Οι πολέμιοι του γάμου των ομοφύλων παραθέτουν συχνά το επιχείρημα ότι η παραδοσιακή ένωση άντρα-γυναίκας αποτελεί παγκόσμια σταθερά ανά τους αιώνες.
Κι ενώ αυτό αποτελεί πράγματι την πιο διαδεδομένη πρακτική ένωσης διαχρονικά, ιστορικά μιλώντας ούτε η μόνη είναι ούτε η κοινότερη σε όρους τοπικών πολυγαμικών, για παράδειγμα, κοινωνιών.
Ο άνθρωπος έψαχνε ανέκαθεν τρόπους να αυξήσει τον κύκλο του με δεσμούς αίματος, όπως μας λένε οι ανθρωπολόγοι, και η γαμήλια ένωση ήταν σταθερά μια από τις καλύτερες κινήσεις.
Κι έτσι πλάι στους παραδοσιακούς γάμους φιγούραραν συχνά-πυκνά ανατρεπτικές ενώσεις ενώπιον θεών και… δαιμόνων!
Όταν ο σύζυγος είναι πνεύμα
Τοπική φυλή στην Ακτή Ελεφαντοστού πιστεύει ακόμα και σήμερα ότι όλοι έχουμε έναν σύζυγο-πνεύμα, με τον οποίο είμαστε παντρεμένοι στην υπερφυσική σφαίρα πριν ακόμα έρθουμε στη ζωή. Ο «άντρας του άλλου κόσμου» και η «γυναίκα του άλλου κόσμου», όπως τους ονομάζουν, είναι μάλιστα αρκετά ζηλόφθονες, γι’ αυτό και προσπαθούν να χωρίσουν το επίγειο ζευγάρι βάζοντας μπόλικες τρικλοποδιές στην ένωση επί γης!
Ο μόνος τρόπος για να κατευναστεί μάλιστα η οργή του απατημένου αιθέριου συζύγου είναι μέσω του σκαλίσματος ενός ξύλινου ομοιώματός του από την επίγεια νύφη του (και τανάπαλιν φυσικά), το οποίο τοποθετείται τελετουργικά σε μια πηγή ώστε να καταλαγιάσει η ζήλεια του. Τα γαμήλια αυτά πνεύματα επικοινωνούν μάλιστα με τους ανθρώπινους συζύγους τους μέσω των ονείρων και είναι ακριβώς η αγάπη τους για τον άλλο που τα κρατά δέσμια μεταξύ πραγματικού κόσμου και μεταθανάτιας ζωής. Ο πραγματικός άντρας (ή γυναίκα) θεωρείται μάλιστα ανταγωνιστικός του αιθέριου, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί να χωρίσει το ζευγάρι ώστε να διατηρήσει την αποκλειστικότητα της συζύγου…
Γάμος με θεούς
Το λένε «ντεβαντάσι» και είναι μια παραδοσιακή βουδιστική πρακτική που συναντάται ακόμα και σήμερα στα νότια της Ινδίας: η «υπηρέτρια του Θεού» παντρεύεται την εκλεκτή θεότητα της καρδιάς της ή αφιερώνεται ψυχή και σώμα σε έναν λατρευτικό χώρο. Οι υποψήφιες οφείλουν μάλιστα να είναι ελκυστικές, σπιρτόζες και άριστες χορεύτριες, ώστε να δελεαστεί η θεότητα από το τραγούδι και τον χορό τους. Στα «συν» τους, η ικανότητα να συγκεντρώνουν κονδύλια για τον ναό μέσω δωρεών από άντρες που απολαμβάνουν τον μεθυστικό χορό τους.
Εννοείται ότι σε επίπεδο κοινωνικής ιεραρχίας, η «υπηρέτρια του Θεού» τοποθετείται υψηλότερα από την κοινή γυναίκα της φυλής, καθώς ο γάμος της με το ανώτερο ον την ανεβάζει στην κορυφή της κοινοτικής ιεραρχίας. Οι «ντεβαντάσι» απαγορεύεται να παντρευτούν με κοινούς θνητούς, αν και επισήμως το ινδικό κράτος απαγόρευσε την πρακτική το 1988. Παρά ταύτα, συνεχίζει να υφίσταται σε κλειστές κάστες και απομονωμένους ναούς της υπαίθρου, αν και συχνά αποδεικνύεται ότι είναι η κερκόπορτα για την εκπόρνευση νεαρών κοριτσιών σε μέλη του ιερατείου και την οικονομική ελίτ…
Γαμήλια συμπλέγματα
Όλοι ήταν παντρεμένοι με όλους στην ουτοπική κοινότητα του Τζον Χάμφρεϊ Νόγιες στην πολιτεία της Νέας Υόρκης του 19ου αιώνα, καθώς ο διαβόητος μύστης είχε τον τρόπο του να διαβάζει τη Βίβλο και την Αγία Γραφή. Ο ηγέτης πίστευε ότι ο Χριστός είχε ήδη αναστηθεί και η Μέρα της Κρίσης ερχόταν ολοταχώς, τίποτα λοιπόν δεν είχε σημασία σε επίπεδο παραδεδομένης κοινωνικής οργάνωσης. Παρέπεμπε μάλιστα στη Βίβλο και ισχυριζόταν ότι πουθενά δεν αναφέρεται ο γάμος στο Βασίλειο των Ουρανών, κι έτσι δικαιολογούσε το περίπλοκο γαμήλιο σύμπλεγμα που σκάρωσε.
