Απευθυνόμενος στα γαλλικά στον κόσμο που γέμισε το Μπατακλάν του Παρισιού, όπου δεκάδες άνθρωποι έχασαν πέρσι τη ζωή τους στο τρομακτικό τρομοκρατικό χτύπημα της 13ης Νοεμβρίου, ο Sting κάλεσε τους παρευρισκόμενους πρώτα να τιμήσουν και να θυμηθούν εκείνους που έχασαν τη ζωή τους ένα χρόνο πριν και μετά να γιορτάσουν τη μουσική και τη ζωή στον ιστορικό αυτό χώρο. Κρατώντας ενός λεπτού σιγή, ξεκίνησε τη συναυλία με ένα τραγούδι-μήνυμα, το «Fragile», υπενθυμίζοντας στον κόσμο πόσο εύθραυστοι είμαστε.
«Η μουσική είναι ένας ωκεανός που δεν έχει τέλος, η μουσική είναι η κοινή μας γλώσσα», ήταν τα λόγια του Στινγκ στο γαλλικό ραδιόφωνο, λίγες ώρες πριν από τη συναυλία του στο Μπατακλάν, με την οποία ξαναέδωσε, ένα χρόνο μετά, ζωή στο Μπατακλάν.
« Η Γαλλία και ο κόσμος όλος θα δουν ότι το Μπατακλάν ξαναζεί» είχε δηλώσει το απόγευμα συγκινημένος ο Ζερόμ Λανγκλέ, ο ιδιοκτήτης της μυθικής αίθουσας.
Στον χώρο συνέρρευσε και πλήθος δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ ενώ τηρήθηκαν δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.
Στον φράχτη της πρασιάς πίσω από τους δημοσιογράφους, άρχισαν και πάλι να τοποθετούνται λουλούδια και αφιερώματα στη μνήμη των θυμάτων.
Μπρος στο αυτοσχέδιο «εικονοστάσι», γονατιστός παρά τον συνωστισμό, με ένα κερί στο χέρι, ένας νεαρός γύρω στα τριάντα με κλειστά τα μάτια, μοιάζει να ταξιδεύει μακριά… «θέλω να πείσω ακόμα και τον εαυτό μου ότι κάτι προσφέρω με το να μην ξεχνώ» εξήγησε στους δημοσιογράφους που τον περίμεναν να σηκωθεί.
Σοκαριστική για το πώς τα φέρνει η ζωή είναι γη ιστορία ενός ασπρομάλλη μεσήλικα. Έφτασε στο Μπατακλάν βιαστικά και άφησε λίγα λουλούδια. Όπως εξήγησε, σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, ακριβώς ένα χρόνο πριν αποφάσισε να καλέσει το βράδυ δύο φιλικά ζευγάρια για να φάνε σπίτι του. Το ένα ζευγάρι έπαιρνε απεριτίφ στο καφέ «La belle equipe» και το άλλο στο «Petit Cambodge», δέχθηκαν όμως την πρόσκλησή του και μετακινήθηκαν σπίτι του. Όταν έμαθαν ότι και τα δύο καφέ έγιναν στόχος των τρομοκρατών, συνειδητοποίησαν ότι ο φίλος τους συμπτωματικά τους έσωσε τη ζωή. Ο Ζορζ θεωρεί ότι «οι ίδιοι ήταν τυχεροί».
Μια ροζ πολύ λεπτή κορδέλα τυλίγει σκαρφαλώνοντας τον παχύ κορμό ενός δένδρου, έχει κολλημένα λευκά χαρτάκια με μηνύματα που μοιάζουν να θέλουν ν’ ακουστούν στα ουράνια: «μια τρυφερή σκέψη για σένα γιε μου, ο πατέρας σου που σε αγαπάει», «οι σκέψεις μας συνοδεύουν τον Στεφάν και όλη του την οικογένεια» ή ακόμα «σε όσους έζησαν αυτό το τρομερό γεγονός και στον αδελφό μου Κριστόφ που δείχνει μεγάλο κουράγιο εδώ και ένα χρόνο».
Μια κάτοικος της περιοχής ακουμπά στο δέντρο και αναστενάζει. Δεν έχασε κάποιον δικό της στην περσινή επίθεση αλλά, όπως εξηγεί, ζει στη γειτονιά κι έζησε πολύ έντονα τα περσινά γεγονότα. «Είμαι εδώ γιατί ξαλαφρώνει κάπως η ψυχή μου βλέποντας ότι δεν ξεχνάμε. Θα παρακολουθήσω όσο μπορώ όλες τις εκδηλώσεις», είπε.
