Στα ταραγμένα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, όταν οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους τέθηκαν απέναντι στη Σοβιετική Ένωση και το κομμουνιστικό μπλοκ, πολλά και διάφορα επιστρατεύτηκαν για την πρωτοκαθεδρία στον πλανήτη.
Η μάχη υπήρξε λυσσαλέα και ο πλανήτης απειλήθηκε συχνά με ολοκληρωτική καταστροφή, καθώς τα συμβατικά όπλα κρίθηκαν ανίκανα να τακτοποιήσουν τους ανοιχτούς λογαριασμούς και η κουβέντα περιστράφηκε γύρω από τον πυρηνικό όλεθρο.
Άλλες πάλι φορές τα πράγματα εκφυλίστηκαν σε σοβαρότατα μεν, εντελώς γελοία δε σχέδια…
Κοτόπουλα κλωσούν… πυρηνικές νάρκες!
Με τις «κόκκινες» δυνάμεις έτοιμες να βγουν από το Σιδηρούν Παραπέτασμα και να σπείρουν τον όλεθρο με το που θα ξέφευγε λιγάκι ο Ψυχρός Πόλεμος, Αμερική και Αγγλία έψαχναν μη συμβατικές λύσεις για να ανακόψουν την απειλούμενη σοβιετική εισβολή. Το εύσημα παίρνουν εδώ οι Άγγλοι, που πίστεψαν ότι οι πυρηνικές νάρκες θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να απαλλαγούν από τον κομμουνιστικό κίνδυνο!
Οι Άγγλοι θα έθαβαν τις πυρηνικές νάρκες και θα τις πυροδοτούσαν κατόπιν με τηλεχειρισμό, όταν ο Κόκκινος Στρατός θα είχε κατακλύσει την περιοχή. Δυστυχώς για τους Βρετανούς, ο μηχανισμός πυροδότησης παρουσίαζε πολλές δυσλειτουργίες, εξαιτίας κυρίως του τσουχτερού κρύου. Κι έτσι σκαρώθηκε η λύση από τη βρετανική επιστήμη: η μηχανική θέρμανση των πυροκροτητών μέσω κοτόπουλων!
Οι κότες θα κλωσούσαν τις νάρκες εξασφαλίζοντας την απαραίτητη θερμότητα για την απρόσκοπτη λειτουργία τους: το πτηνό θα τοποθετούνταν σε ένα κλουβί πάνω από τη νάρκη και θα το τάιζαν καθημερινά για να μην πεθάνει.
Απίστευτο κι όμως αληθινό, το σχέδιο (με κωδικό όνομα «Μπλε Παγώνι») εγκρίθηκε το 1957 και λίγο έλειψε να τεθεί σε λειτουργία. Ευτυχώς, επικράτησε η κοινή λογική και το ακύρωσαν την επόμενη χρονιά, όταν κατάλαβαν πως το να θάψουν ασταθείς πυρηνικές κεφαλές κάτω από τα εδάφη της Δυτικής Γερμανίας δεν ήταν και η πιο σοφή κίνηση του κόσμου…
«Επιχείρηση Σερβιτόρα»
Το υποβρύχιο του Βασιλικού Ναυτικού «Κατακτητής» έγινε γνωστό όταν βύθισε ένα αργεντίνικο καταδρομικό στον Πόλεμο των Φόκλαντς το 1982. Λίγους μήνες αργότερα βέβαια θα έπαιρνε μέρος σε μια μυστική αποστολή στα σοβιετικά νερά με σκοπό να αρπάξει απόρρητη στρατιωτική τεχνολογία του ψυχροπολεμικού εχθρού.
Ο στόχος ήταν ένα πολωνικό κατασκοπευτικό πλοίο που διέθετε την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στα υδρόφωνα, ηλεκτροακουστικές συσκευές που λάμβαναν ηχητικά κύματα μέσα στο νερό και έπιαναν έτσι τα διερχόμενα υποβρύχια. Ο «Κατακτητής» έπρεπε να κόψει το καλώδιο με τα υδρόφωνα μέσω των ειδικών ταναλιών που του είχαν προσαρμόσει και να μεταφέρει τις συσκευές πίσω στην Αγγλία.
Έπρεπε όμως να το κάνει να φανεί σαν ατύχημα, σαν να έκοψε κατά λάθος τις κατασκοπευτικές συστοιχίες δηλαδή, για να μην εγείρει υπόνοιες. Η «Επιχείρηση Σερβιτόρα» μετατράπηκε στο Νο 1 σχέδιο των Βρετανών στις ύστατες αυτές στιγμές του Ψυχρού Πολέμου και πολύ μελάνι χύθηκε για την αποστολή.
