Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, το Ισραήλ έχει επενδύσει δισεκατομμύρια στην αμυντική προετοιμασία για μια πιθανή επίθεση στο Ιράν, αναπτύσσοντας εξειδικευμένα όπλα. Ορισμένες από αυτές τις δυνατότητες αποκαλύφθηκαν μόνο αφού πουλήθηκαν σε ξένες αεροπορικές δυνάμεις.

Τον περασμένο μήνα, το Ισραήλ πραγματοποίησε άλλη μία επίθεση στην Υεμένη, χρησιμοποιώντας μαχητικά F-15 από μια βάση 1.800 χιλιομέτρων μακριά, αναδεικνύοντας τις ικανότητες του σχεδιασμού του. Αυτά τα αεροσκάφη, που αρχικά σχεδιάστηκαν για αερομαχίες, τροποποιήθηκαν για επιθετικές αποστολές. Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία τα εξόπλισε επίσης για να μεταφέρουν σύγχρονα πυρομαχικά, τόσο αμερικανικής, όσο και ισραηλινής κατασκευής.

Ωστόσο, μια επίθεση στο Ιράν παρουσιάζει μια πολύ πιο σύνθετη πρόκληση.

Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις και οι βάσεις βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν είναι βαθιά ενσωματωμένες σε υπόγειους χώρους, σε αντίθεση με λιγότερο προστατευμένους στόχους, όπως οι τερματικοί σταθμοί πετρελαίου. Επιπλέον, το Ιράν διαθέτει ένα προηγμένο σύστημα αεράμυνας, το οποίο έχει αναπτύξει κυρίως εγχώρια.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, ότι δεν έχουν ακόμη δοκιμαστεί, το σύστημα αυτό αντιστοιχεί στις δυνατότητες των ρωσικών συστημάτων όπως το S-300, που μπορούν να αναχαιτίσουν πυραύλους που εκτοξεύονται από το Ισραήλ. Ωστόσο, η επίθεση στο Ισφαχάν που αποδίδεται στο Ισραήλ, μετά την επίθεση του Ιράν, τον Απρίλιο δεν αναχαιτίστηκε από αυτές τις προηγμένες άμυνες.

Σύμφωνα με την jpost το Ιράν διατηρεί επίσης έναν απαρχαιωμένο στόλο αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων των ρωσικών MiG-29 και αμερικανικών F-14 από την εποχή του Σάχη, τα οποία συνεχίζουν να λειτουργούν παρά τις διεθνείς κυρώσεις.

Λόγω αυτών των προκλήσεων, οι αμυντικές δυνάμεις του Ισραήλ έχουν περάσει 20 χρόνια προετοιμαζόμενες για μια πιθανή επίθεση στο Ιράν, επενδύοντας δισεκατομμύρια δολάρια και σέκελ. Αυτή η επένδυση περιλαμβάνει την ανάπτυξη εξειδικευμένων πυρομαχικών, ορισμένα από τα οποία ακόμη και οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να πουλήσουν στο Ισραήλ, καθώς και καινοτομίες που δεν είναι διαθέσιμες στις ΗΠΑ.

Επίθεση από τα 1.800 χιλιόμετρα

Επιθέσεις σε απόσταση περίπου 2.000 χιλιομέτρων πραγματοποιούνται συνήθως από αμερικανικές και ρωσικές δυνάμεις χρησιμοποιώντας πυραύλους κρουζ και βομβαρδιστικά αεροσκάφη. Ωστόσο, το Ισραήλ έχει διαθέσει σημαντικά τμήματα της βοήθειας των ΗΠΑ για την απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών, ικανών να πετούν επί δύο ώρες σε κάθε διαδρομή, από την προηγμένη μοίρα F-15I έως τις τέσσερις μοίρες F-16I Sufa.

Η Lockheed Martin ανέπτυξε δεξαμενές καυσίμου συμβατές με αυτά τα αεροσκάφη, βελτιώνοντας την εμβέλειά τους χωρίς να επηρεάζονται σημαντικά η αεροδυναμική ή το ραντάρ.

Ξένες αναφορές υποδεικνύουν ότι το Ισραήλ έχει αναπτύξει αποσπώμενες δεξαμενές καυσίμου για τα F-35, επιτρέποντάς τους να φτάσουν στο Ιράν διατηρώντας τις δυνατότητες stealth. Χωρίς αυτές, η εμβέλειά τους είναι ανεπαρκής, και οι τυπικές δεξαμενές κάτω από τα φτερά μειώνουν πολύ τη stealth δυνατότητα.

