Την ώρα που οι πολεμικές μηχανές χρησιμοποιούν τη συνήθη παραλλαγή για να κρύβονται από τα αδιάκριτα μάτια του εχθρού, υπήρξαν φορές που το πράγμα έγινε σαφώς πιο θεατρικό.
Μιλάμε για τολμηρές και εξωφρενικές μεταμορφώσεις δηλαδή που δεν περίμεναν με τίποτα οι αντίπαλοι, μετατρέποντας λες το πεδίο της μάχης σε άσκηση επιτήδευσης.
Κι όμως, δούλεψαν και παραδούλεψαν και έγιναν σύμβολα ανατρεπτικής σκέψης…
Το καμουφλάζ που ζάλιζε τα γερμανικά υποβρύχια
Μέχρι το 1917, τα γερμανικά υποβρύχια είχαν βυθίσει το 20% του βρετανικού εμπορικού στόλου, κάτι έπρεπε να γίνει λοιπόν και μάλιστα επειγόντως. Κι ενώ όλες οι προηγούμενες απόπειρες να μασκαρευτούν τα εμπορικά πλοία είχαν αποτύχει παταγωδώς ή χαρακτηρίστηκαν μη πρακτικές, χρειάστηκε η βοήθεια της τέχνης για να σωθεί το παιχνίδι.
Ήταν το καμουφλάζ του καλλιτέχνη Νόρμαν Γουίλκινσον που επιστρατεύτηκε για να καμουφλάρει τα πλοία από τα πανταχού παρόντα γερμανικά υποβρύχια, καθώς αν το υποβρύχιο δεν μπορούσε να εξακριβώσει την κατεύθυνση του πλοίου σε σχέση με αυτό, τότε η στόχευση με την τορπίλη θα γινόταν δυσχερής.
Γεωμετρικές φόρμες λοιπόν σε ασπρόμαυρους τόνους καμουφλάριζαν τώρα το σχήμα και τις γωνίες του πλοίου, συσκοτίζοντας τις προσπάθειες του υποβρυχίου να πλήξει τον στόχο του. Ο καλλιτέχνης πρότεινε τον τολμηρό σχεδιασμό στο γενικό επιτελείο του βασιλικού ναυτικού, το οποίο μέσα στην απελπισία του έδωσε άμεσα το πράσινο φως χωρίς πολλά πολλά.
Εκατοντάδες πλοία βάφτηκαν στα αναπάντεχα αυτά χρώματα του πολέμου, αλλάζοντας μάλιστα συνεχώς το μοτίβο ώστε να μη συσχετίσουν οι Γερμανοί συγκεκριμένες φόρμες με συγκεκριμένους τύπους πλοίων. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξαν επίσημα στοιχεία για την αποτελεσματικότητα της τεχνικής, οι προφορικές διηγήσεις της εποχής αλλά και πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι πρέπει να έκανε αυτό που υποσχόταν…
Οι ισραηλινοί κομάντο που ξεγέλασαν τους φρουρούς ντυμένοι γυναίκες
Ήταν το 1973 όταν το Ισραήλ ξεκίνησε τη μυστική επιχείρηση ρεβανσισμού κατά των δραστών της σφαγής των αθλητών του στους Ολυμπιακούς του Μονάχου. Η όλη δράση κατά των ανώτατων στελεχών της PLO στον Λίβανο όφειλε να περάσει όσο πιο απαρατήρητη γινόταν, γι’ αυτό και επιστρατεύτηκε ένα επίλεκτο σώμα των ειδικών δυνάμεων.
Οι Ισραηλινοί που θα εκτελούσαν τις δολοφονίες έπρεπε να τρυπώσουν κάτω από τις μύτες τόσο των λιβανέζικων δυνάμεων όσο και των φρουρών της PLO χωρίς να κινήσουν υποψίες. Κι έτσι κατέληξαν σε ένα γελοιωδέστατο καμουφλάζ, που έκανε ωστόσο όλη τη βρόμικη δουλειά και με το παραπάνω: ντύθηκαν γυναίκες!
