Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κινδυνεύει να οδηγήσει τη χώρα του σε εμφύλιο πόλεμο, στην προσπάθειά του να πετύχει μια νίκη του κόμματός του στις επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου και να ανακτήσει την ισχύ του, αναφέρει η εφημερίδα Die Welt.
Ο Ερντογάν θέλει να επανακτήσει την παντοδυναμία του. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξάγονται έπειτα από εντολές του εναντίον των Κούρδων στο Ιράκ και τη Συρία βυθίζουν την Τουρκία στο χάος και αποσταθεροποιούν τις γειτονικές της χώρες. Παρόλα αυτά ο Ερντογάν συνεχίζει να παίζει με τη φωτιά, επισημαίνει η γερμανική εφημερίδα.
Η Τουρκία, ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια χώρα προς ένταξη στην ΕΕ, αντί να συμμετέχει στην εξεύρεση λύσης στο άμεσο πρόβλημα της συριακής κρίσης και της αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους ανάγεται η ίδια σε πρόβλημα.
Την ώρα που ο ελεύθερος κόσμος συγκεντρώνει τις δυνάμεις του για να αντιμετωπίσει τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, η Άγκυρα στέλνει στρατό στο Ιράκ για να κυνηγήσει αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK). Με αυτό τον τρόπο, επισημαίνει η Welt, οι Κούρδοι αποδυναμώνονται, αν και μέχρι τώρα έμοιαζαν να είναι οι μοναδικοί που είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το ΙΚ επί του πεδίου.
Η Άγκυρα παίζει με τη φωτιά γιατί το ισλαμοσυντηρητικό κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), που αποτελεί τη βάση των υποστηρικτών του Ερντογάν, αποδυναμώθηκε στις τελευταίες εκλογές.
Το PKK παίζει με τη φωτιά διότι μέσα από την αναγέννηση των Κούρδων βλέπει μια ευκαιρία να πιέσει το τουρκικό κράτος να δεχθεί έστω μια μερική αυτονομία στις περιοχές όπου πλειοψηφούν οι Κούρδοι.
Και έτσι, εξηγεί η Welt, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου το τουρκικό κράτος τάσσεται εναντίον του PKK, οι Τούρκοι εθνικιστές εναντίον των αριστερών, οι Κούρδοι εναντίον του ΙΚ και το ΙΚ εναντίον όλων. Αυτό που μέχρι τώρα κρυβόταν πίσω από την οικονομική ανάκαμψη και τη σχετική πολιτική σταθερότητα, επανεμφανίζεται με πιο έντονο τρόπο. Αν προσθέσει κανείς στην εξίσωση και δύο εκατομμύρια πρόσφυγες που έχουν αναζητήσει καταφύγιο στην Τουρκία, αλλά και τα αποτυχημένα κράτη στη γειτονιά της, είναι εμφανές ότι το μείγμα αυτό χρειάζεται μια μακρόπνοη πολιτική διακυβέρνηση.
Κάτι τέτοιο δεν μπορεί κανείς να το περιμένει από τον Ερντογάν, εκτιμά η Welt, μόνη επιθυμία του οποίου μοιάζει να είναι η κυριαρχία του κόμματός του ανεξαρτήτως κόστους. Για τον λόγο αυτό διακινδυνεύει τα πάντα, ακόμη και το ξέσπασμα ενός εμφυλίου.
