«Μοναχούς της κενότητας» τους αποκαλούν, komuso στη γλώσσα τους, και είναι γνωστοί άγνωστοι.
Γνωστοί από τα χαρακτηριστικά καλάθια με τα οποία καλύπτουν το κεφάλι τους και άγνωστοι εξαιτίας αυτού ακριβώς!
Πρόκειται για βουδιστές μοναχούς που παραμένουν μοναδικοί από κάθε άποψη, αν και αυτό που ξεχωρίζει είναι οι απόκοσμες μελωδίες που βγάζουν στο πλαίσιο του διαλογισμού.
Το τάγμα φαίνεται πως ιδρύθηκε τον 17ο αιώνα στην Ιαπωνία για να ευαγγελιστεί ένα ελαφρώς διαφορετικό μονοπάτι του βουδισμού.
Έγιναν γνωστοί για τα φλάουτα από μπαμπού και άλλοτε επέτρεπαν στις τάξεις τους αποκλειστικά σαμουράι ή ρόνιν μαχητές. Το φλάουτο είναι το θρησκευτικό όργανό τους, αυτό που διευκολύνει τον δρόμο για τη Νιρβάνα.
Όσο για το κάλυμμα της κεφαλής, αυτό συμβολίζει την αποπομπή του εγώ, καθώς πρέπει να απεκδυθείς τον εαυτό σου για να φτάσεις στα ανώτερα στρώματα της βουδιστικής ύπαρξης. Ήταν βέβαια πάντα και ένας τρόπος να μη γίνεται γνωστή η ταυτότητα του μοναχού, καθώς όπως είπαμε ήταν περιπλανώμενοι σαμουράι οι πρώτοι μοναχοί που αποζητούσαν να κάνουν μια νέα αρχή μέσα στην ανωνυμία.
Και ήδη από την πρώτη τους μέρα ως τάγμα, απολάμβαναν εξαιρετικά προνόμια από τους ιάπωνες σογκούν, όπως ανεμπόδιστη διέλευση μεταξύ των σογκουνάτων αλλά και αποκλειστική χρήση στο φλάουτο, που έγινε το σύμβολό τους αλλά και το διαβατήριο για όλη τη φεουδαρχική Ιαπωνία.
Αργότερα βέβαια κάθε καρυδιάς καρύδι, κατάσκοποι, παράνομοι και ληστές, μασκαρεύονταν σε «μοναχούς της κενότητας» για να περνούν απαρατήρητοι. Κι έτσι πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να απαγορεύσουν το τάγμα στην επικράτειά τους, καθώς δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τους αληθινούς από τους ψεύτικους.
Σήμερα σώζεται μόνο η μεγάλη μουσική τους παράδοση -αν και υπάρχουν βουδιστικές μονές που ασπάζονται το συγκεκριμένο μονοπάτι-, καθώς το τάγμα απαγορεύτηκε κάποια στιγμή στο 1870, στο πλαίσιο των διώξεων που υπέστη ο βουδισμός στην Ιαπωνία…
