Στις 20 Ιανουαρίου ο Ντόναλντ Τραμπ θα ορκιστεί επίσημα πρόεδρος της Αμερικής και μέχρι τότε υπόσχεται να τερματίσει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αναγκάζοντας τις δύο πλευρές να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Επίσημα, κανείς δεν γνωρίζει το σχέδιο του, με τον ίδιο να απαντά κατά την προεκλογική του εκστρατεία σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου: «Χαζός είμαι να σας πω από τώρα που δεν είμαι καν πρόεδρος; Αν το κάνω, αυτοί θα αλλάξουν τα δεδομένα μέχρι να εκλεγώ».
Συνεργάτες του όμως, μίλησαν στη Wall Street Journal και έδωσαν μια εικόνα από το σχέδιο που παρουσιάστηκε το καλοκαίρι στο επιτελείο του, με τον Τραμπ να συμφωνεί εν μέρει με ορισμένες θέσεις.
Αρχικά, εξετάζεται να «παγώσει» για τουλάχιστον 20 χρόνια η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, με αντάλλαγμα οι ΗΠΑ να προμηθεύουν με όπλα το Κίεβο. Έπειτα, τα ουκρανικά σύνορα θα διαμορφωθούν με βάση τα εδάφη που κατέχει έως και σήμερα. Δηλαδή θα μικρύνει κατά 20%, γιατί τα συγκεκριμένα εδάφη είναι υπό ρωσική κατοχή.
Παράλληλα, στα ανατολικά θα δημιουργεί αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη μήκους 1.300 χιλιομέτρων, με την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλαμβάνει τον έλεγχο, στέλνοντας δικά της στρατεύματα, προερχόμενα από κράτη μέλη της, όπως Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα κτλ.
Ωστόσο, παραμένει αβέβαιος ο βαθμός επιρροής της εκάστοτε πλευράς σε αυτές τις περιοχές, γιατί εκατέρωθεν υπάρχουν συμφέροντα. Οι Ουκρανοί χρειάζονται να ελέγχουν τις ανατολικές περιοχές για να προφυλάξουν την παραγωγή σιτηρών τους και οι Ρώσοι για να προστατεύσουν τις ναυτικές βάσεις στη Μαύρη Θάλασσα, κυρίως στην Κριμαία.
Ο απόστρατος στρατηγός και σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου, Κιθ Κέλογκ, σημείωσε ότι το σχέδιο θα περιλαμβάνει πρόσθετες προειδοποιήσεις προς τη Ρωσία ότι οι ΗΠΑ θα αυξήσουν τη στρατιωτική τους υποστήριξη προς την Ουκρανία εάν αρνηθεί τους όρους της κατάπαυσης του πυρός.
Τι ζητάει κάθε πλευρά
Για να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, δεν αρκεί μόνο το σχέδιο του Τραμπ ή κάποιου άλλου ηγέτη, αλλά και η συγκατάθεση των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Μέχρι στιγμής όμως, δεν φαίνεται να συγκλίνουν σε κάποια θέση.
Η Ρωσία που ξεκίνησε και τον πόλεμο, υποστηρίζει πως θέλει αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας και να μην υπάρχει δυτικός οπλισμός στη χώρα. Ενδεικτικά, τόσο, ο Πούτιν, όσο και Ρώσοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι όπως ο Πεσκόφ θεωρούν ότι οι Δυτικοί παραβίασαν τη συμφωνία των ΗΠΑ με τον Γέλτσιν μετά την πτώση της ΕΣΣΔ σχετικά με τις σφαίρες επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη.
Επίσης, η Μόσχα ζητάει να προσαρτήσει επίσημα τα κατεχόμενα εδάφη και κυρίως εκείνα στην Κριμαία, ώστε να αποκτήσει πρόσβαση στη Μεσόγειο, ειδικά για τα πολεμικά της πλοία. Εντούτοις, για να εξισορροπήσει το κόστος του πολέμου ενδεχομένως ζητήσει επιπλέον εδάφη στο Νότο, όπου υπάρχουν ορυχεία πλούσια σε ορυκτά ή τουλάχιστον να έχει δικαίωμα συνεκμετάλλευσης, παραγκωνίζοντας τις ουκρανικές εταιρείες.
Αντιθέτως, η Ουκρανία επίσημα μέσω του Ζελέκσνι διαμηνύει ότι πρέπει να απελευθερωθούν όλες οι περιοχές της, ακόμα και αυτές που κατελήφθησαν από τους Ρώσους το 2014. Έπειτα, θέλει να έχει τον αποκλειστικό έλεγχο στην εξαγωγή σιτηρών από τα ουκρανικά εδάφη και να διατηρήσει τον έλεγχο τους πυρηνικούς σταθμούς της χώρας, αλλά και σε αυτούς που τελούν υπό ρωσικό έλεγχο.
Ακόμα, ζητά να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και γενικώς να προσαρτηθεί στρατιωτικά στο άρμα της Δύσης, ώστε να απομακρυνθεί πλήρως από τη ρωσική σφαίρα επιρροής.
