Κάποιοι εγκληματίες είναι αποφασισμένοι να αποδείξουν πως «της φυλακής τα σίδερα» δεν είναι για αυτούς. Οι περισσότεροι από αυτούς συνηθίζεται να αποτυγχάνουν παταγωδώς, χάνοντας πολλές φορές και τη ζωή τους ενώ προσπαθούν να δραπετεύσουν.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν μερικές συγκεκριμένες περιπτώσεις οι οποίες μέσω ενός ιδιοφυούς σχεδίου, τεράστιων αποθεμάτων θέλησης και αρκετής τύχης κατάφεραν να βάλουν τα «γυαλιά» σε διεθνή συστήματα ασφαλείας.
Δείτε μερικούς από τους μεγαλύτερους δραπέτες στην Ιστορία:
Giacomo Casanova (1753) – Απόδραση από τι φυλακές Piombi της Βενετίας
Ο περιπετειώδης χαρακτήρας του Casanova δεν έχει μείνει στην ιστορία μόνο ως το πρότυπο του απόλυτου γυναικά. Ο Βενετσιάνος συγγραφέας είχε φυλακιστεί το 1753 στις φυλακές Piombi, οι οποίες ονομάζονται και Leads λόγω της χαρακτηριστικής οροφής τους που είναι κατασκευασμένη από μόλυβδο προκειμένου να κάνει τις αποδράσεις αδύνατες.
Αφού κατάφερε να βάλει κρυφά στο κελί του έναν μεταλλικό λοστό, ο Καζανόβα μαζί με έναν κρατούμενο ιερέα κατάφεραν να ανοίξουν μια τρύπα στην οροφή του κελιού και να βγουν έξω. Από εκεί, ακολουθώντας μια πολύπλοκη διαδρομή μέσα από παράθυρα δωματίων, εξωτερικές σκάλες και σχοινιά, κατάφεραν να φτάσουν στο ισόγειο των φυλακών, να σπάσουν μια κλειδαριά και να αποδράσουν τελικά με μία γόνδολα.
Χρόνια μετά, ο Καζανόβα έγραψε και κυκλοφόρησε μάλιστα το χρονικό της απόδρασής του σε βιβλίο.
Απόδραση από τις φυλακές του Αλκατράζ (1962)
Το έτος 1962 είναι σημαντικό για την παγκόσμια ιστορία των αποδράσεων. Είναι η χρονιά που ο Frank Morris και τα αδέλφια Clarence και John Anglin κατάφεραν να δραπετεύσουν από τις διάσημες φυλακές του νησιού Αλκατράζ στο Σαν Φρανσίσκο.
Στις φυλακές αυτές κρατούνταν οι σκληρότεροι εγκληματίες της εποχής και η κατασκευή τους μαζί με την τοποθεσία τους καθιστούσε το ενδεχόμενο της απόδρασης να φαίνεται αδύνατο.
Οι τρεις άνδρες χρειάστηκαν μήνες για να φέρουν σε εφαρμογή το σχέδιο που αργότερα έγινε η πιο θαυμαστή απόδραση στην Ιστορία. Χρησιμοποιώντας εξαρτήματα που απέσπασαν από μια ηλεκτρική σκούπα, κατάφεραν να φτιάξουν ένα αυτοσχέδιο τρυπάνι. Με αυτό μπόρεσα να σκαλίσουν το τσιμέντο των κελιών τους και να περάσουν στον πιο κοντινό αεραγωγό των φυλακών.
Κατάφεραν να φτάσουν σε μία καμινάδα, να την κατέβουν και να βγουν στη μικρή παραλία του νησιού. Από εκεί διέφυγαν με τον μόνο δυνατό τρόπο: φτιάχνοντας μια σχεδία με ό,τι βρήκαν μπροστά τους, με την οποία κωπηλάτησαν έως τον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο.
Οι φύλακες καθυστέρησαν να πάρουν είδηση τη μεγάλη απόδραση καθώς οι τρεις δραπέτες είχαν φροντίσει να αφήσουν αυτοσχέδιες κούκλες φτιαγμένες από σαπούνι, τρίχες και χαρτί τουαλέτας, οι οποίες «υποδύονταν» εκείνους να κοιμούνται.
Οι αδελφοί Anglin και ο Morris δεν βρέθηκαν ποτέ παρά τις εκτεταμένες έρευνες της αστυνομίας. Πολλοί ισχυρίζονται πως πνίγηκαν πριν φθάσουν στη στεριά όμως τα πτώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ.
Billy Hayes – Απόδραση από φυλακές της Τουρκίας
Το 1970, ο Αμερικάνος φοιτητής Billy Hayes συνελήφθη από τις Αρχές της Τουρκίας ενώ προσπαθούσε να περάσει 900 γραμμάρια μαριχουάνα μέσα σε μια αεροπορική πτήση. Το αυστηρό σύστημα της Τουρκίας του επέβαλε ποινή 30 ετών στις φυλακές Sagmilicar. Ύστερα από πέντε χρόνια μεταφέρθηκε σε μια νησιωτική φυλακή, στη Θάλασσα του Μαρμαρά.
