Το Εργατικό Κόμμα επιδιώκει την επιστροφή του στην εξουσία έπειτα από επτά χρόνια απουσίας με τον ηγέτη του Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος έδωσε νέα πνοή στη βάση του κόμματος, αλλά δεν έχει την υποστήριξη πολλών από τους βουλευτές του, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Η ιστορία του:
Ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα για να εκπροσωπεί τους εργάτες ως η πολιτική πτέρυγα του κινήματος των συνδικάτων και με στόχο να δώσει φωνή μέσα στη βουλή στην εργατική τάξη.
Ανήλθε στην εξουσία για πρώτη φορά την δεκαετία του 1920 και πέτυχε σημαντική πλειοψηφία όταν ο Κλέμεντ Άτλι επικράτησε αναπάντεχα επί του σερ Γουίνστον Τσόρτσιλ αμέσως μετά την λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Κλέμεντ Άτλι:
Ο Κλέμεντ Άτλι διετέλεσε αρχηγός του κόμματος επί 20ετία (1935 – 1955) και πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της περιόδου 1945-1951.
Το κόμμα επέστρεψε στην εξουσία τις δεκαετίες του 1960 και 1970 υπό τον Χάρολντ Γουίλσον αλλά έπειτα πέρασε στην αντιπολίτευση για 18 χρόνια. Ο Τόνι Μπλερ πέτυχε σαρωτική νίκη το 1997 και συνέχισε κερδίζοντας τρεις εκλογικές αναμετρήσεις κάνοντας εκστρατεία ως New Labour (Νέοι Εργατικοί) και υιοθετώντας κάποιες από τις πολιτικές της ελεύθερης αγοράς της συντηρητικού προκατόχου του στην πρωθυπουργία Μάργκαρετ Θάτσερ.
Πού βρίσκονται σήμερα:
Το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στο Γουέστμίνστερ με 229 έδρες, μετά την αποτυχία του Εντ Μίλιμπαντ στις εκλογές του 2015.
Τον Μάρτιο το Εργατικό Κόμμα αριθμούσε περίπου 517.000 μέλη–από 189.500 που ήταν τον Δεκέμβριο 2013.
Κυριότεροι παίκτες:
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν και ο Τζον ΜακΝτόνελ. Οι σχεδιαστές στρατηγικής του κόμματος εκτιμούν ότι η προεκλογική εκστρατεία θα δώσει στους ψηφοφόρους την δυνατότητα να δουν τον Κόρμπιν υπό άλλο πρίσμα, ως έναν έντιμο άνθρωπο, παθιασμένο για κοινωνική δικαιοσύνη αντί της καρικατούρας του που εμφανίζει ο δεξιός Τύπος: ένας αριστερός ιδεολόγος εκτός πραγματικότητας.
Ο ΜακΝτόνελ είναι η αμφιλεγόμενη αυτή προσωπικότητα που κάποτε είχε πει ότι «θα δολοφονούσε» την ιστορική ηγέτιδα των Συντηρητικών Μάργκαρετ Θάτσερ για να δηλώσει στη συνέχεια ότι πρόκειται για αστείο, ενώ πολλές φορές έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ του IRA και της ηγεσίας του Σιν Φέιν.
Ο ΜακΝτόνελ επίσης προωθείται στην πρώτη γραμμή της προεκλογικής εκστρατείας, μιλάει για την καταγωγή του από την εργατική τάξη και για τα σχέδιά του για την οικονομία.
Κάποιοι «μετριοπαθείς» βουλευτές των Εργατικών εκφράζουν φόβους ότι ο αρχηγός τους δεν έχει πολλά κοινά με τους παραδοσιακούς υποστηρικτές του κόμματος ή με το ευρύτερο εκλογικό σώμα.
O Κόρμπιν παραδέχεται ότι αντιμετωπίζει πρόκληση «ιστορικού διαμετρήματος» για μια εκλογική νίκη, αλλά σημειώνει ότι έχει αψηφίσει τις πιθανότητες και στο παρελθόν κερδίζοντας την αρχηγία του κόμματος με σαρωτική νίκη όταν κανένας δεν του έδινε πιθανότητες και επανεκλεγόμενος ένα χρόνο αργότερα.
