Ύστερα από 115 χρόνια αναζήτησης βρέθηκε το «καταραμένο» ξύλινο ατμόπλοιο, «Adella Shores», που εξαφανίστηκε με 14 μέλη πληρώματος, το 1909, στη λίμνη Superior στα σύνορα ΗΠΑ-Καναδά.

Σύμφωνα με την Ιστορική Εταιρεία Ναυαγίων των Μεγάλων Λιμνών και όπως δημοσιεύει σήμερα η «Daily Mail», το «Adella Shores» εντοπίστηκε πάνω από 40 μίλια βορειοδυτικά του Whitefish Point του Μίσιγκαν.

Το «καταραμένο» πλοίο κατασκευάστηκε στο Γιβραλτάρ του Μίσιγκαν, είχε μήκος 195 ποδιών και ζύγιζε 735 τόνους, με ιδιοκτήτρια την εταιρεία «Shores Lumber Company». Το σκάφος πήρε το όνομά του από την κόρη του ιδιοκτήτη της εταιρείας, Adella. Η αδερφή της, Bessie, είχε ονομάσει το πλοίο με ένα μπουκάλι νερό, καθώς η οικογένεια ήταν αυστηρή σχετικά με την κατανάλωση αλκοόλ.

Στο βίντεο που ακολουθεί υπάρχουν πλάνα που τραβήχτηκαν από τα συντρίμμια, όπου το πλοίο φαίνεται να έχει παραμείνει -σε μεγάλο βαθμό- άθικτο κάτω από το νερό.

Οι ναυτικοί της παλιάς εποχής, πάντως, θεωρούσαν ότι ήταν κακός οιωνός, με το «Adella» αργότερα να βυθίζεται δύο φορές σε ρηχά νερά μέσα σε δεκαπέντε χρόνια. Και τις δύο αυτές φορές ξαναφτιάχτηκε και «ρίχτηκε» στη θάλασσα, προτού εξαφανιστεί το 1909.

Στις 29 Απριλίου του 1909, το πλοίο κινούνταν για το Ντουλούθ της Μινεσότα με φορτίο άλατος, ενώ ακολουθούσε ένα μεγαλύτερο ατμόπλοιο. Και τα δύο πλοία έφτασαν γύρω από το Whitefish Point, αλλά αντιμετώπισαν μια σφοδρή θύελλα κατά την οποία το «Adella» εξαφανίστηκε.

Το πλοίο και τα 14 μέλη του πληρώματος δεν εθεάθησαν ποτέ ξανά, με μερικά συντρίμμια να βρίσκονται, αλλά όχι και πτώματα. Ο καπετάνιος του μεγαλύτερου ατμόπλοιου, που ήταν μαζί κατά τη διάρκεια της θύελλας, πιστεύει ότι το «Adella» χτύπησε σε πάγο, με αποτέλεσμα να ανοίξει τρύπα και να βυθιστεί.

Ο διευθυντής Ναυτικών Επιχειρήσεων, Darryl Ertel, και ο αδερφός του, Dan, το καλοκαίρι του 2021 βρήκαν το πλοίο. «Σχεδόν ήξερα ότι αυτό έπρεπε να είναι το Adella Shores, όταν μέτρησα το μήκος του, επειδή δεν υπήρχαν άλλα πλοία που έλειπαν εκεί έξω με αυτό το μέγεθος. Μόλις τα έβαλα κάτω, ταίριαξαν τα μεγέθη».

Ο ναυτικός Fred Stonehouse πρόσθεσε: «Το κάθε ναυάγιο έχει να πει μια συγκλονιστική, συναρπαστική ιστορία. Οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί έξω και κυνηγούν ενεργά ναυάγια βοηθούν να απαντηθεί αυτή η ιστορία. Και συνεχίζουν να ψάχνουν εκείνα που δεν έχουν ειπωθεί ακόμη και δεν έχουν βρεθεί ακόμη. Γι’ αυτό τους αξίζει ο υψηλότερος έπαινος».