«Η ζωή συνεχίζεται! Πάμε!». Ο μηχανοδηγός στο μετρό κλείνει την πόρτα της καμπίνας και ξεκινά τον συρμό. Την επομένη των επιθέσεων στην καρδιά της βελγικής πρωτεύουσας, οι Βρυξελιώτες προσπαθούν να γυρίσουν στην κανονικότητα καταπολεμώντας τον φόβο τους.

Έπειτα από μία ημέρα πλήρους ακινησίας, η λειτουργία του μετρό άρχισε και πάλι τμηματικά σήμερα στις 07:00. Το τμήμα στο οποίο περιλαμβάνεται ο σταθμός του Μάλμπεκ, σημείο της χθεσινής επίθεσης, παραμένει κλειστό και η συγκοινωνία γίνεται με λεωφορεία. Στην είσοδο των 11 υπόγειων σταθμών που λειτουργούν, επί 60 σταθμών συνολικά, οι τσάντες ελέγχονται συστηματικά.

Η Ντομινίκ Σαλαζάρ, 18χρονη φοιτήτρια, ομολογεί ότι «φοβάται λίγο». «Κυρίως που συνοδεύει τα δύο μικρά της αδέλφια, 3 και 6 ετών, στο σχολείο». «Αλλά δεν έχουμε εναλλακτικό τρόπο για να μετακινηθούμε», λέει.

«Ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει τι συνέβη, ακολουθώ ακόμη τη ρουτίνα μου. Μπορεί να είναι καλύτερα έτσι», λέει ο Πιερ Παρντόν, εργαζόμενος σε δημόσιο κέντρο κοινωνικής δράσης, στον δρόμο προς τη δουλειά του.

Κι αυτός ομολογεί ότι αισθάνεται κάποιον φόβο. «Είναι φυσικό. Έμαθα ότι ο γιος μιας συναδέλφου της γυναίκας μου που βρισκόταν στο μετρό πέθανε τη νύχτα. Εγώ βρισκόμουν σε απόσταση 20 λεπτών από το Μάλμπεκ. Φαίνεται ότι δεν είχε έρθει η ώρα μου», προσθέτει ο 43χρονος.

Η Βαλερί, 40 ετών, γραμματέας σε οργανισμό προσχολικής εκπαίδευσης «σκέφτηκε να πάρει μία μέρα άδεια σήμερα, αλλά υπάρχει μεγάλος φόρτος εργασίας». Θα πάρει ιδιαίτερες προφυλάξεις; «Δεν έχω τον χρόνο, πρέπει να ασχοληθώ πολύ για να βρω πώς λειτουργούν τα μέσα συγκοινωνίας, πού πάνε οι συρμοί, ποιοι σταθμοί λειτουργούν…», απαντά χαμογελώντας.

«Και επίσης, δεν θέλω να πέσω στην παράνοια. Υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με την ασφάλεια», λέει δείχνοντας τρεις στρατιώτες που περιπολούν οπλισμένοι με αυτόματα όπλα.

«Κανονικά, προσέχουμε να μην καθυστερούμε. Σήμερα, είναι λίγο διαφορετικά. Είμαι εκπαιδευτικός και δεν μπορώ να εργασθώ από το σπίτι. Και δεν πρόκειται να αλλάξω τη ζωή μου διότι τρεις χαζεμένοι αποφάσισαν ότι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο», λέει η 27χρονη Ελέν, χωμένη στο παλτό της και κόκκινη από το κρύο.

«Υπάρχει ερημιά. Αυτό με εκπλήσσει και με στενοχωρεί λίγο», εξηγεί ο Ζαν-Κλοντ Ντεμπεκέρ, 61χρονος αστυνομικός, που δηλώνει ότι δεν φοβάται καθόλου. «Αν είναι να γίνει, θα γίνει», λέει.

Τα ποδήλατα ήταν ασυνήθιστα πολλά σήμερα στους δρόμους των Βρυξελλών, που δεν φημίζονται για την ασφάλεια των ποδηλατοδρόμων τους.

«Οι άνθρωποι δεν είναι τελείως ήρεμοι», λέει ο Βάσκο, εργαζόμενος σε πολυκατάστημα, που έφθασε στη δουλειά του με τρένο από το Ενγκιεν, τριάντα χιλιόμετρα από τις Βρυξέλλες. «Αλλά έρχονται ακόμα χαμογελαστοί, είδα ανθρώπους να κάνουν πλάκα με τα χθεσινά. Το βελγικό πνεύμα παραμένει ζωντανό».