Το υποβρύχιο τα κατάφερε τελικά και οι Σοβιετικοί δεν ήξεραν από πού τους ήρθε! Μόνο όταν συνειδητοποίησαν ότι είχαν χάσει το πολυθρύλητο κατασκοπευτικό τους όπλο άρχισαν να ψάχνουν τα πώς και τα γιατί…
«Επιχείρηση Ακουστική Ψιψίνα»
Αυτό το απόρρητο σχέδιο είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται: η CIA θα χρησιμοποιούσε γατούλες για να κατασκοπεύει ξένους αξιωματούχους! Ήταν το 1967 όταν η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών προσέλαβε ομάδα κτηνιάτρων για να εμφυτεύσουν χειρουργικά σε γάτες συσκευές παρακολούθησης. Ένα μικρόφωνο δηλαδή στον ακουστικό πόρο του αιλουροειδούς και έναν ραδιοπομπό στη βάση του κρανίου του, μετατρέποντας το τετράποδο σε βιολογικό κατάσκοπο.
Στο πρώτο μάλιστα δοκιμαστικό, η γατούλα αφέθηκε σε ένα πάρκο για να κατασκοπεύσει δυο άντρες που συνομιλούσαν σε ένα παγκάκι. Αυτή βέβαια περιπλανιόταν αμέριμνη στις πρασινάδες, μέχρι να την πατήσει τουλάχιστον διερχόμενο αυτοκίνητο. Η CIA πείσμωσε βέβαια και συνέχισε απρόσκοπτα το σχέδιό της, αν και δεν σημείωσε ποτέ περισσότερη επιτυχία από το παρθενικό αυτό τεστ.
Όχι ότι εγκατέλειψε φυσικά την προσπάθεια, προσλαμβάνοντας τώρα εκπαιδευτές για να μετατρέψουν τα γατιά σε άβουλα πιόνια του ανθρώπου. Η τελική έκθεση της CIA υπαινίχθηκε ότι μια τέτοια εκπαίδευση θα ήταν δυνατή και πως οι γάτες-κατάσκοποι ήταν πράγματι καλή ιδέα, αν και παρέθεσε μια μακρά σειρά «περιβαλλοντικών παραγόντων και ζητημάτων ασφάλειας» που χαρακτήριζαν το πλάνο ανεφάρμοστο στον πραγματικό κόσμο.
Η «Επιχείρηση Ακουστική Ψιψίνα» εγκαταλείφθηκε τελικά, όχι βέβαια προτού κοστίσει στους φορολογουμένους πάνω από 20 εκατ. δολάρια!
Κατάσκοποι-έκπληξη μέσα σε μπαλόνια
Η στρατιωτική συμμαχία των κομμουνιστικών κρατών που διαμορφώθηκε με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας περιφρουρούσε τόσο καλά τα σύνορά της που έκανε το αντίπαλο δέος να πονοκεφαλιάζει για το πώς θα κατασκόπευε τις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ. Το να τρυπώσουν οι δυτικοί κατάσκοποι μόνο εύκολο δεν ήταν, κι έτσι έψαχναν τώρα νέους και απροσδόκητους τρόπους.
Το αμερικανικό Ναυτικό χρησιμοποιούσε γιγαντιαία μετεωρολογικά μπαλόνια εδώ και καιρό για αστρονομικές παρατηρήσεις και καιρικές προγνώσεις και το νέο σχέδιο καταστρώθηκε στα γρήγορα. Το Ναυτικό έφτιαξε ένα φιλμάκι που παρουσίαζε πώς θα μπορούσαν τα αερόστατα να μεταποιηθούν για επανδρωμένες πτήσεις, ανοίγοντας έτσι την όρεξη της CIA.
Τα μετεωρολογικά μπαλόνια μεταποιήθηκαν από τις ερευνητικές δομές της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, μιας και θεωρήθηκε η καλύτερη λύση για να στέλνουν κατασκόπους στους κομμουνιστές χωρίς να τους πάρουν μυρωδιά. Τα πρώτα κατασκοπευτικά μπαλόνια χρησιμοποιούσαν ήλιο, έπειτα όμως από ένα καταστροφικό ατύχημα σε δοκιμαστική πτήση πάνω από το Ουισκόνσιν η χρήση του ηλίου απαγορεύτηκε για επανδρωμένες αποστολές.
Η CIA προσπάθησε να βρει ήλιο για τα δικά της μπαλόνια, έπειτα από τη νέα αποτυχία όμως στράφηκε στο υδρογόνο. Το πρώτο δοκιμαστικό έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1951 και γνώρισε νέες παταγώδεις περιπέτειες, τόσο με διαρροή του αερίου όσο και με ξαφνική καταιγίδα. Πεισμωμένη και πάλι η CIA, αποφάσισε να τα καταφέρει κόντρα στις πιθανότητες.
