Ο άνδρας μου ο Κιούμπρικ

Δώδεκα χρόνια μετά το θάνατο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, η σύζυγός του αποκαλύπτει όχι μόνο τον κόσμο που έφτιαξε ο διάσημος καλλιτέχνης μέσα από τα έργα του αλλά και το ποιος ήταν πραγματικά ο Κιούμπρικ.

Αυτόν τον κόσμο που ο διάσημος σκηνοθέτης δημιούργησε με ταινίες όπως ο «Σπάρτακος», «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος», «SOS: Πεντάγωνο καλεί Μόσχα», «Κουρδιστό πορτοκάλι», «Λάμψη», «Μάτια ερμητικά κλειστά», επιχειρεί να ξαναζωντανέψει η έκθεση που εγκαινιάστηκε, πριν από λίγες μέρες στο Παρίσι προς τιμήν του .

Στους χώρους της έκθεσης, οι επισκέπτες έρχονται σε άμεση επαφή με τα σκηνοθετικά «εργαλεία-τεχνάσματα» του Κιούμπρικ, με τον τρόπο που έγινε η σύλληψή τους αλλά και με τα βιβλία από τα οποία εμπνεύστηκε. Ο κάθε ένας από τους 16 χώρους της γκαλερί είναι αφιερωμένος σε ένα από τα σημαντικότερα έργα του.

Έτσι, οι επισκέπτες μπορούν να δουν την καρέκλα του σκηνοθέτη, τα δίδυμα κοριτσάκια που παρακολουθούμε στην «Λάμψη» τα δύο πανομοιότυπα τσεκούρια που είχαν φτιάξει για τον Τζακ Νίκολσον, τη στολή του Κράσου, την ατομική βόμβα στην οποία είχε ανέβει ο στρατηγός Κονγκ, τη διαστημική στολή που βλέπουμε στο: «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος», το αγαλματάκι του Όσκαρ που πήρε ο σκηνοθέτης.

«Ο Στάνλεϊ ήταν ένας άνθρωπος που όλο τον υπόλοιπο χρόνο μπορούσε να βιώνει έντονα όλα τα συναισθήματα μέσα στην ίδια ημέρα: ηρεμία, θυμό, χαρά, θλίψη. Όταν στο μυαλό του υπήρχαν η οριστική σύλληψη και η απόφαση για μια νέα ταινία, του έφευγε η θλίψη», εξομολογείται στο BHMagazino η Κριστιάνε Κιούμπρικ και συνεχίζει: «Ήθελε πάρα πολύ να κάνει ένα μιούζικαλ, μια μουσική κωμωδία», αποκαλύπτοντας πως ήταν ένας καταπληκτικός χορευτής και μουσικός.

Με νοσταλγία, θυμάται όταν ο σύζυγός της έπαιρνε τα τα έπιπλά τους, τα φωτιστικά και τα βάζα τους για να πηγαίνει στο πλατό αντιμετωπίζοντας, πλέον, μετά από 40 χρόνια με χιούμορ τη συμπεριφορά του άντρα της.

Κλείνοντας την συνέντευξή της δεν παραλείπει να  συμβουλεύσει τους νέους που μπαίνουν να παρακολουθήσουν κάποιο έργο του Κιούμπρικ  να μην διαχωρίζουν την καρδιά από το μυαλό. Και ο Κιούμπρικ το έκανε αυτό…