Η φιλοσοφία του αρχηγού με μια φράση:
«Δεν χρειάζεται να είμαστε άνισοι, δεν είναι υποχρεωτικό να υπάρχει αδικία, η φτώχεια δεν πρέπει να είναι αναπόφευκτη».
Τι λένε οι επικριτές:
«Ο Κόρμπιν και ο ΜακΝτόνελ φαίνεται να συναγωνίζονται ποιος θα κάνει περισσότερο πιθανή την ήττα των Εργατικών», δήλωσε ο Τομ Μπρέικ των Φιλελεύθερων Δημοκρατών.
Τι ελπίζουν να επιτύχουν:
Στον απόηχο της κακής επίδοσης στις τοπικές εκλογές, με πολλούς ψηφοφόρους του κόμματος σε πολλά μέρη της χώρας να μετακινούνται στους Τόρις και με τους Εργατικούς να μη καταφέρνουν να ανακτήσουν έδαφος στη Σκοτία, πολλοί φοβούνται ότι το κόμμα οδεύει προς την χειρότερη ήττα του από το 1983.
Ο στόχος τους είναι τουλάχιστον να αποτρέψουν μια σαρωτική νίκη των Τόρις που θα έδινε, όπως υποστηρίζουν, στην Τερέζα Μέι «λευκή επιταγή» να προχωρήσει σε ένα «σκληρό Brexit». Επίσης ελπίζουν να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο των ψήφων από το 30% που είχε αποσπάσει ο Εντ Μίλιμπαντ το 2015, κάτι που θα επιτρέψει στον Κόρμπιν να αποκρούσει την εσωκομματική κριτική και να αποδείξει ότι πέτυχε πρόοδο.
Το ισχυρό τους χαρτί:
Tο NHS (Εθνικό Σύστημα Υγείας). Άλλωστε ήταν η κυβέρνηση του Άτλι που το θέσπισε το 1948 και εξακολουθεί να θεωρείται ένα τεράστιο επίτευγμα των Εργατικών. Το κόμμα θα επιδιώξει να μετατοπίσει το επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας από το Brexit στα εσωτερικά ζητήματα, όπως το ΕΣΥ, το οποίο τους τελευταίους μήνες έχει δεχτεί έντονες πιέσεις.
Το κόμμα θεωρεί επίσης ότι μπορεί να εξασφαλίσει μεγάλη στήριξη από τους ψηφοφόρους εκείνους που αισθάνονται ότι το οικονομικό σύστημα είναι «στημένο» εις βάρος τους με έναν νόμο για την φοροαπαλλαγή των υπερβολικά πλούσιων και άλλον για τον απλό, εργαζόμενο πολίτη.
Ποια είναι η θέση τους για το Brexit:
Oι Εργατικοί πραγματοποίησαν εκστρατεία κατά του Brexit στο δημοψήφισμα, αλλά ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος ως βουλευτής ήταν ευρωσκεπτικιστής, δέχτηκε επικρίσεις για υποτονική εκστρατεία. Πολλοί τον κατηγορούν ότι δεν την έκανε με την καρδιά του.
Η μεγάλη πλειονότητα των βουλευτών του υποστήριξαν την παραμονή στην ΕΕ στο δημοψήφισμα αφήνοντας εκείνους που εκλέγονται σε περιφέρειες υπέρ του Brexit σε πιθανή σύγκρουση με τους ψηφοφόρους τους.
Πέντε θέσεις – κλειδιά:
- Καμία αύξηση φόρου για όποιον κερδίζει λιγότερο από 80.000 λίρες τον χρόνο, αλλά αύξηση φόρων για το 5% των περισσότερο αμειβομένων
- Επένδυση 250 δισ λιρών στην οικονομία για τη χρηματοδότηση εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας
- Επανεθνικοποίηση των σιδηροδρόμων και των ταχυδρομείων και εισαγωγή των κρατικών εταιρειών ενέργειας
- Κατάργηση των διδάκτρων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση
- Ενίσχυση των δικαιωμάτων των συνδικάτων
