Στο «House for All Sinners and Saints» στο Ντένβερ των ΗΠΑ, μια λουθηρανή πάστορας με τατουάζ και ανατρεπτική εμφάνιση, ευελπιστεί να επαναπροσδιορίσει την έννοια της εκκλησίας.
Η Nadia Bolz Weber δεν αρνείται ούτε αποκηρύσσει το παρελθόν της: είναι πρώην αλκοολική αλλά και μια κωμικός που αλώνιζε τις σκηνές ως stand-up comedian. Η Weber είναι θεόρατη, έχει ύψος 1,85 μ., έχει κοντά μαλλιά, φορά σκούρο κόκκινο κραγιόν και τα τονισμένα γυμνά χέρια της αποκαλύπτουν ότι περνάει αρκετές ώρες στο γυμναστήριο. Αυτό φυσικά που «κολλάει» στο μάτι, είναι τα θρησκευτικού χαρακτήρα τατουάζ της-έχει «χτυπήσει» σκηνές από τη Βίβλο.
«Υπάρχει ο άγγελος Γαβριήλ, ο Ζαχαρίας, ο Ιησούς στην έρημο και η σταύρωση…», λέει μιλώντας το BBC περιγράφοντας τις σκηνές που κοσμούν τα μπράτσα της. Όπως μάλιστα λέει η ίδια στην δημοσιογράφο Jane Little, η πλάτη της κοσμείται από ένα ευμέγεθες τατουάζ από τη σκηνή του Ευαγγελισμού που της το «χτύπησε», ένα «πρεζόνι όταν άραζα στο διαμέρισμά του, το 1991».
Την Nadia Bolz Weber δεν μπορεί να την περιγράψει κανείς ως θεοσεβούμενη. Είναι απόλυτα ειλικρινής σχετικά με τα άγριο παρελθόν της και τα ελαττώματα του χαρακτήρα της – δυσκολεύεται να είναι καλή με τους ανθρώπους, – και λέει ιστορίες που είναι αστείες, αυτοσαρκαστικές και γεμάτες υπερβολές. Η ίδια εξέδωσε μάλιστα και την αυτοβιογραφία της το 2013 με αρκετά «σκληρή» γλώσσα ενώ όπως σημειώνει η δημοσιογράφος, η διαδρομή της από τον αλκοολισμό στο ιερατείο, ήταν σαν λαβύρινθος.
Η ιστορία της ξεκινά από τα νεανικά της χρόνια όταν εγκατέλειψε τις σπουδές της στο Κολέγιο και έζησε στο περιθώριο για αρκετά χρόνια.
«Ήμουν τόσο θυμωμένη», λέει και συμπληρώνει «αυτός ο θυμός με προστάτευε, κατά κάποιο τρόπο, με έσωσε-μέχρι που στο μενού πρόσθεσα και τα ναρκωτικά και το αλκοόλ που παραλίγο να με σκότωναν. Ήμουν απόλυτα ικανοποιημένη με το γεγονός ότι θα πέθαινε πριν κλείσω τα 30», λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Όταν όμως ο κολλητός της φίλος, P.J., έβαλε τέλος στη ζωή του, η ζωή της άρχισε να αλλάζει. «Στην κηδεία του φίλου μου, ήρθαν τραβεστί, αλκοολικοί, κωμικοί… Και σκέφτηκα, αυτοί είναι οι άνθρωποί μου, δεν έχουν πάστορα-και ίσως η κλίση μου είναι να γίνω εγώ πάστορας για τους δικούς μου ανθρώπους…».
