Ένα από τα πιο φρικιαστικά περιστατικά θανάτου, λόγω πυρηνικού ατυχήματος, καταγράφηκε στην Ιαπωνία, με πρωταγωνιστή τον 35χρονο Χισάσι Ούτσι. Ο Ούτσι υπέστη αφάνταστα βασανιστήρια για 83 ημέρες, μετά από μια μοιραία έκθεση σε ακραία επίπεδα ραδιενέργειας στον χώρο εργασίας του.

Το ατύχημα σημειώθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1999, όταν ο Ούτσι εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας ουρανίου στην Τοκαϊμούρα, περίπου 110 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Τόκιο. Ο ίδιος, μαζί με τους συναδέλφους του, Μασάτο Σινοχάρα και Γιουτάκα Γιοκοκάουα, προσπαθούσαν να προετοιμάσουν ουράνιο για χρήση ως πυρηνικό καύσιμο. Ωστόσο, το μοιραίο λάθος τους ήταν η προσθήκη 16 κιλών ουρανίου σε έναν επεξεργαστή, όταν το ασφαλές όριο ήταν μόλις 2,4 κιλά.

Μόλις έγινε η υπερφόρτωση, οι τρεις άνδρες είδαν μια ξαφνική μπλε λάμψη, ενώ οι συναγερμοί ραδιενέργειας άρχισαν να ηχούν. Ο Ούτσι, που στεκόταν ακριβώς πάνω από τον επεξεργαστή εκείνη τη στιγμή, εκτέθηκε σε 17.000 μιλισίβερτ (mSv) ακτινοβολίας – η υψηλότερη καταγεγραμμένη δόση που έχει δεχτεί ποτέ άνθρωπος σε μία μόνο στιγμή. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ετήσιο ασφαλές όριο για όσους εργάζονται κοντά σε ακτινοβολία είναι 20 mSv, ενώ δόση 5.000 mSv θεωρείται θανατηφόρα.

Ο Σινοχάρα απορρόφησε 10.000 mSv, ενώ ο Γιοκοκάουα, που βρισκόταν πιο μακριά, εκτέθηκε σε 3.000 mSv. Και οι τρεις μεταφέρθηκαν άμεσα στο νοσοκομείο.

Ο εφιάλτης του Ούτσι

Αρχικά, ο Ούτσι φαινόταν υγιής, αλλά σταδιακά άρχισε να χειροτερεύει. Η ραδιενεργός έκθεση είχε καταστρέψει την ικανότητα του σώματός του να ανανεώνει τα κύτταρά του. Το δέρμα του άρχισε να αποκολλάται, ενώ τα πνευμόνια του γέμισαν υγρό, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μηχανική υποστήριξη για την αναπνοή.

Παράλληλα, οι ιστοί του πεπτικού του συστήματος υπέστησαν καταστροφικές βλάβες, προκαλώντας του αφόρητους πόνους, ακραία γαστρεντερικά προβλήματα και απώλεια τριών λίτρων διάρροιας καθημερινά. Οι γιατροί αναγκάζονταν να του κάνουν έως και 10 μεταγγίσεις αίματος την ημέρα για να τον κρατήσουν στη ζωή. Ωστόσο, το σώμα του συνέχισε να καταρρέει, αφού ουσιαστικά καιγόταν από μέσα προς τα έξω.

Σύμφωνα με την Daily Mail, η κατάστασή του χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο όταν τα βλέφαρά του αποκολλήθηκαν, προκαλώντας του αφόρητους πόνους στα μάτια. Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, ο Ούτσι άρχισε να «κλαίει με αίμα» και ικέτευε τους γιατρούς να σταματήσουν τη θεραπεία του.

Στις 59 ημέρες νοσηλείας του η καρδιά του σταμάτησε, αλλά οι γιατροί τον επανέφεραν τρεις φορές κατόπιν επιθυμίας της οικογένειάς του. Τελικά, η αγωνία του έλαβε τέλος στις 21 Δεκεμβρίου 1999, όταν απεβίωσε από πολυοργανική ανεπάρκεια, έχοντας υποστεί αδιανόητα βασανιστήρια για 83 ημέρες.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 2000, ο συνάδελφός του Σινοχάρα πέθανε επίσης από πολυοργανική ανεπάρκεια σε ηλικία 40 ετών. Ο Γιοκοκάουα, αν και νοσηλεύτηκε για τρεις μήνες, επέζησε με ελαφριά συμπτώματα ραδιενεργής ασθένειας.

Οι επιπτώσεις του ατυχήματος

Το τραγικό συμβάν οδήγησε σε αυστηρότερη νομοθεσία στην Ιαπωνία, με σκοπό τη βελτίωση των κανόνων ασφαλείας στη βιομηχανία πυρηνικής ενέργειας.

Το ατύχημα της Τοκαϊμούρα κατέδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο τους θανάσιμους κινδύνους που ελλοχεύουν από την ανεπαρκή τήρηση των πρωτοκόλλων ασφαλείας στην πυρηνική βιομηχανία.