Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ξεκίνησε το 2009 με πρωτοβουλία της Αμερικανίδας συγγραφέως Μάσα Χάμιλτον. Η ίδια με τη βοήθεια κάποιων γνωστών της και την τεχνική υποστήριξη κάποιων άλλων κατάφερε να πείσει μια ομάδα γυναικών από το Αφγανιστάν να καταγράψουν τις σκέψεις τους και να τις προωθήσουν στο Ίντερνετ.

Στο blog αυτό οι γυναίκες του Αφγανιστάν καταθέτουν τους φόβους και τις ελπίδες τους, τα όνειρά τους και τη δύσκολη καθημερινότητά τους. Αλλά δεν ξεχνούν ότι για να γίνει καλύτερη η ζωή τους, μια ζωή αξιοπρεπής και χωρίς φόβο, πρέπει να αρχίσουν να διεκδικούν. Να ασκούν κριτική στην κυβέρνηση της χώρας τους, να ελέγχουν, να ζητούν περισσότερα.

«Η επαρχία που ζω βρίσκεται νότια της Καμπούλ και είναι γεμάτη Ταλιμπάν. Τα ξαδέλφια μου δολοφονήθηκαν πριν από δυο ημέρες επειδή δούλευαν για την κυβέρνηση. Κανείς δεν είπε τίποτε. Όλοι οι άνδρες έχουν γένια. Οι γάμοι γίνονται στην απόλυτη σιωπή γιατί φοβόμαστε να βάλουμε μουσική. Πηγαίνω στη δουλειά και ο πατέρας μου με μαλώνει γιατί πιστεύει ότι είναι επικίνδυνο. Από το παράθυρο βλέπω αγελάδες. Αυτές μπορούν να βρίσκονται έξω, εγώ όχι. Εάν το έκανα, οι Ταλιμπάν θα με σκότωναν. Και κανείς δεν θα αναζητούσε το λόγο».

Ο συντάκτης αυτού του μηνύματος που ανέβηκε στο διαδίκτυο είναι μια γυναίκα που είναι υποχρεωμένη να μείνει ανώνυμη, καθώς η υπογραφή του κειμένου της θα ισοδυναμούσε με θάνατο. Η ίδια μαζί με άλλες τριάντα γυναίκες συμμετέχουν σε ένα πείραμα χωρίς προηγούμενο.
Για άλλη μια φορά, οι γυναίκες στο Αφγανιστάν είναι τα μεγαλύτερα θύματα. Ανθρωπιστικές οργανώσεις, όπως το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκφράζουν την ανησυχία ότι για τη συμφιλίωση που επιχειρεί αυτή την περίοδο η κυβέρνηση Καρζάι με τους Ταλιμπάν μπορεί να θυσιαστούν τα δικαιώματα των γυναικών.

«Αυτοί που μας κυβερνούν πρέπει να σταματήσουν να αγοράζουν βίλες στο Ντουμπάι και να αρχίσουν να σκέφτονται εμάς», γράφει από την πλευρά της η Ιλέι. «Πρέπει να σκεφτούν εκείνες τις κοπέλες που το σκάνε από το σπίτι τους διακινδυνεύοντας τη ζωή τους γιατί στην οικογένειά τους κανείς δεν τις μεταχειρίζεται σαν ανθρώπινα όντα. Εάν συνέβαινε στις αδελφές σας, τις κόρες σας, τις μητέρες σας, τις γυναίκες σας τι θα κάνατε; Τα κορίτσια είναι το μέλλον αυτής της χώρας, πρέπει να τους δώσουμε δικαιώματα και ευκαιρίες. Κάντε κάτι!».