Σύμφωνα με έρευνα της Εurostat που αναφέρεται στο 2008, το ποσοστό αυτό αυξάνει στις χώρες του νότου και τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες και μειώνεται στη βόρεια Ευρώπη, ενώ αφορά κυρίως εκείνες τις ηλικίες (18-24 ετών) που αφιερώνονται στις «σπουδές».

Κατά την έρευνα, τα υψηλότερα ποσοστά νέων (ηλικίας 18-34 ετών) που ζουν με τους γονείς τους παρουσιάζουν η Σλοβακία, Σλοβενία, Μάλτα, Βουλγαρία, Πορτογαλία, Πολωνία, Ιταλία και Ελλάδα, ενώ τα χαμηλότερα η Δανία, Σουηδία, Φινλανδία, Ολλανδία, Γαλλία, Βρετανία, Βέλγιο και Γερμανία.

Τα κορίτσια εμφανίζονται πιο αυτόνομα, ενώ τα αγόρια δείχνουν να βολεύονται στις εξυπηρετήσεις της οικογένειας – έτσι σε ένα μέσο όρο το 39,4% των νέων γυναικών (ηλικίας 18-34 ετών) επιλέγει να ζει με τους γονείς, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους άντρες ξεπερνά το 51%. Μεγάλο είναι το χάσμα στη Φινλανδία και τη Βουλγαρία, ενώ μικρή διαφορά παρουσιάζεται ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες στη Σλοβακία, Σουηδία, Ισπανία και Σλοβενία.

Η ύπαρξη ενός/μια συντρόφου διευκολύνει την έξοδο από την οικογενειακή εστία – ιδιαίτερα τις γυναίκες. Στο σύνολο, μόνο το 4,5% των νέων που ζουν με τους γονείς τους έχουν μια σταθερή σχέση, ενώ από αυτούς οι περισσότεροι που (μολονότι έχουν μια σχέση) συνεχίζουν να ζουν στην πατρική στέγη, εντοπίζονται στη Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Λεττονία, Λιθουανία, ενώ οι λιγότεροι στη Δανία, Ολλανδία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο και Ελλάδα.

Αυτοί που εξακολουθούν να ζουν με τους γονείς τους (στις ηλικίες πάντα 18-34 ετών) μπορεί να είναι εργαζόμενοι, σπουδαστές, άνεργοι ή άεργοι.

Το 51,1% είναι εργαζόμενοι, το 33,2% αυτοπροσδιορίζεται ως «σπουδαστές» και το 9,5% ως «άνεργοι». Το υψηλότερο ποσοστό των ανέργων νέων που εξακολουθούν να μένουν με την οικογένειά τους βρίσκεται στην Ελλάδα, την Ιταλία, Σουηδία και Ιρλανδία, ενώ δεν μένουν στο πατρικό τους ούτε σε περιόδους ανεργίας οι Ολλανδοί, οι Αυστριακοί, οι Λεττονοί, οι Κύπριοι, οι Δανοί.

Εργαζόμενοι που συνεχίζουν να ζούν στην πατρική στέγη είναι κυρίως οι Μαλτέζοι, οι Αυστριακοί, οι Βούλγαροι, οι Λεττονοί, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί και οι Έλληνες, ενώ λιγότεροι σ΄αυτή την κατηγορία είναι οι Γάλλοι, οι Φιλανδοί, οι Δανοί, οι Βέλγοι, οι Λουξεμβούργιοι και οι Κύπριοι.

Στη διάρκεια των σπουδών παραμένουν στο πατρικό τους οι Δανοί, οι Φινλανδοί, οι Βέλγοι, οι Σουηδοί, ενώ φεύγουν από αυτό οι Μαλτέζοι, οι Βούλγαροι, οι Πορτογάλοι, οι Έλληνες.

Τον κίνδυνο της φτώχειας (σε επίπεδο κάτω του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος) βλέπουν να ορθώνεται μπροστά τους οι Δανοί, Ρουμάνοι, Έλληνες, Βούλγαροι, Ιταλοί, Σουηδοί, ενώ τον ίδιο κίνδυνο ατενίζουν επίσης οι Ρουμάνοι, Πολωνοί, Έλληνες, Λεττονοί, Βούλγαροι που ζουν με τους γονείς τους.