Η μονογαμία, η σεξουαλική αποκλειστικότητα και η ζήλεια θεωρούνταν ειδωλολατρικές πρακτικές και αμαρτίες μεγάλες, με τους πιστούς να τιμωρούν παραδειγματικά όσους ερωτεύονταν και ήθελαν μονογαμικές σχέσεις. Στην προσπάθειά του μάλιστα να περιοριστούν οι γεννήσεις και να αυξηθεί η σεξουαλική απόλαυση των γυναικών, ο Νόγιες προωθούσε την «αρσενική εγκράτεια», τη συμμετοχή στη συνουσία χωρίς εκσπερμάτιση δηλαδή!
H σεξουαλικά ελεύθερη κοινότητα άντεξε τελικά για τρεις δεκαετίες, μέχρι να καταποντιστεί τόσο από τη δυσαρέσκεια των πιστών για τους πολυσύνθετους γάμους όσο και από το γεγονός φυσικά ότι ο Νόγιες κατέφυγε στον Καναδά για να αποφύγει τις κατηγορίες για βιασμό…
Γάμος-φάντασμα
Όχι, δεν μιλάμε για λευκούς γάμους, αλλά για κάτι σαφώς πιο μακάβριο. Κι αυτό γιατί σε διάφορα μέρη του κόσμου είναι νόμιμο και θεμιτό να παντρεύεσαι κάποιον που έχει πεθάνει ή, ακόμα χειρότερα ίσως, να μπορούν να παντρεύονται δυο ήδη νεκροί άνθρωποι. Στην Κίνα, για παράδειγμα, όταν πεθαίνει ένας εργένης, είθισται να ενταφιάζεται δίπλα σε μια γυναίκα ώστε να μην περάσει μόνος τη μεταθανάτια ζωή. Κι έτσι το παραεμπόριο γυναικείων σορών ανθεί στη χώρα, καθώς ανύπαντρες νεκρές κοπέλες ξεθάβονται για να πουληθούν στους γάμους-φαντάσματα έναντι αδρής αμοιβής.
Την ίδια στιγμή, στη Σιγκαπούρη δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο να τελούνται γαμήλιες τελετές για νεκρούς, με το δημοφιλές έθιμο να αναγκάζει ακόμα και σε συνοικέσια μεταξύ των χαροκαμένων οικογενειών. Κι έτσι συχνά η κηδεία συμπίπτει με την τελετή του γάμου.
Αλλά και φυλές στο Νότιο Σουδάν επιδίδονται σε τελετουργίες γάμου-φαντάσματος: αν πεθάνει άκληρος άντρας, τότε μια από τις γυναίκες του αδερφού του είναι υποχρεωμένη να παντρευτεί το πνεύμα του και κάθε παιδί που θα αποκτήσει στη ζωή η γυναίκα θεωρείται απόγονος του εκλιπόντος. Στη βουδιστική παράδοση της Ιαπωνίας, ο εκλιπών παντρεύεται με μια κούκλα που αντιπροσωπεύει το παραδοσιακό πνεύμα-νύφη του άλλου κόσμου…
Ο προσωρινός γάμος των ισλαμιστών
Δημοφιλής στα πρώτα χρόνια του μουσουλμανικού κόσμου, ο προσωρινός γάμος είχε διάφορες μορφές, από ενώσεις σεξουαλικής απόλαυσης μέχρι και συμβόλαια ορισμένου χρόνου. Ο μουσουλμάνος μπορούσε μάλιστα μέσω της σύντομης αυτής ένωσης να παντρευτεί ακόμα και αλλόθρησκες γυναίκες, αν και για τη μουσουλμάνα αυτό απαγορευόταν διά ροπάλου. Αν δε ο μουσουλμάνος ήταν ήδη παντρεμένος, τότε όφειλε να πάρει τη συγκατάθεση της νόμιμης συζύγου για τον εν λόγω γαμήλιο διακανονισμό.
Οι δύο αναγκαίες προϋποθέσεις για τον προσωρινό γάμο ήταν η προίκα και ο ορισμένος χρόνος της ένωσης. Ο ίδιος ο προφήτης Μωάμεθ λέγεται ότι είχε επιδοθεί σε προσωρινό γαμήλιο συμβόλαιο, οπότε η πρακτική ήταν καθαγιασμένη.
Οι σουνίτες μουσουλμάνοι απαγορεύουν σήμερα τους προσωρινούς γάμους, αν και οι σιίτες τους επιτρέπουν διαχρονικά. Δυστυχώς, η πρακτική εφαρμόζεται στο Ιράν ως βιτρίνα για κυκλώματα μαστροπείας, ενώ σε άλλες περιοχές με φονταμενταλιστική χροιά χρησιμοποιείται ώστε να μπορεί να φλερτάρει ελεύθερα ένα νεαρό ζευγαράκι μουσουλμάνων…
