Τη δεκαετία του ’60, η καναδική αστυνομία αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή μία μέθοδο που θα εξακρίβωνε το σεξουαλικό προσανατολισμό των πολιτών, με τη βοήθεια ενός μηχανήματος το οποίο θα διαπίστωνε εάν κάποιος ήταν γκέι ή στρέιτ. Όλα αυτά με την επίφαση επιστημονικότητας! Στόχος, να εξαλειφθούν οι ομοφυλόφιλοι από τον καναδικό στρατό, την αστυνομία και τις δημόσιες υπηρεσίες!
Το μηχάνημα έφερε την ονομασία «Fruit Machine» (Φρουτο-μηχανή) και πίσω από το σχεδιασμό του, βρισκόταν ο Dr. Robert Wake, ένας καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Carelton.
Ακολουθώντας τα βήματα του αμερικανικού μακαρθισμού, η καναδική κυβέρνηση είχε αποφασίσει πως όλοι οι ομοφυλόφιλοι δημόσιοι υπάλληλοι συνιστούν απειλή για την εθνική ασφάλεια, για διάφορους λόγους. Έτσι, μια ειδική ομάδα συγκροτήθηκε υπό τη στέγη της αστυνομίας, προκειμένου να διαχειριστεί την «απειλή». Μοναδική αποστολή του Τμήματος A-3 ήταν να εντοπίσει και να εκδιώξει κάθε ομοφυλόφιλο που δούλευε στο καναδικό Δημόσιο. Όσοι θεωρούνταν γκέι έπρεπε άμεσα να απολυθούν ή να εξαναγκαστούν σε παραίτηση.
Οι αρχικές προσπάθειες περιλάμβαναν τη μυστική παρακολούθηση των υπαλλήλων, κάτι που σύντομα όμως αποδείχτηκε ιδιαίτερα ακριβό και μάλλον αναποτελεσματικό. Έτσι, το Τμήμα A-3 έκρινε ότι απαιτούταν ένα νέο σχέδιο, ένας τρόπος απευθείας «σκαναρίσματος» κάθε υπαλλήλου. Το νέο αυτό σχέδιο οδήγησε στη «Φρουτο-μηχανή».
Σε πρώτη φάση, η «Φρουτο-μηχανή» χρησιμοποιούσε τον «έλεγχο απόκρισης της περιοχής της κόρης του οφθαλμού» σαν μια ένδειξη του σεξουαλικού προσανατολισμού σε συνδυασμό με το επίπεδο εφίδρωσης και τους καρδιακούς παλμούς. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο εξεταζόμενος καθόταν σε μια καρέκλα οδοντίατρου. Κατόπιν, τού έδειχναν διάφορες εικόνες, ορισμένες κοινότυπες κι άλλες με γυμνούς ή ημίγυμνους άντρες και γυναίκες. Εάν η κόρη του ματιού του ερωτώμενου διαστελλόταν με τις ερωτικές φωτογραφίες ανθρώπων του ίδιου φύλου, θεωρούταν ομοφυλόφιλος.
Πέρα από τα επιστημονικά σφάλματα πίσω από το σχεδιασμό του μηχανήματος, υπήρχαν κι άλλα προβλήματα: Για παράδειγμα, με κάθε φωτογραφία, διαφοροποιούταν η ποσότητα του φωτός που κατέληγε στον οφθαλμό του εξεταζόμενου. Εάν η διαφορά του φωτός από τη μία φωτογραφία στην επόμενη ήταν σημαντική, αυτό θα επηρέαζε το μέγεθος της κόρης, ανεξαρτήτως του περιεχόμενου, δίχως παρόλα αυτά να λαμβάνεται υπόψη στο τελικό πόρισμα.
Αξίζει να σημειωθεί πως η «Φρουτο-μηχανή» δεν ήταν το μοναδικό τεστ, αν και οι υπόλοιπες μέθοδοι ήταν εξίσου προβληματικές. Για παράδειγμα, μια άλλη εξέταση περιελάμβανε τον έλεγχο των αντιδράσεων του εξεταζόμενου σε συγκεκριμένες λέξεις όπως «κουήρ», «γκέι», «ντραγκ (κουίν)» ή ακόμη και «μπαρ»!
Φυσικά, ένα μηχάνημα όπως η «Φρουτο-μηχανή» δεν θα μπορούσε να μείνει κρυφό για πολύ καιρό. Παρότι, η αστυνομία στην αρχή έλεγε στους εξεταζόμενους ότι επρόκειτο για ένα μηχάνημα ελέγχου του στρες, σύντομα όλοι γνώριζαν πως επρόκειτο για έναν έλεγχο του σεξουαλικού προσανατολισμού. Αυτό έκανε όλο και πιο απρόθυμους τους υπαλλήλους να περάσουν το τεστ, δίχως η αστυνομία να μπορεί να τους εξαναγκάσει. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με μηχανικές αστοχίες της ίδιας της μηχανής, οδήγησε στην αναστολή χρήσης της συγκεκριμένης μεθόδου, αν κι αυτό δεν εμπόδισε τη συνέχιση της προσπάθειας της επίλεκτης αστυνομικής ομάδας, να «ξεριζώσει» τους «επικίνδυνους» ομοφυλόφιλους υπαλλήλους.
Τελικά, η αστυνομία άρχισε να χρησιμοποιεί ένα μηχάνημα νέου τύπου, αυτή τη φορά βασισμένου σε πληθυσμογράφο σώματος, που μετρούσε τη ροή αίματος στα γενετικά όργανα την ώρα που ο εξεταζόμενος έβλεπε διάφορες φωτογραφίες. Αν και λιγότερο προβληματική από επιστημονικής άποψης, κι αυτή η μηχανή δεν έδινε ιδιαίτερα ακριβή συμπεράσματα και τελικά όλο το πρόγραμμα εντοπισμού και απόλυσης των ομοφυλόφιλων από το καναδικό Δημόσιο, τερματίστηκε. Δυστυχώς, όμως, όχι πριν τουλάχιστον 400 υπάλληλοι χάσουν τη δουλειά τους αφότου κατηγορήθηκαν για ομοφυλοφιλία…
