Το αστρονομικό ποσό των 12.894.000.000 ευρώ διαχειρίστηκε τα τελευταία εννέα μόλις χρόνια η πολιτική προστασία (Protezione Civile) στην Ιταλία. Το ποσό αυτό χρησιμοποιήθηκε για την ανάθεση εργολαβιών και την αντιμετώπιση συμβάντων και εκδηλώσεων «υπό επείγουσες και εξαιρετικές συνθήκες».

Η αρμόδια αρχή που ελέγχει τα έργα του ιταλικού δημοσίου κατήγγειλε, ότι οι παρανομίες στις εργολαβίες εξολοθρεύουν τις έντιμες επιχειρήσεις. Επιπλέον, στην ετήσια έκθεσή της, η κρατική αρχή κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, σχετικά με την διάθεση του δημόσιου χρήματος.

«Η ελλιπής τήρηση των κανόνων και η ριζωμένη παρουσία της διαφθοράς, αλλοιώνει βαθύτατα τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού και συμβάλλει στην εξολόθρευση των έντιμων επιχειρήσεων», δήλωσε ο πρόεδρος της δημόσιας αρχής, Λουίτζι Τζαμπαολίνο.

Ο ίδιος στην έκθεσή του προς το ιταλικό κοινοβούλιο, υπογραμμίζει τη συνεχή προσφυγή σε μέτρα και διαδικασίες που χαρακτηρίζονται ως «επείγουσες παρεμβάσεις». Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι πολλές φορές παρακάμπτεται η κατά τα άλλα επιβεβλημένη προκήρυξη μειοδοτικού διαγωνισμού.

Από το 2001 μέχρι σήμερα, η ιταλική πολιτική προστασία διαχειρίστηκε δώδεκα δισεκατομμύρια οκτακόσια ενενήντα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, για την ανάθεση εργολαβιών και την αντιμετώπιση καταστάσεων που χαρακτηρίζονταν ως «επείγουσες και εξαιρετικές».

Αυτό συνέβη για παράδειγμα με τον σεισμό της Λ’ Άκουϊλα του 2009, αλλά και επ’ ευκαιρία αθλητικών διοργανώσεων, πολιτικών συναντήσεων και διασκέψεων, μέχρι και για αγώνες ιστιοπλοΐας. Το 2009, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν σήμερα, υπεγράφησαν 41 σχετικές αποφάσεις, με συνολικές δαπάνες που αγγίζουν τα σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια ευρώ. Μόνον για την αντιμετώπιση της προβληματικής συλλογής των απορριμμάτων στην περιφέρεια της Νάπολης, από το 2001 μέχρι σήμερα, η πολιτική προστασία της Ιταλίας, ξόδεψε (προσφεύγοντας πάντα σε κατεπείγουσες διαδικασίες) τρία δισεκατομμύρια πεντακόσια σαράντα οκτώ εκατομμύρια ευρώ.

Ολοκληρώνοντας την έκθεσή του, ο πρόεδρος της δημόσιας αρχής, ζητά να αλλάξει η τακτική που έχει υιοθετηθεί, αφού μεγάλο μέρος των χρημάτων του ιταλικού δημοσίου, χρησιμοποιήθηκε για συμβόλαια που δεν υποβλήθηκαν σε κανενός είδους έλεγχο, όπως συνέβη με σειρά γεγονότων που χαρακτηρίστηκαν ως «Grandi Eventi», δηλαδή μεγάλου ενδιαφέροντος και προβολής.