής τράπεζας – με θέμα τις μελλοντικές συνέπειες της πυρηνικής ενέργειας, τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές.
