Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του ο Ντόναλντ Τραμπ έλεγε συνεχώς ότι θα λύσει το ουκρανικό σε 24 ώρες μόλις γίνει πρόεδρος.

Μάλιστα ο ρεπουμπλικανός πρόεδρος των ΗΠΑ όταν είχε συναντηθεί με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο τότε υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ εξέπεμπε την πεποίθηση ότι θα μπορούσε να τερματίσει σύντομα τον πόλεμο στην Ουκρανία. «Αν κερδίσουμε, νομίζω ότι θα το λύσουμε πολύ γρήγορα», είπε, αναφέρει χαρακτηριστικά το BBC.

Στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι η υπερεκτίμηση των διαπροσωπικών σχέσεων με τον Πούτιν, η παρελκυστική πολιτική του Ρώσου προέδρου και η «παγωμάρα» με τον Ζελένσκι είναι κάποιοι από τους λόγους που καθιστούν πιο δύσκολο από ό,τι θεωρούσε το έργο του Ντόναλντ Τραμπ για μια συμφωνία Κιέβου – Μόσχας για σύναψη εκεχειρίας.

Δείτε παρακάτω τους 5 λόγους που σύμφωνα με το δημοσίευμα του BBC δεν έχει λήξει ακόμα ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Η υπερεκτίμηση του Τραμπ στην δύναμη της προσωπικής του σχέσης με τον Πούτιν

Πρώτον, η πίστη του προέδρου στη δύναμη της προσωπικής, «τετ-α-τετ» διπλωματίας, αποδείχτηκε λανθασμένη. Οι δύο τηλεφωνικές συνομιλίες που έχει κάνει με τον Πούτιν απέτυχαν να εξασφαλίσουν εκεχειρία. Η μόνη ουσιαστική παραχώρηση που αποσπάστηκε από τον Πούτιν ήταν η υπόσχεση να τερματιστούν οι ρωσικές επιθέσεις στις ουκρανικές ενεργειακές εγκαταστάσεις.

Ο Πούτιν δεν βιάζεται να λήξει τον πόλεμο

Δεύτερον, ο Ρώσος πρόεδρος έχει ξεκαθαρίσει πως δεν βιάζεται.Ο Πούτιν έδειξε ότι ήταν αποφασιστικά αντίθετος στη στρατηγική των ΗΠΑ για δύο στάδια, δηλαδή την επιδίωξη μιας προσωρινής κατάπαυσης του πυρός πριν συζητήσει για μια πιο μακροπρόθεσμη διευθέτηση. Αντ’ αυτού, είπε ότι οι όποιες συνομιλίες πρέπει να αντιμετωπίσουν τους φόβους του ότι η διευρυνόμενη συμμαχία του ΝΑΤΟ και η ίδια η ύπαρξη της Ουκρανίας ως κυρίαρχου κράτους αποτελούν κατά κάποιον τρόπο απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας. 

Το «θέμα Ζελένσκι» και η λανθασμένη τακτική των ΗΠΑ να εστιάσουν στην Ουκρανία

Τρίτον, η στρατηγική των ΗΠΑ να εστιάσουν στην Ουκρανία αποδείχθηκε κι αυτό λάθος. Ο Λευκός Οίκος κατέληξε στην πεποίθηση ότι ο Ζελένσκι ήταν το εμπόδιο για την ειρήνη.

Όμως, η πίεση των ΗΠΑ στο Κίεβο που οδήγησε στην περιβόητη πλέον αντιπαράθεση στο Οβάλ Γραφείο -όταν ο Τραμπ και ο αντιπρόεδρός του, Τζέι Ντι Βανς, παρενοχλούσαν τον Ουκρανό ηγέτη- κατανάλωσε χρόνο, προσπάθεια και πολιτικό κεφάλαιο.

Η πολυπλοκότητα της σύγκρουσης στην Ουκρανία

Τέταρτον, η πολυπλοκότητα της σύγκρουσης καθιστά δύσκολη οποιαδήποτε επίλυση. Η ουκρανική προσφορά ήταν αρχικά για μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός στον αέρα και στη θάλασσα, όμως οι ΗΠΑ επέμειναν ότι οποιαδήποτε άμεση κατάπαυση του πυρός θα έπρεπε να περιλαμβάνει και τη μετωπική γραμμή μήκους άνω των 1200 χιλιομέτρων στα ανατολικά. Αυτό κατέστησε αμέσως πιο περίπλοκη την υλικοτεχνική υποδομή για την επαλήθευση οποιασδήποτε εκεχειρίας και φυσικά, απορρίφθηκε στη συνέχεια από τον Πούτιν.

Η εστίαση των ΗΠΑ στα οικονομικά οφέλη για την κατάπαυση του πυρός με τα ορυκτά και τις σπάνιες γαίες

Πέμπτον, η προτεραιότητα των ΗΠΑ στα οικονομικά οφέλη της κατάπαυσης του πυρός απέσπασε την προσοχή από την προτεραιότητα του τερματισμού των μαχών. Ο Τραμπ ξόδεψε χρόνο προσπαθώντας να συμφωνήσει μια συμφωνία-πλαίσιο που θα έδινε στις αμερικανικές επιχειρήσεις πρόσβαση στα ουκρανικά κρίσιμα ορυκτά. Ορισμένοι το είδαν αυτό ως επένδυση των ΗΠΑ στο μέλλον της Ουκρανίας – άλλοι ως εκβιασμό των φυσικών πόρων της χώρας.