Δυο βδομάδες αργότερα, το νέο δοκιμαστικό σε ευρωπαϊκό έδαφος κρινόταν πετυχημένο όσο διαρκούσε, το μπαλόνι ξεμάκρυνε όμως και χάθηκε σε εχθρικό έδαφος! Κανείς δεν έμαθε τι απέγινε ο χειριστής και η CIA εγκατέλειψε οριστικά το φιλόδοξο πλάνο…
Το αμερικανικό και σοβιετικό «ψυχικό πρόγραμμα»
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και τις αρχές της επόμενης, η CIA ανησυχούσε πολύ ότι οι Σοβιετικοί σημείωναν μεγάλη πρόοδο στην έρευνα των «ψυχικών φαινομένων». Αναφορές της υπηρεσίας το 1973 έκαναν λόγο πως οι Σοβιετικοί σκότωναν λαγουδάκια μέσα σε υποβρύχια για να μετρήσουν τις αντιδράσεις της μητέρας λαγού πάνω στο έδαφος!
Αυτό κανονικά θα ήταν για γέλια, όχι όμως στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Κι έτσι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970 η CIA ήταν πια σίγουρη ότι ο «κόκκινος» εχθρός ξόδευε εκατομμύρια στη μελέτη τέτοιων φαινομένων, και δεν θα τα ξόδευε βέβαια με το τσουβάλι αν δεν είχε σημειώσει κάποιου είδους πρόοδο! Κι έτσι έπρεπε να απαντήσει αμέσως δημιουργώντας το δικό της «ψυχικό πρόγραμμα».
Το οποίο ξεκίνησε πράγματι δειλά δειλά το 1970, όχι όμως χωρίς περιπέτειες. Γιατί τόσο ο επικεφαλής όσο και τα υποκείμενα της έρευνας ήταν όλοι τους σαϊεντολόγοι και τα αποτελέσματα ήταν όσο να πεις «πειραγμένα». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα διάρκεσε μάλιστα μέχρι το 1995(!), όταν και έχασε την πολιτική του υποστήριξη και πέρασε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Παρά τις δύο και πλέον δεκαετίες ερευνών και τα περισσότερα από 20 εκατ. δολάρια, τίποτα το χρήσιμο δεν ξεπήδησε από τα παραφυσικά καμώματα της CIA. Δεν ήταν όμως μόνο η κατασκοπεία, καθώς και ο αμερικανικός Στρατός ξεκίνησε μια αντίστοιχη περιπέτεια το 1973. Η δική του εγκαταλείφθηκε βέβαια το 1985, όταν η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ έλεγξε τα δεδομένα και γέλασε μέχρι δακρύων με τις αναζητήσεις του Πενταγώνου.
Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι με τη CIA, οι Σοβιετικοί ερευνούσαν πράγματι τις ψυχικές δυνάμεις και οι αναφορές της ήταν σωστές. Αυτό που δεν ήξεραν οι αμερικανοί πράκτορες ήταν ότι το σοβιετικό ψυχικό πρόγραμμα είχε ξεκινήσει ήδη από τη δεκαετία του 1920!
Το δικό του επίκεντρο ήταν η τηλεπάθεια, την οποία θεωρούσαν οι σοβιετικοί επιστήμονες ως τον καλύτερο τρόπο μυστικής επικοινωνίας σε μεγάλες αποστάσεις. Όντας όμως στον Ψυχρό Πόλεμο, το πρόγραμμα ξέφυγε και έφτασαν να ερευνούν την ψυχοκινητική, πιστεύοντας ότι τέτοιες ικανότητες θα μπορούσαν να καταστρέψουν τα εύθραυστα συστήματα καθοδήγησης των αμερικανικών πυραύλων!
Εδώ οι Σοβιετικοί υπήρξαν σαφώς πιο οργανωτικοί. Η δική τους έρευνα δεν επικεντρωνόταν στην απλή εξερεύνηση των ψυχοδυναμικών ιδιοτήτων αλλά έψαχνε να καταλήξει σε μια συνεκτική θεωρία για το πώς δουλεύει η ανθρώπινη ψυχή. Κι έτσι μιλούσαν φυσικότατα για «βιοενέργεια» (η ενέργεια που παράγεται ως υποπροϊόν του μεταβολισμού στα έμψυχα όντα) και «βιοπλάσμα» (το ενεργειακό πεδίο της βιοενέργειας), εκπαιδεύοντας ανθρώπους με ισχυρές παραφυσικές ικανότητες στο πώς μπορούν να μετατρέψουν το θείο χάρισμά τους σε μεταφυσικό υπερόπλο, επηρεάζοντας μηχανές και ανθρώπους.
Η ψυχική αυτή κούρσα του Ψυχρού Πολέμου μέτρησε τη δική της απίθανη ιστορία και ήταν άλλο ένα πεδίο λυσσαλέου ανταγωνισμού μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων του καιρού…