Αφού αποβιβάστηκαν στις ακτές του Λιβάνου στις 9 Απριλίου 1973, οι κομάντο φόρεσαν φορέματα και περούκες και πιάνοντας αγκαζέ τους άλλους στρατιώτες καμώνονταν τα ερωτευμένα ζευγαράκια. Αφού προσέγγισαν τα σπίτια των στόχων τους, γκρέμισαν τις πόρτες και όρμησαν μέσα, την ίδια ώρα που οι γυναίκες της παρέας κρατούσαν τσίλιες έξω από τις οικίες. Η επιχείρηση στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, καθώς παρά το σχεδόν αδύνατο της αποστολής, μόλις δύο Ισραηλινοί σκοτώθηκαν από αραβικές σφαίρες…
Οι αυστραλοί κομάντο που καμώθηκαν τους μαλαισιανούς ψαράδες για να ξεγελάσουν τους Ιάπωνες
Η «Επιχείρηση Τζέιγουικ» ήταν μια κοινή δράση Βρετανών και Αυστραλών για να περάσουν στη Σιγκαπούρη και να σπείρουν την καταστροφή στον ιαπωνικό στολίσκο. Έντεκα λοιπόν άγγλοι και αυστραλοί στρατιώτες έβαψαν το λευκό τους δέρμα για να μοιάζουν με τους ντόπιους ψαράδες της Μαλαισίας και επιβιβάστηκαν σε κλεμμένο ιαπωνικό ψαράδικο βάζοντας πλώρη για Σιγκαπούρη.
Το ψαροκάικο, που σάλπαρε τον Σεπτέμβριο του 1943, ήταν γεμάτο κανό και οπλισμό, καθώς ο σκοπός του δεν ήταν η καλή ψαριά αλλά το σαμποτάζ. Έπρεπε μάλιστα να μένει διαρκώς μακριά από τους άλλους ψαράδες, μιας και κανείς τους δεν μιλούσε λέξη μαλαισιανά. Ήταν όμως και το άλλο: παρά το βαμμένο δέρμα τους, τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους δεν έμοιαζαν σε τίποτα με τους ντόπιους, κι έτσι μια ματιά και μόνο ήταν ικανή να τους προδώσει.
Αφού πέρασαν μέρες αποφεύγοντας τόσο τις ιαπωνικές περιπόλους όσο και τους μαλαισιανούς ψαράδες, έδεσαν σε ένα απομονωμένο αγκυροβόλιο και επιβιβάστηκαν στα κανό. Μέσα στις επόμενες τρεις μέρες, τρύπωσαν στη Σιγκαπούρη, φύτεψαν εκρηκτικά σε αρκετά γιαπωνέζικα πλοία και διέφυγαν με ασφάλεια. Αφού έσπειραν τον όλεθρο στον στόλο που φρουρούσε το νησί, επέστρεψαν μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου στην Αυστραλία, ξεφεύγοντας και πάλι από τις ιαπωνικές περιπόλους του Ειρηνικού…
Το θεατρικό σχέδιο του Βασιλικού Ναυτικού για να αποφεύγει τα γερμανικά υποβρύχια
Αφού η Γερμανία κατέστησε σαφές το 1917 ότι οι υποβρύχιες εχθροπραξίες της θα ήταν πια απεριόριστες, ο πληττόμενος βρετανικός εμπορικός και πολεμικός στόλος έψαχνε τρόπους να αντεπιτεθεί στην υποθαλάσσια απειλή ή έστω να ανακόψει τη δράση της. Παρά το καμουφλάζ των πλοίων της, έπρεπε να γίνουν κι άλλα πράγματα. Και έγιναν!
