O πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ επισκέφθηκε σήμερα το πρωί, ανήμερα της 20ης επετείου του θανάτου του Φρανσουά Μιτεράν, τον τάφο του πρώην προέδρου της Γαλλίας, ενός σοσιαλιστή όπως ο ίδιος, που βρίσκεται στο Ζαρνάκ (νοτιοδυτικά), έγινε γνωστό από δημοσιογράφο του Γαλλικού Πρακτορείου.

Τον επικεφαλής του γαλλικού Κράτους συνόδευαν η Μαζαρίν Πενζό, η «κρυφή κόρη” του Φρανσουά Μιτεράν, και ο Ζιλμπέρ Μιτεράν, ένας από τους δύο του γιους του, όπως επίσης και στενοί συνεργάτες του εκλιπόντος μεταξύ αυτών πρώην υπουργοί όπως ο Τζακ Λανγκ και ο Ιμπέρ Βεντρίν, αλλά και ο επιχειρηματίας Πιερ Μπερζέ.

Νωρίτερα απλοί πολίτες είχαν αφήσει κόκκινα τριαντάφυλλα και μια σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τάφο του.

Όταν ήταν νέος, ο Φρανσουά Ολάντ είχε συνεργαστεί με τον Φρανσουά Μιτεράν στο προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων, επιφορτισμένος με θέματα οικονομίας.

Οι δύο μοναδικοί πρόεδροι της Αριστεράς που εξελέγησαν με καθολική ψηφοφορία συμμερίζονταν ένα κοινό όνειρο: «να αλλάξει την ζωή» των Γάλλων ο πρώτος και να «δώσει μια νέα πνοή στο γαλλικό όνειρο» ο δεύτερος. Ωστόσο και οι δύο επλήγησαν από την σκληρή οικονομική πραγματικότητα.

Ο Φρανσουά Μιτεράν κυβέρνησε τη Γαλλία το διάστημα 1981 έως 1995 και παραμένει το πρόσωπο που συμβολίζει τον γαλλικό σοσιαλισμό και την ενότητα της Αριστεράς.

Σήμερα έξι στους δέκα Γάλλους εκφράζουν την εκτίμηση ότι ήταν ένας καλός πρόεδρος, μια επίδοση που ονειρεύεται ο νυν πρόεδρος, τον οποίο μόλις το 25% των Γάλλων δηλώνει ότι εμπιστεύεται.

Ο Φρανσουά Μιτεράν «συνέβαλε προκειμένου η Αριστερά να κυβερνήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που ποτέ δεν είχε συμβεί τον 20ο αιώνα» επισημαίνει ο Αλέν Μπεργκουνιού, ιστορικός του σοσιαλισμού. Αλλά κυβέρνησε επίσης σε “συγκατοίκηση” με δύο πρωθυπουργούς της Δεξιάς, τον Ζακ Σιράκ κι έπειτα τον Εντουάρντ Μπαλαντίρ.

Κατά τη θητεία του κατήργησε την θανατική ποινή, θεσμοθέτησε τη συνταξιοδότηση στα 60 έτη, προχώρησε στην απελευθέρωση της ραδιοφωνίας, αλλά και δεσμεύτηκε για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του.

Ο Φρανσουά Μιτεράν αποχώρησε από την εξουσία την 17η Μαϊου του 1995- τον διαδέχθηκε ο Ζακ Σιράκ- εξαντλημένος από τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο του προστάτη, με τον οποίο είχε διαγνωστεί από τις αρχές της θητείας του το 1981, ωστόσο το κράτησε κρυφό.

Απεβίωσε επτά μήνες αφότου αποχώρησε από τον προεδρικό θώκο.