Πύραυλοι μακράς εμβέλειας

Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, οι ισραηλινές αμυντικές βιομηχανίες παρουσίασαν δύο πυραύλους μακράς εμβέλειας, που εκτοξεύονται από μαχητικά αεροσκάφη. Αν και οι ακριβείς λεπτομέρειες όπως η εμβέλειά τους παραμένουν ασαφείς, είναι γνωστό ότι έχουν εμβέλεια εκατοντάδων χιλιομέτρων. Αυτοί οι πύραυλοι κινούνται με υπερηχητικές ταχύτητες, μειώνοντας τον χρόνο προειδοποίησης του εχθρού και καθιστώντας την αναχαίτιση πιο δύσκολη, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιτυχίας.

Πύραυλος Rampage

Ο πύραυλος Rampage, που αναπτύχθηκε σε συνεργασία μεταξύ της Ισραηλινής αεροδιαστημικής βιομηχανίας (IAI) και της Elbit Systems, βασίζεται στον πύραυλο EXTRA της Elbit. Αρχικά, σχεδιασμένος για εκτόξευση από το έδαφος, ο Rampage προσαρμόστηκε για εκτόξευση από αεροσκάφη, αποκτώντας μεγαλύτερη εμβέλεια και ταχύτητα όταν εκτοξεύεται από μαχητικά. Διαθέτει πολλαπλά συστήματα πλοήγησης, παρέχοντας εφεδρεία για ακριβή στόχευση.

Με μήκος 4,7 μέτρα, διάμετρο 30,6 εκατοστά και βάρος 570 κιλά, φέρει κεφαλή 150 κιλών, καθιστώντας τον αποτελεσματικό εναντίον πυραυλικών συστοιχιών, κέντρων διοίκησης και άλλων κρίσιμων στόχων. Μπορεί να εκτοξευθεί από τα αεροσκάφη F-15, F-16 και F-35 του Ισραήλ. Η εξάρτησή του από υπάρχουσα τεχνολογία ρουκετών τον καθιστά σχετικά προσιτό, με εκτιμώμενο κόστος μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ανά μονάδα.

Πύραυλος Rocks

Ο Rocks μπορεί να εκτοξευθεί από μικρότερα αεροσκάφη F-16 και ενδεχομένως από τα F-35. Οι ξένες εκτιμήσεις υποδεικνύουν ότι έχει εμβέλεια 300 χιλιομέτρων και μπορεί να μεταφέρει κεφαλή 500 κιλών, καθιστώντας τον ικανό να πλήξει θωρακισμένες ή υπόγειες εγκαταστάσεις.

Πρόσθετες εξελίξεις

Ξένες πηγές αναφέρουν ότι το Ισραήλ διαθέτει ένα σύστημα πυραύλων εδάφους-εδάφους, εξοπλισμένο με συμβατικές και πυρηνικές κεφαλές, γνωστό ως «Jericho». Παρά τους εκατοντάδες βαλλιστικούς πυραύλους που έχει εκτοξεύσει το Ιράν προς το Ισραήλ, η πιθανότητα να χρησιμοποιήσει το Ισραήλ αυτούς τους πυραύλους σε μια επίθεση φαίνεται χαμηλή.

Επιπλέον, η Elbit έχει αναπτύξει βόμβες διάτρησης καταφυγίων, ονομαζόμενες 500MPR, ικανές να διαπερνούν έως και 4 μέτρα σκυροδέματος. Αυτές οι βόμβες, που δοκιμάστηκαν σε αεροσκάφη F-15I, έχουν μικρότερη εμβέλεια, φτάνοντας μερικές δεκάδες χιλιόμετρα.

Πύραυλος PopEye Turbo

Ένα άλλο ισραηλινό όπλο, γνωστό μόνο από ξένες αναφορές, είναι ο πύραυλος κρουζ «PopEye Turbo», που αναπτύχθηκε από τη Rafael με εμβέλεια 1.500 χιλιομέτρων. Είναι σχεδιασμένος για εκτόξευση από υποβρύχια του ισραηλινού ναυτικού και είναι ικανός να φέρει τόσο συμβατικές, όσο και πυρηνικές κεφαλές. Αυτή η εμβέλεια επιτρέπει στα ισραηλινά υποβρύχια να πλήξουν το Ιράν από την Ερυθρά Θάλασσα ή τη Θάλασσα της Αραβίας χωρίς να εισέλθουν στον Περσικό Κόλπο.

Η εξαγωγή αυτών των προηγμένων πυρομαχικών σε έμπιστους ξένους πελάτες επιτρέπει στις ισραηλινές εταιρείες να επανεπενδύσουν στην ανάπτυξη πυραύλων και βομβών, μειώνοντας το κόστος για το υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι πιθανό να υπάρχουν μη αποκαλυφθέντα πυρομαχικά τα οποία φυλάσσονται στις αποθήκες της Ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να χρησιμοποιηθούν.