Τα λέγανε Q-ship και ήταν εμπορικά μέχρι πρότινος πλοία που είχαν μετατραπεί σε καμουφλαρισμένα πολεμικά, γεμάτα με κανόνια και πολυβόλα. Ταυτοχρόνως, ήταν εφοδιασμένα με αεροστεγή διαφράγματα, κάνοντάς τα να αντέχουν στις σχετικά λίγες τορπίλες που έφερε κάθε υποβρύχιο.
Με δεδομένο λοιπόν το άοπλο των αγγλικών εμπορικών πλοίων, τα γερμανικά υποβρύχια προσέγγιζαν συνήθως τα πλοία και αναδύονταν, χρησιμοποιώντας τα όπλα του καταστρώματος για να τελειώσουν τη δουλειά. Και βέβαια οι βρετανοί ναύτες έκαναν τα πάντα για να δελεάζουν το υποβρύχιο να βγει από το νερό. Αν χτυπιόταν από τορπίλη, το πλήρωμα του Q-ship έτρεχε πανικόβλητο πάνω στο κατάστρωμα ρίχνοντας τις σωστικές λέμβους στο νερό.
Η μασκαράτα αυτή είχε γίνει μάλιστα τόσο καλή που μιλούσαμε για σωστή χορογραφία! Με τους μισούς άντρες κρυμμένους στα όπλα, οι υπόλοιποι επιβιβάζονταν άρον άρον στις βάρκες. Συχνά πυκνά κάποιος έμενε πίσω να ουρλιάζει στο κατάστρωμα σε βοήθεια, αναγκάζοντας τις σωστικές λέμβους να επιστρέψουν για να τον μαζέψουν. Ακόμα και ταριχευμένους παπαγάλους επιστράτευσαν οι Βρετανοί για την αληθοφάνεια των σκηνών, καθώς όλοι οι καπετάνιοι που σέβονταν τον εαυτό τους είχαν απαραίτητα έναν!
Τα υποβρύχια αναδύονταν έτσι για να αποτελειώσουν ανενόχλητα τη φονική δουλειά με τα όπλα τους (εξοικονομώντας πολύτιμες τορπίλες), όταν έπιαναν δουλειά τα κανόνια του Q-ship…
Το ολλανδικό πολεμικό που ξέφυγε από τα χέρια των Ιαπώνων μασκαρεμένο σε… νησί
Μετά τον εμφατικό θρίαμβο του Αυτοκρατορικού Ναυτικού της Ιαπωνίας στις συμμαχικές δυνάμεις Ολλανδών, Βρετανών, Αυστραλών και Αμερικανών στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδία) το 1941, οι εναπομείνασες δυνάμεις των Ολλανδών διατάχθηκαν να καταφύγουν στην Αυστραλία. Τα περισσότερα πλοία έπεφταν όμως στα χέρια του ιαπωνικού στόλου ή γίνονταν βορά στα αεροπλάνα του εχθρού, κάνοντας την όλη επιχείρηση διαφυγής σωστή αυτοκτονία.
Το μικρό ναρκαλιευτικό «Abraham Crijnssen» δεν είχε καμία τύχη, καθώς και αργό ήταν και λίγο οπλισμό διέθετε, οπότε οι πιθανότητες επιβίωσης ήταν λιγοστές. Είχε όμως στο τιμόνι έναν δαιμόνιο καπετάνιο που θα το έκανε να φτάσει με ασφάλεια στην Αυστραλία καμουφλάροντάς το σε νησάκι!
Το 55 μέτρων σκάφος βάφτηκε γκρι για να μοιάζει με βράχια και μασκαρεύτηκε με δέντρα και βλάστηση από τα γύρω νησάκια. Εννοείται ότι κινούνταν μόνο μέσα στο σκοτάδι της νύχτας και τη μέρα έμοιαζε σαν άλλη μια ατόλη του νησιωτικού συμπλέγματος της Ινδονησίας! Το κινούμενο ολλανδικό νησί πέρασε κυριολεκτικά κάτω από τις μύτες των Ιαπώνων ως το τελευταίο συμμαχικό πλοίο που έφτασε στην Αυστραλία από τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες…
