Καθυστέρηση περίπου τριών ετών σε σχέση με τους συνομήλικούς τους της δεκαετίας του 1970 σε ό,τι αφορά τις σεξουαλικές σχέσεις, την κατανάλωση αλκοόλ ή την εξεύρεση μιας πρώτης δουλειάς έχουν οι αμερικανοί έφηβοι, κάτι που σημαίνει μια πραγματική πολιτισμική εξέλιξη, σύμφωνα με μια έρευνα που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.

Η έρευνα αυτή, που δημοσιεύεται στην ειδική επιθεώρηση Child Development, εξετάζει τον τρόπο ζωής των εφήβων ηλικίας από 13 έως 19 ετών, αναλύοντας επτά μεγάλες αντιπροσωπευτικές έρευνες σε εθνικό επίπεδο που πραγματοποιήθηκαν από το 1976 έως το 2016 και αφορούσαν περισσότερους από οκτώ εκατομμύρια νέους.

Οι σημερινοί έφηβοι έχουν «λιγότερο την τάση σε σχέση με τους εφήβους προηγούμενων δεκαετιών να επιζητούν εργασία, να οδηγούν, να έχουν έναν φίλο/μία φίλη, να πίνουν αλκοόλ, να βγαίνουν χωρίς τους γονείς τους και να κάνουν έρωτα», διαπιστώνει η έρευνα αυτή.

Έτσι, από το 1976 έως το 1979, το 86% των μαθητών/μαθητριών Λυκείου έβγαιναν με κάποια/κάποιον σε σύγκριση με ποσοστό 63% στο διάστημα 2010-2015.

Το ποσοστό εκείνων που είχαν σεξουαλικές σχέσεις έπεσε από το 54% το 1991 στο 41% το 2015, σύμφωνα με τα Κέντρα ελέγχου και πρόληψης των ασθενειών (CDC).

Η τάση είναι παρόμοια όσον αφορά την κατανάλωση αλκοόλ. Το ποσοστό των εφήβων που είχαν καταναλώσει αλκοολούχα ποτά έπεσε από το 93% ανάμεσα στο 1976 και το 1979 στο 67% από το 2010.

Εντέλει, το ποσοστό των εφήβων 13-19 ετών που είχαν ήδη κερδίσει τα πρώτα τους χρήματα στη δουλειά έπεσε από το 76% στο 55% την ίδια περίοδο.

Οι αλλαγές αυτές παρατηρήθηκαν σε όλες τις περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών ανεξάρτητα από φυλή, φύλο ή κοινωνικοοικονομική θέση.

«Οι έφηβοι μεγαλώνουν λιγότερο γρήγορα απ΄ό,τι προηγουμένως», συμπεραίνει η Ζαν Τουέντζ, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο, από τους κυριότερους συγγραφείς αυτής της εργασίας.

«Όσον αφορά τις ενήλικες δραστηριότητες, οι σημερινοί 18χρονοι μοιάζουν με τους 15χρονους του άλλοτε.»

Οι ερευνητές εκτιμούν πως η «σημαντική» αύξηση του χρόνου που περνούν στο διαδίκτυο μπορεί να είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για την εξέλιξη αυτή.

Η τελευταία δεν μπορεί, αντίθετα, να αποδοθεί σε μια αύξηση της κατ΄οίκον εργασίας ή των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, καθώς ο χρόνος που τους αφιερώνεται έχει «μειωθεί μεταξύ των γυμνασιόπαιδων και παραμένει σταθερός μεταξύ των λυκειόπαιδων και των νέων φοιτητών», επισημαίνεται στην έρευνα.

Οι νέοι αυτοί μπορεί στην πραγματικότητα να είχαν λιγότερο ενδιαφέρον για αυτές τις δραστηριότητες γιατί η σημερινή κοινωνία δεν τις έχει πλέον ανάγκη, εξηγεί η καθηγήτρια Τουέντζ.

Σύμφωνα με μια θεωρία της αναπτυξιακής ψυχολογίας, ο ρυθμός εξέλιξης της ζωής ενός ανθρώπου επιταχύνεται ή επιβραδύνεται ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο ζει.

Έτσι οι δύσκολες και απρόβλεπτες εμπειρίες μπορεί να επιταχύνουν την ανάπτυξη ενός νέου ενώ ένα πιο σταθερό και ασφαλές περιβάλλον μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, εξηγεί η έρευνα.

Πριν από έναν αιώνα, με μικρότερο προσδόκιμο ζωής και πιο σπάνια πανεπιστημιακή εκπαίδευση, «ο σκοπός ήταν η επιβίωση και όχι τα μαθήματα μουσικής από την ηλικία των 5 ετών», σημειώνει η καθηγήτρια Τουέντζ.

Στο πλαίσιο αυτό, ένα αγόρι στην εφηβεία θα σκεπτόταν πιο σοβαρά τον γάμο, να αποκτήσει άδεια οδήγησης αυτοκινήτου και να εργαστεί για να εξασφαλίσει οικονομικούς πόρους.

Η καθηγήτρια Τουέντζ εκτιμά επίσης πως η καθυστέρηση της ενηλικίωσης μπορεί να αρχίζει νωρίτερα με την αυξανόμενη τάση των γονέων να μην αφήνουν τα παιδιά τους να πηγαίνουν μόνα τους με τα πόδια στο σχολείο ή να παίζουν χωρίς επιτήρηση.

Τα τελευταία χρόνια, οι γονείς περιορίζουν την ανεξαρτησία των παιδιών και οι νόμοι σε ορισμένες αμερικανικές πολιτείες τους απαγορεύουν να είναι μόνα στο δρόμο ή να μένουν στο σπίτι χωρίς την παρουσία ενός ενήλικα.