Εκεί ξεκίνησε να σχεδιάζει τη δική του μεγάλη απόδραση. Το νησί δεν είχε πλεούμενα, μόνο ένα κοντινό λιμάνι το οποίο γέμιζε με μικρά ψαροκάικα όταν παρουσιαζόταν καταιγίδα στα ανοιχτά. Ο Hayes κατάφερε να ξεφύγει και να κρυφτεί για μέρες μέσα σε έναν τσιμεντένιο κάδο. Όταν βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία, κολύμπησε στο λιμάνι και έκλεψε ένα από τα καΐκια.
Με αυτό ταξίδεψε μέχρι την Ελλάδα, ξεκινώντας ένα μεγάλο ταξίδι που τελικά τον οδήγησε στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ. Όπως ο Καζανόβα, έτσι και ο Hayes έγραψε ένα βιβλίο για την περιπέτειά του. Το βιβλίο αυτό γυρίστηκε σε ταινία με τον τίτλο «Το Εξπρές του Μεσονυχτίου» και γνώρισε τεράστια επιτυχία.
Η Μεγάλη Απόδραση – The Great Escape (1944)
Αν και όχι εντελώς επιτυχημένη, είναι σίγουρα η πιο ιστορική απόδραση όλων των εποχών, η Μεγάλη Απόδραση πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία του 1944 μετά από ένα οργανωμένα καταστρωμένο σχέδιο εκατοντάδων φυλακισμένων στρατιωτών του Συμμαχικού Στρατού που κρατούνταν στις φυλακές Stalag Luft III.
Χρειάστηκε ένας χρόνος δουλειάς και η συνεργασία 600 κρατουμένων για να δημιουργηθούν τρία μεγάλα τούνελ (με τα ψευδώνυμα “Tom”, “Dick” και “Harry”), 10 μέτρα κάτω από το έδαφος των φυλακών. Μέσω αυτών, οι δραπέτες σκόπευαν να ξεπεράσουν τα εξωτερικά σύρματα και να βγουν στην επιφάνεια μέσα σε ένα δάσος που θα τους παρείχε επαρκή κάλυψη από τους φρουρούς.
Για να υλοποιηθεί το σχέδιο, ήταν αναγκαίο να κλαπούν πολλά κομμάτια ξύλου ώστε να δημιουργηθούν τα απαραίτητα στηρίγματα στα τοιχώματα, λάμπες ώστε να βλέπουν αν σκάβουν πάντα στη σωστή κατεύθυνση και μια μεγάλη τρόμπα για να είναι σίγουρο πως θα είχαν αρκετό αέρα να αναπνεύσουν σε τέτοιο βάθος.
Μόλις τα τούνελ τελείωσαν, οι στρατιώτες μάζεψαν ένα σύνολο από πολιτικά ρούχα και διαβατήρια και στις 24 Μαρτίου του 1944 ξεκίνησαν την επιχείρησή τους. Δεν είχαν όμως υπολογίσει σωστά τα μήκη των σηράγγων τους και τελικά, παρόλο που πέρασαν τον εξωτερικό φράχτη, βγήκαν λίγο έξω από το δάσος, σε κοινή θέα.
Οι τυχεροί που πρόλαβαν να ξεφύγουν πριν οι φρουροί αφυπνιστούν ήταν συνολικά 76. Ο 77ος εντοπίστηκε και οι Ναζί έκλεισαν το τούνελ. Οι γερμανικές δυνάμεις έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στον εντοπισμό των δραπετών και κατάφεραν με επιτυχία να πιάσουν τους 73.
John Dillinger – Απόδραση από τις φυλακές της λίμνης County (1934)
Θρύλος στην αμερικανική γκανγκστερική ιστορία, ο John Dillinger μαζί με τη συμμορία του κατάφεραν να ξεφύγουν πολλές φορές από τα «νύχια» του Νόμου. Την πιο εντυπωσιακή του όμως απόδραση την πραγματοποίησε το 1934 στις φυλακές-φρούριο της λίμνης County των ΗΠΑ.
Εκεί ο Dillinger φέρεται πως κατάφερε να ξεγελάσει έναν από τους φρουρούς κολλώντας στην πλάτη του ένα σαπούνι, προσποιούμενος πως κρατούσε κανονικό όπλο. Ο υπάλληλος της φυλακής ξεγελάστηκε πλήρως, υπέκυψε στην απειλή και τον έβγαλε από το κελί του.
Γνωστός για το προκλητικό του στυλ, ο Dillinger κατάφερε να κλέψει ένα όπλο και να το στρέψει στον Σερίφη από τον οποίο «δανείστηκε» ένα ολοκαίνουργιο αμάξι Ford και διέφυγε και πάλι ελεύθερος.
