«O Ταγίπ Ερντογάν πήρε μεγάλο ρίσκο, ποντάροντας στο ότι το όφελος από την απομάκρυνση ενός κορυφαίου αντιπάλου αξίζει το κόστος της αποδόμησης της δημοκρατίας της Τουρκίας», γράφει το περιοδικό Economist, προειδοποιώντας μάλιστα ότι «η χώρα πλησιάζει σε σημείο δίχως επιστροφή».

Πριν μερικές ημέρες η τουρκική δικαιοσύνη αποφάσισε, ικανοποιώντας το αίτημα που είχε υποβληθεί από την εισαγγελία, να προφυλακιστεί ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, ο Εκρέμ Ιμάμογλου, βασικός αντίπαλος του προέδρου της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ώσπου να διεξαχθούν οι δίκες του για δυο διακριτές υποθέσεις διαφθοράς και «τρομοκρατίας»,

«Η μακροχρόνια επιβίωση του Ιμάμογλου είναι ακριβώς αυτό που τον έκανε τόσο επικίνδυνο για τον ηγέτη της Τουρκίας και τόσο ελκυστικό στους ψηφοφόρους» εκτιμά ο Economist και προσθέτει: «Εδώ και μήνες απολαμβάνει ένα άνετο προβάδισμα έναντι του Ερντογάν στις δημοσκοπήσεις. Ως υποψήφιος για την προεδρία έχει πολλά πλεονεκτήματα: Ανήκει σε ένα κοσμικό κόμμα, αλλά απευθύνεται στους θεοσεβούμενους. Διοικεί τη μεγαλύτερη πόλη της Ευρώπης, αλλά κατάγεται από την καρδιά της Τουρκίας. Έχει χάρισμα».

«Παρότι ο πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ασκεί ανεξέλεγκτες εκτελεστικές εξουσίες και ελέγχει de facto τα δικαστήρια και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, οι εκλογές στην Τουρκία παρέμειναν ως επί το πλείστον ελεύθερες».

Ο Economist εξηγεί πως αυτό είναι το μόνο που απομένει από το καθεστώς που οι πολιτικοί επιστήμονες αποκαλούν ως ανταγωνιστικό αυταρχικό που πλησιάζει την απροκάλυπτη απολυταρχία.

«Την ίδια ώρα, η αντίδραση της Ευρώπης ήταν υποτονική καθώς οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ελπίζουν στη συμμετοχή της Τουρκίας σε μια ειρηνευτική δύναμη στην Ουκρανία και σε εναν διευρυμένο ρόλο στην ευρωπαϊκή ασφάλεια γενικότερα. Η Αμερική, από την πλευρά της, δεν έχει αντιδράσει σχεδόν καθόλου», αναφέρει το δημοσίευμα.